หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3170

รถมายบัคขับมาจนถึงที่จอดรถชั้นใต้ดิน

หลินมั่วเปิดประตูรถ จากนั้นก็นำกระเป๋าเดินทางของฟังฮุ่ยออกจากท้ายรถ

“คุณแม่ ทางนี้ครับ”

ด้านบนของโรงจอดรถชั้นใต้ดินคือที่ที่หลินมั่วอาศัยอยู่ มีประตูเชื่อมต่อโดยตรงเพื่อความสะดวก

เดินขึ้นมาจากชั้นใต้ดิน กระเป๋าเดินทางของฟังฮุ่ยวางไว้ด้านนี้ชั่วคราว หลินมั่วมองจานอาหารเช้าที่ว่างเปล่าบนโต๊ะ มุมปากเคลือบแฝงไปด้วยรอยยิ้ม

“แม่ครับ จัดการก่อนเลย ผมจะเก็บโต๊ะก่อน”

หลินมั่วเก็บจาน วางไว้ในเครื่องล้างจานในครัว จากนั้นถึงได้หันตัวเดินออกจากครัว

มาถึงห้องสวี่ปั้นซย่าที่อยู่ชั้นสอง หลินมั่วยื่นมือออกมาเคาะประตู

ไม่มีเสียงตอบรับ หลินมั่วเคาะประตูอีกครั้ง ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยแม้แต่น้อย มุมปากของเขาก็กระตุกขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้ม

“ปั้นซย่าตัวน้อยของเรายังไม่ตื่นอีกเหรอ? เหมือนว่าถ้าอยากหาของอร่อยให้เธอกินทฉันก็ต้องไปซื้อเองแล้วสินะ”

ตะโกนอย่างโอเวอร์หน้าห้องสวี่ปั้นซย่า ผลก็เป็นไปตามคาด มีเสียงเคลื่อนไหวจากในห้องจริงๆ

เหมือนว่าจะเป็นเสียงของบางอย่างล้ม

ลูกบิดประตูถูกหมุน สวี่ปั้นซย่าพุ่งตัวออกมา ใครจะรู้ว่าหลินมั่วยังอยู่หน้าประตู ไม่ได้ไปไหนแต่แรก ทำให้ชนกับแผ่นอก

สวี่ปั้นซย่าเงยหน้าขึ้นมองหลินมั่วที่มีกลิ่นฟีโรโมนเพศชายฟุ้ง ในตอนนี้ก็ตอบสนองขึ้นมาทันที

หลินมั่วเห็นสวี่ปั้นซย่าที่แก้มเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาก็หัวเราะเสียงดัง

“หลินมั่ว คุณมันสารเลว!”

สวี่ปั้นซย่ากัดข้อมือของหลินมั่วอย่างจัง และจ้องหลินมั่วอย่างดุเดือด

เห็นท่าทางของสวี่ปั้นซย่า หลินมั่วก็ใช้มือข้างเดียวลูบหัวของเธออย่างอดไม่ได้

“ปั้นซย่า แม่ของคุณมา จะไปเจอหน่อยมั้ย?”

“ปั้นซย่า แม่คือแม่ของลูกไง จำแม่ไม่ได้เหรอ?”

สวี่ปั้นซย่าส่ายหน้าเล็กน้อย พูดตามความจริงคืออีกฝ่ายมองนั่นมองนี่ ขยับมือไม่หยุดเลย

ถ้าหลินมั่วไม่ได้นั่งอยู่ใกล้ๆ และคนคนนี้ไม่ได้เป็นแม่ของตน สวี่ปั้นซย่าจะต้องจับเธอทุ่มข้ามหลังให้รู้บ้างว่าใครเป็นใคร

“พอเถอะครับ ให้ปั้นซย่านั่งลงก่อนเถอะ”

หลินมั่วมองและพูดกับฟังฮุ่ยรวมถึงสวี่ปั้นซย่าที่ทำหน้าเหมือนกับว่าทำตัวไม่ถูก จากนั้นจึงมอบผลส้มในมือที่ปอดกเสร็จแล้วให้สวี่ปั้นซย่า

เห็นผลส้มสีส้มเหลืองในมือของหลินมั่ว กระเดือดของสวี่ปั้นซย่าก็ขยับโดยไม่รู้ตัว เธอรับผลส้มจากมือของหลินมั่วและนั่งกินอยู่ข้างๆอย่างว่านอนสอนง่าย

ตอนที่น้ำจากผลส้มสาดกระเซ็น ใบหน้าของสวี่ปั้นซย่าจึงเผยให้เห็นรอยยิ้มที่พึงพอใจโดยไม่รู้ตัว

ไม่รู้ว่าทำไม หลายวันมานี้สวี่ปั้นซย่าชอบกินของที่มีรสเปรี้ยวหวานมากเป็นพิเศษ

ตอนอยู่ในห้องตัวเอง เธอก็กินส้มไปหลายผลแล้ว