หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3190

เมื่อเข้าไปข้างใน ความอบอุ่นนั้นก็ปกคลุมเจียเต๋อเลี่ย ทำให้สีหน้าที่ขาวซีดนั้นเริ่มแดงขึ้นมา

เจียเต๋อเลี่ยมองไปรอบๆ แต่กลับพบว่าตึกหมอผีนั่นไม่ได้เป็นเหมือนที่ตนคิดเลย

เจียเต๋อเลี่ยคิดว่าภายในตึกหมอผี หมอผีแต่ละคนจะใส่ชุดดำและมีสีหน้าที่ผิดธรรมชาติ

แต่ภายในตึกหมอผีนี่กลับสะอาดอย่างมาก

ขวดโหลต่างๆ บนโต๊ะนั้นถูกวางอย่างเรียบร้อยในชั้นวางไม้

ต้นฉบับของเต็มไปด้วยแนวคิดต่างๆ ก็ถูกเก็บรวบรวมไว้ด้วยกัน

ภายในอากาศนั้นอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกมะลิ

“คุณยายฟ่าน ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังเลย”

มีหญิงสาวใส่ชุดลำลองนั้นเดินเข้ามาพยุงคุณยายฟ่านอย่างคุ้นชิน

คุณยายฟ่านเองก็จับมือของหญิงสาวไว้ จากนั้นก็พูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า

“วันนี้ฝ่าบาทมาเยี่ยมพวกเรา ฉันที่เป็นผู้อาวุโสสุดในตึกหมอผีนี่ก็ต้องออกมาต้อนรับสิ”

หญิงสาวอึ้งไป จากนั้นก็เห็นเจียเต๋อเลี่ยที่ตามอยู่ข้างหลังคุณยายฟ่าน

“คารวะฝ่าบาท โปรดอภัยให้หม่อมฉันด้วยเพคะที่ร่างไม่พร้อมที่จะคารวะ”

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”

เจียเต๋อเลี่ยรีบโบกมือ จากนั้นก็มองไปที่คุณยายฟ่านด้วยความสงสัย

คุณยายที่พาตนเข้ามาคนนี้คือใครกันนะ

คุณยายฟ่านราวกับมีพลังเชื่อมจิต เธอตอบความสงสัยของเจียเต๋อเลี่ยโดยที่ไม่หันหลังกลับ

“หม่อมฉันเป็นเพียงคนทำอาหารในตึกหมอผีนี่เท่านั้น พออายุมากแล้วก็ทำไม่ไหวแล้วเพคะ”

“เป็นเพียงคนที่หน้าด้านอยู่กินในตึกหมอผีนี่เท่านั้นเอง”

น้ำเสียงของคุณยายฟ่านเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดหวัง หญิงสาวที่พยุงเธออยู่นั้นก็ร้อนรนใจขึ้นมาทันที

“คุณยายฟ่าน ฉันเคยบอกแล้วว่าทุกคนเห็นคุณเป็นญาติ ไม่ได้คิดว่าคุณเป็นคนนอกเลย!”

เมื่อเห็นหญิงสาวข้างกายคนนี้พูดกับตนอย่างจริงจัง คุณยายฟ่านเองก็แค่จับมือเธอแล้วพูดว่า

“รู้แล้วๆ ยายพูดผิดเอง ไป๋ซาน้อยอย่าโกรธเลย”

มองดูภาพที่อบอุ่นตรงหน้า เจียเต๋อเลี่ยอึ้งไปเล็กน้อยแล้วจึงพูดว่า

“การเงินของตึกหมอผีนี่ไม่ค่อยดีหรือ”

“ฝ่าบาท หัวหน้าตึกอยู่ด้านใน หม่อมฉันไม่เข้าไปพร้อมท่านแล้วเพคะ”

เจียเต๋อเลี่ยพยักหน้า จากนั้นก็เดินไปอยู่หน้าประตูและเคาะประตูเบาๆ

“เชิญเข้ามาได้”

เมื่อผลักประตูออก โดเฮอร์ตี้ คลีเมนไทน์หะวหน้าตึกของตึกหมอผีกำลังนั่งอ่านหนังสือบนโต๊ะทำงาน

เมื่อเห็นคนที่เข้ามานั้นเป็นเจียเต๋อเลี่ย คลีเมนไทน์ก็มีความประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นก็ลุกขึ้นคารวะ

“หม่อมฉันโดเฮอร์ตี้ คลีเมนไทน์คารวะฝ่าบาทเพคะ”

เจียเต๋อเลี่ยเห็นหญิงวัยกลางคนคนนี้มีสีหน้าที่เหนื่อยล้าอย่างมากก็รู้สึกเศร้าใจ

สักพัก เจียเต๋อเลี่ยพูดว่า “เมื่อกี้ข้าได้ยินจากหญิงสาวข้างนอกคนนั้นบอกว่าเงินที่ตึกหมอผีมีเพียงปีละสองแสนหรือ”

คลีเมนไทน์ชะงักไป จากนั้นก็คารวะอีกครั้งและพูดว่า

“ฝ่าบาท วัยรุ่นนั้นไม่รู้เรื่องอะไร ทำให้ฝ่าบาทเคืองโกรธ โปรดฝ่าบาทอภัยให้ด้วยเพคะ!”

เจียเต๋อเลี่ยมองคลีเมนไทน์แล้วพูดอย่างเศร้าใจว่า

“แต่เงินที่ข้าจัดสรรให้ตึกหมอผีคือสองร้อยล้านนะ...”