หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3171

“ลุงเขย ทางด้านพันธมิตรการค้ามีเรื่องที่ต้องให้คุณจัดการนิดหน่อย”

ลูกศิษย์ภูเขาเทพบาซ่าในชุดสีดำทั้งตัวเดินเข้าใยห้อง พูดกับหลินมั่วด้วยความเคารพนับถือ

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

หลินมั่วที่กำลังป้อนผลส้มให้สวี่ปั้นซย่าเดินมาหาลูกศิษย์ภูเขาเทพบาซ่าด้วยความสงสัยใคร่รู้

“พบศพในแม่น้ำนอกเมือง ตามร่างกายมีบาดแผลสาหัส คาดว่าน่าจะถูกทรมานก่อนตาย”

หลินมั่วพยักๆหน้าและเอ่ย “กลับไปกันก่อน อีกเดี๋ยวฉันจะไปดูเอง”

“ลุงเขย งั้นเราขอตัวนะครับ”

ลูกศิษย์ภูเขาเทพบาซ่าพยักๆหน้า หันตัวอย่างเกรงอำนาจและเดินออกไป

ในเวลานี้ ใบหน้าของฟังฮุ่ยขาวซีด ทันทีที่ศิษย์ของภูเขาเทพบาซ่าจากไป พวกเขาก็เริ่มตะโกนใส่หลินมั่วจากด้านใน

“หลินมั่ว คนไม่เป็นโล้เป็นพายพวกนี้มันอะไรกัน ทำไมเขาถึงเรียกคุณว่าลุงเขย!”

ศิษย์ของภูเขาเทพบาซ่า ที่เดินมาจนถึงหน้าทางเข้า จ้องตากับศิษย์หลายคนที่อยู่โดยรอบ นิ่งเงียบไม่พูดอะไร

พวกเขาคือศิษย์สายตรงของภูเขาเทพบาซ่า มีพละกำลังที่แข็งแกร่ง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฟังฮุ่ย เธอแทบไม่ปกปิดเสียงอะไรเลย

แต่นี่เป็นผมธุระของหลินมั่ว แม้ว่าเหล่าศิษย์จะมองอีกฝ่ายยังดูถูกดูแคลนในใจ แต่ก็พูดอะไรชัดเจนออกมาไม่ได้

สถานะของหลินมั่วขั้นนี้ กล้าถูกพวกเขาแบบนี้ ตอนนี้คงไม่เหลือแขนแม้แต่ข้างเดียว

ตอนนี้หลินมั่วที่อยู่ในห้องงุนงงเล็กน้อย เขามองและพูดกับฟังฮุ่ยที่ใบหน้าซีดเซียว

“แม่ครับ ที่นี่มีเรื่องเยอะวุ่นมาก ไว้ผมจะอธิบายให้เข้าใจนะครับ”

แม้ว่าหลินมั่วจะปฏิเสธการบังคับแต่งงานดองญาติของโยวหลีได้สำเร็จ แต่ทั่วทั้งภูเขาเทพบาซ่ากลับเรียกเขาว่าลุงเขยมาโดยตลอด คิดว่ามันโยวหลีน่าจะขอไว้

หลินมั่วไม่มีทางเล่าเรื่องที่ตนถูกบังคับแต่งงานให้ฟังฮุ่ย จึงต้องเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“อธิบายไม่ชัดเจน? ฉันว่านายน่ะเบื่อปั้นซย่าแล้ว ก็เลยแอบมีเล็กมีน้อยข้างนอก!”

เสียงเล็กแหลมของฟังฮุ่ยดังลั่นทั่วทั้งคฤหาสน์ หลินมั่วสูดหายใจเข้าเต็มปอด พยาายามรงับความโกรธในใจของต้นและพูดอย่างเนิบช้า

ท่ามกลางเสียงเล็กแหลมเสียดหูของฟังฮุ่ย มีเสียงเล็กเสียงหนึ่งดังขึ้น

“อึกก!”

สวี่ปั้นซย่าคุกเข่าอยู่ตรงหน้าถังขยะตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แถมยังอาเจียนออกมาไม่หยุด

หลินมั่วที่นั่งอยู่บนโซฟารีบร้อนเดินไปอยู่ข้างกายสวี่ปั้นซย่าและตบแผ่นหลังของเธอเบาๆ

“ปั้นซย่า คุณเป็นอะไรไป ปั้นซย่า?”

อาเจียนได้สักพัก สวี่ปั้นซย่าถึงได้เงยหน้าขึ้น หยิบน้ำร้อนที่หลินมั่วยื่นให้มากลั้วปาก จากนั้นถึงได้พูด

“ฉันก็ไม่รู้ หลายวันมานี้รู้สึกเวียนหัวและอ่อนแรงตลอด ต่อมาก็เกลียดอาหารมันๆ รู้สึกคลื่นไส้ ได้เห็นของที่มีรสเปรี้ยวหวานอย่างส้ม ถึงจะรู้สึกอยากอาหาร”

ได้ยินคำอธิบายของสวี่ปั้นซย่า หลินมั่วก็เปรียบเทียบอาการอยู่ในใจ อาการที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นในใจของหลินมั่ว

“แพ้ท้อง!”