หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3169

มายบัคขับอยู่บนถนน ยานพาหนะโดยรอบจะหลีกเลี่ยงเพราะความกลัว หากสัมผัสโดยไม่ได้ตั้งใจ ที่ตั้งใจทำอย่างหนักมาตลอดชีวิตจะสูญเปล่า

ฟังฮุ่ยพึงพอใจกับผลลัพธ์นี้มาก มองดูสักพักเธอถึงได้พูดกับหลินมั่ว

“หลินมั่ว ที่ปั้นซย่าตั้งใจจะมาหานายตอนนั้น เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย?”

สวี่ปั้นซย่าตั้งใจมาหาหลินมั่วในตอนนั้น ฟังฮุ่ยกับสวี่เจี้ยนกงขวางไว้ไม่อยู่จริงๆ

พูดถึงสวี่ปั้นซย่า หลินมั่วก็เงียบไปทันที แม้เขาจะรู้สึกว่าสภาวะของสวี่ปั้นซย่าในตอนนี้จะดีมาก ดูเหม่อๆและน่ารัก

แต่เรื่องที่สวี่ปั้นซย่าสูยเสียความทรงจำก็ต้องบอกให้ฟังฮุ่ยได้รู้

เงียบไปสักพัก หลินมั่วถึงได้เรียบเรียงคำพูดตัวเองและพูดกับฟังฮุ่ย

“แม่ครับ ตอนนั้นปั้นซย่าไปที่ภูเขาเทพบาซ่า ตอนที่พบเธอ เธอก็ตกลงมาจากหน้าผาแล้ว ถึงจะไม่ได้บาดเจ็บอะไร แต่เธอก็สูญเสียความทรงจำ”

ฟังฮุ่ยได้ยินสิ่งที่หลินมั่วพูด ตอนแรกเริ่มยังรู้สึกเศร้าใจ ต่อมาถึงได้โบกๆมืออย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร

สำหรับเธอ ตัวตนของลูกสาวอย่างสวี่ปั้นซย่าไม่ได้สำคัญกว่าตัวตนของหลินมั่ว

“ไม่เป็นไร หลินมั่ว นายเป็นหมอเทวดาไม่ใช่เหรอ รักษาสักหน่อยก็หายดีแล้วไม่ใช่รึไง”

หบินมั่วมองฟังฮุ่ยด้วยท่าทางรู้สึกผิด เขารู้สึกจุกอก ได้แต่ต้องพูดออกมาแบบนี้

“ผมกับหมอยาที่ภูเขาเทพบาซ่าทำการวิจัยอาการของปั้นซย่ามาหลายวันแล้ว เป็นโรคความจำเสื่อมที่ไม่มีอาการ และปัจจุบันยังไม่มีวิธีแก้ไข”

ฟังฮุ่ยเกิดความรู้สึกเป็นกังวลอยู่ในใจ ตอนนี้สวี่ปั้นซย่าไม่ได้สูญเสียความทรงจำ งั้นการไปมาหาสู่กับหลินมั่วก็ต้องไม่ได้มีความสุขเหมือนเมื่อก่อนแน่

ถ้ามีผู้หญิงไม่ดีมาตามรังควานหลินมั่ว ปั้นซย่าก็คงไม่สนใจไยดี

ฟังฮุ่ยเหมือนจะเห็นภาพที่ทั้งครอบครัวของเธอกลับไปอาศัยอยู่บนพื้นที่ต่ำหลังจากสูญเสียหลินมั่วไป จึงรีบร้อนเอ่ยปาก

“งั้นตอนนี้ไม่มีวิธีทำให้กลับมาดีขึ้นได้บ้างเลยเหรอ?”

ใช้เวลาหนึ่งชั่วโฒงเต็ม รถมายบัคจึงมาถึงประตูของเขตคฤหาสน์อย่างเชื่องช้า

ยามรักษาความปลอดภัยเห็นป้ายทะเบียนรถมายบัค ก็ยกสิ่งกีดขวางบนถนนขึ้นโดยไม่ถามตัวตนของเขา พร้อมทั้งโค้งคำนับด้วยความเคารพอีกด้วย

“หลินมั่ว นายจ่ายเงินซื้อบ้านหลังนี้ไปเท่าไหร่?”

ฟังฮุ่ยมองดูดอกไม้ ต้นไม้นานาพรรณตลอดทาง รวมถึงพนักงานทำความสะอาดและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ขณะเดียวกันก็ถามหลินมั่วด้วยความแปลกใจ

หลินมั่วคิดอยู่พักหนึ่ง คฤหาสน์หลังนี้ใครให้เขามากันนะ?

“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ในตอนแรกพวกเขาโอนมันไปเป็นชื่อของผมเพื่อเอาอกเอาใจ ทำเรื่องเสร็จแล้วเพิ่งจะมาบอก”

การเสแสร้งที่มองไม่เห็นนั้นเป็นอันตรายถึงชีวิตที่สุด แม้แต่ฟังฮุ่ยก็ยังตกตะลึงกับคำพูดของหลินมั่ว

สถานที่กับสภาพแวดล้อมแบบนี้ ไม่นึกเลยว่าอยากโอนย้ายก็โอนย้ายได้เลย พวกเขาเป็นใครกันแน่น่ะ