หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3155

หลินมั่วเพิ่งออกไปได้ไม่นาน โยวหลีก็เร่งกลับมาแล้ว

ตอนที่เห็นลูกสาวของตัวเองมีบาดแผลทั่วทั้งตัว โยวหลีผู้เป็นพ่อจึงโกรธจัด

ปราณวิเศษอันมหาศาลพวยพุ่งออกมาจากในมือ โยวหลีอยากจะจับเอลวิสผู้หญิงคนนี้ไปกว้านท้องแล้วจุดไฟเผาจริงๆ แต่กลับถูกลู่อิ่งห้ามไว้ทันเวลา

ลู่อิ่งส่ายหน้าให้โยวหลี เพื่อบอกเขาอย่าทำอะไร

มองดูท่าทางของลูกสาวตัวเอง ปราณวิเศษในมือด้วยความโกรธจัดของโยวหลีระเบิดอยู่ข้างเท้าของเอลวิส เกิดเป็นหลุมใหญ่ลึกสองสามเมตรอยู่ตรงนั้น

เอลวิสฟุบหมอบลงบนพื้นด้วยความตกใจตัวสั่นอยู่บนพื้นในทันใด และยังมีของเหลวสีเหลืองไหลออกมาจากร่างกายท่อนล่างของเขา

ใต้หน้าผาลึก สายลมพัดขึ้นมาจากข้างล่างสู่ด้านบน

หลินมั่วใช้มือข้างหนึ่งอุ้มสวี่ปั้นซย่าที่กำลังต่อต้านลอยขึ้นมาจากด้านล่าง จากนั้นร่อนลงพื้นอย่างสบาย

สวี่ปั้นซย่ารีบดิ้นหลุดออกทันที ทำหน้าตาบูดบึ้งมองหลินมั่วแล้วพูดว่า

“นายเป็นใคร ฉันไม่รู้จักนาย ทำไมต้องอุ้มฉันด้วย”

หลังจากที่หลินมั่วเจอตัวเองเมื่อครู่นี้ จึงเผยให้เห็นรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้า จากนั้นเขาก็อุ้มตัวเองขึ้นมา

วินาทีที่สองเท้าเหยียบถึงพื้น สวี่ปั้นซย่าจับเสื้อของหลินมั่วให้กระชับขึ้นด้วยความตกใจ มันไม่ง่ายเลยที่จะมาอยู่บนพื้น แน่นอนว่าต้องรีบถามเพื่อเอาผิด

หลินมั่วไม่พูด ได้แต่วางมือบนศีรษะของสวี่ปั้นซย่าเบาๆ เพื่อบอกให้เธอใจเย็นๆ

สวี่ปั้นซย่ามองตัวเองที่พูดไม่ออกสักประโยค รู้สึกขุ่นเคืองอยู่ในใจ มือของเขาวางอยู่บนศีรษะของตัวเองทำไมจู่ๆ ไม่รู้สึกโกรธแล้ว

ต่อมา...

สายตาของหลินมั่วมองไปที่เอลวิส แสดงให้เห็นจิตสังหารออกมาจากดวงตาคู่นั้นของเขาทันที

หลินมั่วเดินไปข้างหน้า เอลวิสตัวสั่นขึ้นมาทันที

“หลินมั่ว ฉันผิดไปแล้ว นายไว้ชีวิตฉันเถอะ ต่อไปฉันจะเป็นทาสของนาย นายพูดอะไรฉันจะทำแบบนั้น จะให้ทำอะไรได้หมดทุกอย่าง”

เอลวิสมองหลินมั่ว ผมสยายฝุ่นผงกระจายไปทั่วร่าง พูดขอร้องไม่หยุด

ทันใดนั้น ผู้หญิงสองคนที่อยู่ในเหตุการณ์จึงรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา

สวี่ปั้นซย่าได้ยินคำพูดของเอลวิส จึงเกิดอาการหึงขึ้นมาในใจ ทำให้เธออยากเดินไปข้างหน้าดึงแขนของหลินมั่วเพื่อแสดงสิทธิ์ของเธอ

โยวหลีพยักหน้า ใบหน้าของลู่อิ่งแสดงความเสียดายออกมา เพราะหลินมั่วจะกลับแล้ว

หลินมั่วเดินไปอยู่ข้างกายสวี่ปั้นซย่า ดึงฝ่ามือของเธอเบาๆ แล้วเอ่ยว่า

“ปั้นซย่า พวกเรากลับกันเถอะ”

สวี่ปั้นซย่าสะบัดมือของหลินมั่วอย่างแรง ถลึงตาใส่เขาหนึ่งทีแล้วพูดว่า

“ฉันไม่รู้จักนาย ทำไมต้องไปกับนายด้วย”

โยวหลีที่อยู่อีกด้านหนึ่งรวมทั้งลู่อิ่งต่างมองมาด้วยสายตาที่สงสัย สวี่ปั้นซย่าเป็นอะไร

“ตอนที่ผมเจอปั้นซย่า เธอไม่รู้เรื่องอะไรแล้วครับ”

หลินมั่วอธิบายหนึ่งประโยคเมื่อเห็นแววตาของคนทั้งสอง

จากนั้นเขาจึงมองไปทางสวี่ปั้นซย่าด้วยแววตาที่ไม่ประสงค์ดี

ในเมื่อสวี่ปั้นซย่าไม่ยอมไปกับตัวเอง เช่นนั้นก็ต้องใช้วิธีพิเศษเฉพาะตัวแล้ว