หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3187

“นายคิดว่าตนนั้นมีอารมณ์ขันมากใช่ไหม”

ตูเผิงมองดูอาวุธดาบคาตานะในมือของตนที่หลอมขึ้นมาจากเหล็กพันปี มือยังไม่ทันจะสัมผัสโดนตัวดาบก็รับรู้ถึงความหนาวเหน็บแล้ว

จากนั้นเขาก็มองดูเครื่องยิงจรวดที่... หลอมขึ้นมาจากเหล็กธรรมดาของไท่จื่อ จากนั้นก็มองไปรอบๆ

บนรถเอสยูวีที่มาล้อมพวกเขาไว้นั้นก็มีหลายคนลุกขึ้นยืน อาวุธที่ถือในมือไม่ใช่เครื่องยิงจรวดก็คือปืนแก็ตลิง

สมาชิกองค์กรพิราบดำที่อยู่ด้านหลังต่างเอามือกุมหัวแล้วนั่งยองกับพื้น ความเคยชินนี้เห็นแล้วมันน่าเจ็บใจ

“นายจะหาคนดวลไม่ใช่เหรอ ไม่อยากจะสู้กับฉันก็ได้ นายเลือกได้เลย”

ไท่จื่อโบกเครื่องยิงจรวดในมือ และให้ตูเผิงเลือกคู่ต่อสู้เอง

ตูเผิงนั้นกระตุกยิ้ม เขามองไปรอบๆ และอยู่ๆ ก็เห็นอะไรเข้า

บนรถเอสยูวีคันหนึ่ง ชายหนุ่มที่ดูร่างกายบอบบางคนหนึ่งไม่ได้ถือปืนแก็ตลิงหรือเครื่องจรวด แต่แค่นั่งอยู่ตรงนั้น

“นาย คนที่นั่งอยู่ตรงนั้นนั่นแหละ ฉันไม่พอใจนายมานานแล้ว!”

ชายหนุ่มร่างผอมอึ้งไป จากนั้นก็ชี้ไปที่ตนเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ใช่แล้ว นายนั่นแหละ ยังจะมาชี้อะไรอีก รีบๆ ลงมาสู้กับฉันเลย”

ชายหนุ่มพยักหน้า จากนั้นก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ เขาเอาระเบิดที่อยู่ข้างๆ มาห้อยไว้ที่ตัว เตรียมที่จะลงจากรถ

ตูเผิงมองดูระเบิดใหม่ล่าสุดบนตัวของชายหนุ่มแล้วก็เหงื่อซึมออกหน้าผากอีกครั้ง ตนเองก็ไม่ได้ทำร้ายเธอคนนั้นถึงชีวิตนะ

ตามที่ได้ยินมา หลินมั่วเป็นคนที่จิตใจดีมีเมตตา เป็นคนสุภาพ ทำไมตอนนี้ถึงจะลงมือถึงชีวิตกัน

“นี่นายลุกขึ้นมาทำไม ฉันไม่ได้หมายถึงนาย!”

ตูเผิงมองไปที่รอบๆ อีกครั้ง และหยุดอยู่ที่วัยรุ่นคนหนึ่ง ดูแล้วตัวเล็กๆ ในมือถือมีดพกเอาไว้ น่าจะไม่เป็นอะไร

“นายคนนั้น คนเตี้ยคนนั้น ลงมาสู้กับฉันเลยนะ ชี้อะไรกัน หมายถึงนายนั่นแหละ!”

วัยรุ่นที่สูงร้อยหกสิบที่อยู่รถอีกคันเมื่อได้ยินแบบนี้ก็โกรธขึ้นมาทันที เขากระโดดลงมาจากรถ

ตอนที่ตูเผิงเตรียมที่จะชักดาบออกมา สายตาของเขาก็ถูกกระปุกใสที่เอวของวัยรุ่นดึงดูดไป

เสียงร้องโหยหวนของตูเผิงดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงที่ตื่นเต้นของเหล่าชายฉกรรจ์ที่เหมือนกับเสือหมาป่า

ไท่จื่อนั่งอยู่บนรถแล้วยิ้มอย่างไม่หวังดี ในมือยังถือกินลูกท้อที่สดใหม่

“ลงมือที่ตรงนั้นเลย เตะให้เต็มแรงเลย”

“เอามือจ้วงเข้าไปเลย ใช่ๆๆ จ้วงไปที่ข้างล่าง!”

“ดีดไปที่ตรงนั้นของมันเลย ดีดครบร้อยครั้งค่อยเปลี่ยนคน”

ภายใต้คำสั่งที่ไร้ยางอายของไท่จื่อ เหล่าแกนนำหลักของหน่วยอินทรีดำที่เคยผ่านความยากลำบากมามากมายนั้นต่างพากันร้องออกมาอย่างโอดครวญ

พวกเขาผจญภัยอยู่ในสังคมมานานหลายปี เคยเจอเหล็กร้อน ถอนเล็บก็เคยเจอมา ที่ทะลึ่งหน่อยก็เอาเชือกมารัดตัวให้เกิดความเจ็บปวดเพื่อสนองความต้องการทางเพศ

แต่การที่วันนี้ถูกชายฉกรรจ์ที่ราวกับเสือหมาป่าย่ำยีแบบนี้ยังเป็นครั้งแรก

ประสบการณ์ที่แปลกใหม่แบบนี้ คิดว่าพวกนี้คงจะจดจำความทรงจำดีๆ ไปอีกนานหลายสิบปีเลยทีเดียว