หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3138

โยวหลีรู้สึกถึงบางอย่าง สายตามองไปที่ประตู ลู่อิ่งยืนนิ่งเย็นชาดุจน้ำแข็งอยู่ตรงนั้น จ้องมองเขาเขม็งอย่างเงียบๆ`”

“ลูกรัก ลูกมาได้ยังไง”

โยวหลีเมื่อเห็นลู่อิ่ง ก็ลูบศรีษะตัวเองยิ้มแห้งๆแล้วพูดขึ้น

ทำไงได้ ใครให้เป็นลูกสาวของเขาล่ะ จะตามใจจนวันตายเลย

“จดหมาย”

โยวหลีมองที่จดหมายในมือตัวเองทันที ความรู้สึกเสียใจผุดขึ้นกลางใจ ลูกสาวของตัวเองเมินเฉยเขามาหลายวัน สุดท้ายเมื่อจดหมายของหลินมั่วมาถึงเธอถึงได้ปรากฏตัว

แน่นอน พ่อชราทุกคนเมื่อเห็นยามที่ผู้ชายจะล่อลวงลูกสาวของตัวเอง มากหรือน้อยก็มีเจตนาฆ่าอยู่ด้วย

แต่โยวหลีเมื่อมองดูท่าทีของลูกสาว ก็ยังยื่นจดหมายส่งให้

ลู่อิ่งรับจดหมายในมือมา ใบหน้าที่เย็นชาดุจภูเขาน้ำแข็ง เวลานี้ละลายไปครึ่งหนึ่ง ฤดูใบไม้ผลิอบอุ่นดอกไม้บานสะพรั่ง สวยจนทำให้เมืองล่มสลายได้

ลู่อิ่งอ่านจดหมายทีละตัว กลัวว่าจะพลาดคำใดคำหนึ่งไป

เรียนหัวหน้าเผ่าโยวหลีแห่งภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาที่เคารพ

หัวหน้าเผ่าโยวหลี ตั้งแต่ที่ผมได้ออกไปจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา เวลานั้นผมก็ได้รับความช่วยเหลืออย่างมาก

น้องชายที่รักของผมตู้จี๋ได้กลายเป็นพระไปแล้ว ครานี้ได้พาผู้ศรัทธามาช่วยผมหนึ่งล้านคน ทุกคนล้วนเป็นทหาร

หากเป็นไปได้ล่ะก็ผมหวังว่าหัวหน้าเผ่าโยวหลีจะนำศิษย์ของคุณมาโจมตีประเทศว่านเซี่ยงจากด้านหน้าและด้านหลัง เมื่อประเทศว่านเซี่ยงเปิดฉากรบ จะได้เอาชนะกองทัพได้โดยสมบูรณ์

จำไว้ว่า หากจับใครได้ ห้ามลงมือฆ่าเด็ดขาด

หัวหน้าเผ่าโยวหลี บอกคุณหนูลู่อิ่ง ว่าผมอยู่ด้านนี้สบายดี รายละเอียดของเรื่องรอผมกลับไปค่อยคุยอีกที

เมื่ออ่านถึงตรงนี้ บนใบหน้าของลู่อิ่งก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่อ่อนหวาน พี่หลินมั่วยังเอ่ยถึงฉันโดยเฉพาะด้วย

ใช่แล้ว เจ้าหนูที่ส่งจดหมายไหว้วานคุณโยวหลีช่วยดูแลให้ผมด้วย ความต้องการของมันง่ายมาก หนอนอ้วนๆสามมื้อต่อวันก็พอแล้ว

หลังจากลู่อิ่งอ่านจดหมายจบ ก็พับจดหมายอย่างทะนุถนอม เก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อของตัวเอง

จากนั้นเธอก็หันหลังกลับ เหลือเพียงเงาไว้ให้โยวหลี

สวนเล็กๆของหมอยา กำลังใส่ปุ๋ยให้สมุนไพรในสวน เมื่อได้ยินเสียงระฆังเขาก็หยุดมือ เสียงระฆังดังก้อง สีหน้าของหมอยาเปลี่ยนไป

“ระฆังดังก้องกังวานเก้าครั้ง ปลุกพลังทั้งหมดของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา นี่คือการประชุมที่จะตัดสินชะตาของสำนัก”

หมอยาไม่รีรอ กลายร่างเป็นเงาดำ มุ่งหน้าสู่วิหารศักดิ์สิทธิ์ปาซา

เวลานี้คุณจู๋ คุณอิ่งและคนอื่นๆต่างก็มุ่งหน้าไปพร้อมกัน

แม้แต่ผู้พิทักษ์ดินแดนต้องห้ามที่หลับใหลอยู่ในดินแดนต้องห้ามภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาก็ลืมตาทั้งคู่ขึ้น ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่แล้วหลับตาทั้งคู่ลงอีกครั้ง

ภายในวิหารศักดิ์สิทธิ์ปาซา โยวหลีสวมเสื้อคลุมยาวสีม่วงนั่งบนบัลลังก์ ผู้อาวุโสหลายคนที่ตามมา ต่างนั่งลงบนเก้าอี้ใต้โยวหลี ในขณะที่มองดูโยวหลีด้วยความสงสัย

ตามกฏผู้นำตีระฆังต้องปรึกษาผู้อาวุโสก่อน นอกเสียจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ใกล้จะล่มสลาย เวลานั้นคงไม่มีใครมาใส่ใจกับเรื่องนี้แล้ว

โยวหลีมองไปที่ศิษย์หลายหมื่นคนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่มารวมตัวกัน ผู้พิทักษ์ยืนอยู่ข้างๆ โยวหลีพูดด้วยเสียงอันดังว่า

“การประชุมของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา เริ่มได้!”