หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3198

ภายในวังหลวงของเมืองหลวง

เจียเต๋อเลี่ยกำลังนั่งอยู่ในห้องสมุด ในมือถือม้วนกระดาษไผ่ อ่านอย่างเงียบๆ

ด้านล่างของเจียเต๋อเลี่ย ตูเผิงกำลังคุกเข่าอยู่ตรงนั้นด้วยความเคารพ และรายงานสถานการณ์ให้เจียเต๋อเลี่ยฟัง

“ฝ่าบาท ตอนนี้กำลังดำเนินการกำจัดกบฏของเจ้าชายสามทั่วราชอาณาจักรอย่างรวดเร็ว ท่านไม่ต้องเป็นกังวล”

ใบหน้าของเจียเต๋อเลี่ยเต็มไปด้วยรอยยิ้มอันสดใส พลางกล่าวกับตูเผิงว่า

“ตูเผิง คุณทำได้ดีมาก หลังจากเสร็จสิ้นเรื่องในครานี้ ฉันจะปูนบำเหน็จรางวัลให้คุณอย่างงาม”

ตูเผิงที่คุกเข่าอยู่เผยให้เห็นรอยยิ้มแห่งความปลาบปลื้มใจ คารวะเจียเต๋อเลี่ยและพูดว่า

“กระหม่อมไม่กล้ารับคำสรรเสริญใดๆ ทั้งหมดนี้สำเร็จลุล่วงได้ด้วยพระกรุณาธิคุณของฝ่าบาทพะยะค่ะ”

ขณะที่ก้มศรีษะลง ในดวงตาของตูเผิงก็แฝงไว้ด้วยความดูถูก จักรพรรดิ์ผู้โหดเหี้ยมอย่างเจียเต๋อเลี่ยมีสมองแค่นี้เองเรอะ

ตอนนี้ตัวเองยังนั่งตำแหน่งนี้ไม่มั่นคง ยังกล้าปล่อยให้ลูกน้องมีพลังเหนือความควบคุม

“เอาล่ะ คุณออกไปก่อนเถอะ ฉันจะอ่านหนังสือ”

“พะยะค่ะ กระหม่อมขอทูลลา”

ตูเผิงลุกขึ้นยืนจากพื้น หันหลังเดินออกไปจากห้องโถงใหญ่

สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยต่อเจียเต๋อเลี่ย หากลูกน้องของตัวเองมีพลังอำนาจถึงขนาดนี้

เวลานี้เขาคงหาข้ออ้างกำจัดพวกมัน เพื่อเพิ่มพลังอำนาจให้ตัวเอง

เจียเต๋อเลี่ยที่นั่งอยู่บนบัลลังก์สูง รอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเขาหายไปพร้อมกับการจากไปของตูเผิง

ท่าทีที่อ่อนโยนบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป ดวงตาทั้งคู่ที่แหลมคม ค่อยๆเผยให้เห็น

เจียเต๋อเลี่ยผู้โหดเหี้ยมเปรียบเสมือนสิงโตผู้หิวโหยเลือด เผยเขี้ยวเล็บอันแหลมคมเปรียบเสมือนปากของปีศาจร้ายจากนรก

แววตาที่ฉายแววเจตนาสังหารอันน่าสะพรึงกลัว

“อาร์โนลด์ การสืบสวนคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว”

อาร์โนลด์ที่สวมชุดเกราะเต็มยศปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเจียเต๋อเลี่ย

รอยยิ้มที่เคยอ่อนโยนของเขากลับหม่นหมองลงเล็กน้อย ผมสีฟ้าของเขาดูแห้งกร้านลงไปมาก

“ในการกวาดล้างพรรคพวกของเข้าชายสามครั้งนี้ มีรายงานผู้เสียชีวิตเป็นลายลักษณ์อักษร835คน”

สายตาของเจียเต๋อเลี่ยแหลมคม ราวกับราชสีห์ตัวหนึ่ง

“คุณก็รู้ว่าฉันไม่ได้อยากฟังเรื่องพวกนี้”

น้ำเสียงเรียบเฉยของเจียเต๋อเลี่ยทำให้ใบหน้าของอาร์โนลด์เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง และพูดด้วยความโศกเศร้า

“จากลายลักษ์อักษรตายไป 835 คน แต่ตัวเลขที่แท้จริงน่าจะอยู่ที่ประมาณสองหมื่นคน”

อาร์โนลด์นึกถึงภาพศพนองเลือดในคุก ที่ไหลนองเป็นมหาสมุทร และกองศพในหลุมศพ

“ในบรรดาผู้เสียชีวิตมีจำนวนไม่น้อยเป็นพลเมืองที่ถือสัญชาติหวาซย่า แม้ว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ในต่างประเทศก็ตาม”

“หากหวาซย่าได้รับรู้ถึงการสูญหายหรือแม้กระทั่ง…การเสียชีวิต มังกรผู้โกรธเกรี้ยวจะเผยเขี้ยวเล็บอันแหลมคมของมันต่อโลกอีกครั้ง”

“เหมือนกับ…”

อาร์โนลด์ลากน้ำเสียงช้าๆ แล้วจึงพูดต่ออย่างช้าๆว่า

“เหมือนกับตอนที่หลินมั่วนำทัพบุกโจมตีเอลวิส!”

“ปัง!”

“อาร์โนลด์ คุณกำลังขู่ฉันอยู่เหรอ”

เจียเต๋อเลี่ยจ้องมองอาร์โนลด์ที่อยู่เบื้องล่างอย่างดุเดือด

เขาไม่คาดคิดว่าองครักษ์อินทรีดำผู้เฉลียวฉลาดในอดีตจะพูดอะไรแบบนั้น

อาร์โนลด์ไม่ได้พูดอะไร แค่คุกเข่าลงกับพื้น ดึงดาบยาวสีฟ้าอ่อนที่เอววางบนพื้น

นี่หมายความว่าต่อไปหากเจียเต๋อเลี่ยจะเอาชีวิตเขา อาร์โนลด์ก็จะไม่ต่อต้าน

“เฮ้อ ออกไปเถอะ”

เสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายดังก้องไปทั่ววัง เจียเต๋อเลี่ยยืนตัวตรง ทว่าหลังของเขากลับโค้งงอเล็กน้อย