หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3185

“ฉันเสียเงินมา พวกเธอมีสิทธิ์อะไรมาอัดคนที่ห้องฉัน!”

หมอที่ใส่ชุดขาวและพยาบาลที่ตาแดงคนหนึ่งยืนอยู่ในห้อง เธอนั้นขยี้ตาด้วยความน้อยใจ

“คุณฟัง คุณฟังฉันก่อนนะ หลายวันมานี้คนที่มาแอดมิทเยอะมากจริงๆ ค่ะ ตอนนี้ทั้งชั้นสี่นี้เป็นห้องเตียงคู่หมดเลย เงินของคุณเราสามารถคืนให้ครึ่งหนึ่งค่ะ”

ฟังฮุ่ยตาแข็งขึ้นมาทันที และได้ต่อว่าหมออย่างรุนแรงทั้งสิบแปดชั่วโคตรเลยทีเดียว

“โรงพยาบาลของพวกคุณนี่มันยังไงกัน คิดว่าฉันไม่มีเงินเหรอ พวกคุณรู้ไหมว่าลูกเขยฉันเป็นใคร กล้าทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!”

พยาบาลคนเมื่อกี้ที่มาคุยเรื่องนี้กับฟังฮุ่ย ถูกฟังฮุ่ยต่อว่าด้วยถ้อยคำที่หยาบคายจนร้องไห้ต้องไปหาหมอ

ตอนแรกหมอคิดว่าผู้หญิงสมัยนี้รับความกดดันอะไรหน่อยไม่ได้เลย แต่พอมาดูตอนนี้แล้ว

สายตาของหมอมองไปที่ฟังฮุ่ยที่นอนอยู่บนเตียงโดยที่ยังต่อว่าไม่หยุด รู้สึกปวดกรามแทนเลยจริงๆ

“คุณฟัง หากคุณยังมีปฏิกิริยาแบบนี้ ทางเราคงจะต้องทำเรื่องให้คุณออกจากโรงพยาบาลนะครับ”

“เอาสิ ถึงเวลาก็ให้ทุกคนมาดูกันว่าโรงพยาบาลของพวกคุณมันไม่มีเหตุผล รังแกคนที่อ่อนแอกว่าแต่กลัวคนที่แข็งแรงกว่า ดีแต่รังแกประชาชนทั่วไปอย่างเรา”

หลินมั่วที่ยืนอยู่นอกประตูเองก็รู้สึกเมื่อยปากแทน การที่ฟังฮุ่ยเป็นแบบนี้เขาเองก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่ทำยังไงได้ คงจะปล่อยให้สถานการณ์เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้

แอ๊ด

ประตูห้องพักผู้ป่วยถูกเปิดออก หลินมั่วที่ใส่ชุดลำลองเดินเข้ามา

“คุณหมอ ฉันเป็นญาติของเธอครับ ช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่าตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไง”

ฟังฮุ่ยเห็นหลินมั่วเดินเข้ามาก็ไม่พูดอะไรอีกเลย รอให้หลินมั่วจัดการพยาบาลและหมอคนนั้น

“คุณผู้ชาย คือแบบนี้ครับ ช่วงนี้โรงพยาบาลมีจำนวนผู้ป่วยเพิ่มมากขึ้น จึงต้องเพิ่มจำนวนผู้ป่วยในห้องเดี่ยวอย่างไม่มีทางเลือก จำนวนเงินเราสามารถคืนให้ได้”

ในที่สุดหมอก็เห็นว่าคนที่มีเหตุผลมาแล้ว จึงได้รีบอธิบายอีกรอบ

“เข้าใจได้ครับ ควรจะทำยังไงพวกคุณก็ทำเลย ฉันจะไปบอกกับแม่ฉันเอง”

หลินมั่วปลอบประโลมฟังฮุ่ยแล้วก็ออกจากห้องพักผู้ป่วยและขึ้นไปที่ดาดฟ้า จากนั้นก็เอาโทรศัพท์ออกมาโทรไปหาไท่จื่อ

แม้ว่าฟังฮุ่ยจะปากร้าย แต่คนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาลงมือทำร้าย มันล้ำเส้นของหลินมั่วแล้ว

“ฮัลโหลลูกพี่ ทำไมอยู่ๆ ถึงได้โทรมาหาผมกัน ผมคิดว่าพี่ลืมไปแล้วว่ามีน้องอย่างผมอยู่”

เสียงที่เต็มไปด้วยความน้อยใจของไท่จื่อดังมาจากโทรศัพท์ ทำให้หลินมั่วนั้นรู้สึกขนลุกอย่างมาก

“ไท่จื่อ ฉันมีเรื่องหนึ่งที่จะต้องให้นายไปจัดการด้วยตนเอง”

เสียงของไท่จื่อจริงจังขึ้นมาทันที จากนั้นก็พูดว่า “ลูกพี่ว่ามาเลยครับ”

“พาคนไปสำรวจตามหากลุ่มชายชุดดำตามทางที่จะไปประเทศว่านเซี่ยง ประมาณยี่สิบสามคน หากหาเจอก็ลงมือจัดการพวกมันทุกคนเลย หากไม่ถึงยามวิกฤตไม่ต้องเอาถึงชีวิต”

“รับทราบลูกพี่ ผมจะดำเนินการเดี๋ยวนี้ครับ”