หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3186

ทางด้านไท่จื่อเมท่อได้รับคำสั่งจากหลินมั่วแล้ว สีหน้าของเขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ความสงบสุขในช่วงนี้ทำให้ไท่จื่อรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวไม่สบายจริงๆ ในที่สุดก็จะได้ขยับร่างกายแล้ว

เขาเรียกรวบรวมคนกลุ่มใหญ่ รถเอสยูวีกว่าสามสิบคันมุ่งหน้าไปทางประเทศว่านเซี่ยง สำรวจตามหาอยู่ระหว่าง

เมื่ออยู่บนถนนหลวงเส้นหนึ่ง องค์กรพิราบดำกำลังขับรถเอสยูวีด้วยความเร็วสูง

ตูเผิงนั่งอยู่บนรถเอสยูวีคันหน้าสุด และกำลังรายงานสถานการณ์ให้กับเจียเต๋อเลี่ย

“ฝ่าบาท หลินมั่วคนนั้นไม่ยอมเจอพวกเราเลย แถมยังส่งผู้หญิงแก่โหดร้ายคนหนึ่งมาเหยียดหยามพวกเราอีกด้วย พวกเรานั้นทนไม่ไหวจริงๆ จึงได้ผลักเธอ ใครจะไปรู้”

ตูเผิงยังพูดไม่ทันจบก็ถูกเจียเต๋อเลี่ยพูดขัด น้ำเสียงของเขานั้นเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

“ข้ารู้แล้ว รอให้พวกเจ้ากลับมาแล้วค่อยว่ากัน”

เมื่อวางสายไป ตูเผิงก็ยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น

นับแต่โบราณกาล กษัตริย์ล้วนเป็นคนที่มีความสงสัยอย่างมาก ตอนนี้เมื่อได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนของตน ตูเผิงไม่เชื่อว่ากษัตริย์ของประเทศตนคนนี้จะยังเชื่อใจหลินมั่ว

“ผู้สั่งการตูเผิง ทั้งซ้ายและขวาของเรานั้นมีรถเอสยูวีปรากฏหลายคัน พวกมันกำลังเข้ามาใกล้เราด้วยความเร็วสูงครับ”

หลังจากที่สมาชิกคนหนึ่งของแถวหลังใช้กล้องส่องทางไกลมองสำรวจรอบๆ ก็รีบรายงานตูเผิง

ตูเผิงที่เมื่อกี้ยังยิ้มเยือกเย็นก็หน้านิ่งทันที หรือว่าจะเป็นหลินมั่วที่ตามมาไล่ล่าตน

“ให้ทีมรถขับด้วยความเร็วสูงสุด ห้ามถูกพวกมันล้อมไว้เด็ดขาด”

คนขององค์กรพิราบดำเร่งความเร็วอีกครั้ง และได้ตีห่างจากรถของไท่จื่อไปเรื่อยๆ

ไท่จื่อที่นั่งอยู่บนรถเอสยูวีเปิดประทุนนั้นเมื่อเห็นรถเอสยูวีบนถนนหลวงเพิ่มความเร็วก็โกรธขึ้นมาทันที

“เวร ไอพวกเปรตนี่ ฉันจะระเบิดให้ตายเลย!”

ตูเผิงมองดูหลุมใหญ่บนถนนหลวงที่อยู่ข้างหน้า หน้าผากของเขาก็มีเหงื่อซึมออกมา ตนก็แค่ทำร้ายผู้หญิงแก่คนหนึ่งเอง

นายจะตามมาฉันก็เข้าใจ นายจะให้พวกเราหยุดลงฉันเองก็เข้าใจได้ แต่นายเล่นใบ้อาวุธแรงขนาดนี้มันเกินไปหรือเปล่า

เมื่อเห็นรถเอสยูวีสองคันมาขวางอยู่ข้างหน้า ตูเผิงรู้ว่าครั้งนี้ตนหนีไม่พ้นแล้ว ก็เลยให้ทุกคนลงจากรถอย่างไม่มีทางเลือก

เขาเอาดาบยาวประมาณเมตรครึ่งออกมาจากใต้เบาะที่นั่ง มือทั้งสองข้างของตูเผิงถือดาบยืนอยู่ตรงกลาง สายตามองไปที่รถเอสยูวีหลายสิบคันที่ล้อมพวกของตนเอาไว้

“ฉันคือตูเผิง ผู้สั่งการองค์การพิราบดำของประเทศว่านเซี่ยง พวกนายใครจะมาสู้กับฉันอย่างยุติธรรม”

“ฉันเอง!”

เสียงที่ตื่นเต้นดังขึ้น จากนั้นก็เห็นไท่จื่อกระโดดลงมาจากรถ ในมือเองก็ถืออาวุธและมายืนอยู่ตรงข้ามของตูเผิง

เมื่อมองดูอาวุธในมือของไท่จื่อ ตูเผิงก็ถึงกับเงียบไป