หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3156

“ไอ้เลว นายมันชั่วสุดๆ ปล่อยฉันนะ!”

ระหว่างทางลงภูเขา สวี่ปั้นซย่าทุบหลังของหลินมั่วไม่หยุด มองดูสีหน้ากลั้นขำของลูกศิษย์ที่เดินสวนกันไปมา เขาจึงหน้าแดงเหมือนลูกแอปเปิ้ล

สวี่ปั้นซย่าตอนนี้ถูกหลินมั่วแบกใส่บ่า ศีรษะของเธอลู่ลงไปด้านหลังของหลินมั่วอย่างหมดแรงเธอจึงกัดฟันสีเงินของตัวเองเป็นระยะ

“ปั้นซย่า ผมบอกคุณแล้ว ผมชื่อหลินมั่ว เป็นสามีของคุณ พวกเราสองคนมีทะเบียนสมรสแล้ว”

หลินมั่วมองไหล่ของตัวเองที่เต็มไปด้วยน้ำลาย เขามองสวี่ปั้นซย่าแล้วอธิบายด้วยความจนใจ

“ฉันไม่เชื่อคำพูดของคนเลวอย่างนายหรอก ฮือๆๆ!”

ขณะพูด สวี่ปั้นซย่าใช้แรงทั้งหมดกัดไหล่ของหลินมั่วหนึ่งที

น่าตลกชะมัด กัดไม่ได้เลย รถออฟโรดที่อยู่ใต้เขา หลินมั่วหยิบกุญแจรถออกจากช่วงเอวของสวี่ปั้นซย่า แล้วเปิดประตูโดยตรง วางสวี่ปั้นซย่าไว้ตำแหน่งที่นั่งข้างคนขับ จากนั้นรัดเข็มขัดนิรภัยให้เธออย่างใส่ใจ

ทันใดนั้น หลินมั่วนึกได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ช่วยทำสวนยาให้หมอยา

ดังคาด กลัวอะไรมักเจออย่างนั้น หมอยารีบวิ่งลงมาจากบนภูเขาตะโกนเรียกด้วยความเร่งรีบ

“พ่อหนุ่มหลิน อย่าเพิ่งไป สวนยาของฉัน!”

“...”

ตอนลางวัน ในลานบ้านขนาดเล็กของหมอยา

หลินมั่วนั่งลงยองๆ อยู่ข้างๆ กำลังปล่อยพลังปราณจากภายในร่างกายของตัวเองด้วยใบหน้าที่หงุดหงิดเพื่อทดน้ำยาสมุนไพรให้หมอยา

ส่วนหมอยากลับนั่งพิจารณาดูอาการของสวี่ปั้นซย่าอยู่ข้างๆ อย่างละเอียด พลางถามสองประโยคเป็นพักๆ

“เธอพอจำฉันได้ไหม”

“ไม่ได้”

สวี่ปั้นซย่าส่ายหน้าอย่างเหม่อลอย เวลานี้เธอรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่อยู่ภายในใจ ยามที่ได้สัมผัสคนเลวอย่างหลินมั่วเท่านั้น

“อย่างนั้นเธอรู้ไหมว่าไอ้เวรที่นั่งอยู่ตรงนั้นเป็นใคร”

สวี่ปั้นซย่าครั้งนี้พยักหน้า

“เขาชื่อหลินมั่ว เป็นคนเลวที่ไม่มีใครเทียบได้เลย ได้ยินว่าเขาเป็นสามีของฉัน แต่ฉันไม่เชื่อ”

“คนเลว ทำไมนายสั่งให้ฉันอยู่ที่นี่แล้วฉันต้องอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ!”

สวี่ปั้นซย่าหลังจากได้ยินการจัดการของหลินมั่วแล้ว เธอจึงทำหน้าบึ้งขึ้นมาทันที พูดด้วยความโกรธ

“เด็กดี อยู่ที่นี่รอผมกลับมา”

หลังจากมองเงาของหลินมั่วเดินจากไป สวี่ปั้นซย่ารู้สึกว่ามีบางสิ่งแวบผ่านเข้ามาในหัวของตัวเองแต่ถึงแม้เธอจะพยายามนึกย้อนกลับไป ก็นึกอะไรไม่ออก

“นายมันคนเลว จริงๆ ฉัน...”

สวี่ปั้นซย่าก้มหน้า พูดพึมพำกับตัวเองพลางมองมดที่อยู่ไม่ไกล

ณ จุดค่ายกลปกป้องภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา หลินมั่วตามหาโยวหลีที่ยืนอยู่ที่นี่

“หัวหน้าเผ่าโยวหลี มีอะไรที่ผมช่วยได้บ้างครับ”

หลินมั่วรู้สึกละอายใจอย่างยิ่งต่อภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา สุดท้ายแล้วทุกคนโดนประเทศว่านเซี่ยงบุกโจมตีก็เพราะตัวเขาเอง

แม้แต่ในสุสานของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา ก็ยังมีป้ายหลุมฝังศพอันใหม่นับร้อยอัน