หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3199

เมืองพานหยาง หลินมั่วกำลังนั่งทำงานที่สำนักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู่

งานของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้มีมากมาย หลินมั่วคนเดียวทำงานยี่สิบสี่ชั่วโมงก็ยังไม่เสร็จ

เอกสารกองโตบนโต๊ะนี้ค่อนข้างสำคัญ

“กริ๊งกริ๊งกริ๊ง!”

โทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้นอย่างกระทันหัน หลินมั่วหยิบขึ้นมาแนบหูโดยไม่ต้องคิด

“ผมคือหลินมั่ว”

ประโยคนี้กลายเป็นประโยคที่หลินมั่วพูดบ่อยที่สุดในช่วงหลายวันนี้ เขาสังเกตุได้ว่าตัวเองติดพูดประโยคนี้ไปแล้ว

“ท่านผู้นำพันธมิตรครับ พวกเราตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดในเมืองใกล้เคียงทั้งหมด พบว่าภรรยาของท่านกำลังมุ่งหน้าไปยังประเทศว่านเซี่ยง”

“คุณแน่ใจนะ!”

หลินมั่วรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที รีบถามกลับไปอย่างรีบร้อน

“ใช่ครับ พวกเราพบเงาของภรรยาท่านจากกล้องวงจรปิดหลายตัวที่มุ่งหน้าไปยังประเทศว่านเซี่ยง”

“ดี ผมรู้แล้ว ปีนี้ทุกคนจะได้รับโบนัสเป็นสองเท่า”

หลินมั่ววางสายโทรศัพท์อย่างรีบร้อน เขาไม่มีอารมณ์นั่งทำงานอีกต่อไป

เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที และสั่งให้ไท่จื่อมาทำงานแทนตัวเอง เขาจะไปตามหาภรรยา

“กริ๊งกริ๊งกริ๊ง___”

โทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้นอีกครั้ง หลินมั่วรับสายด้วยความหงุดหงิด

“มีเรื่องอะไรอีกไหม”

“หลินมั่ว ฉันเอง เซวียนเหยียนหมิง”

เสียงของเซวียนเหยียนหมิงดังมาจากปลายสาย น้ำเสียงของเขาฟังดูหนักอึ้ง และสั่นเครือเล็กน้อย

แม้จะอยู่ห่างไกลถึงเมืองหลวง แต่หลินมั่วก็สามารถสัมผัสได้ถึงความโกรธเกรี้ยวของผู้อาวุโสใหญ่

“ผู้อาวุโสใหญ่ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือครับ”

เเน่นอนว่าเมื่อเซวียนเหยียนหมิงโทรมาหาตัวเองต้องมีเรื่องสำคัญแน่

“เมื่อครู่ เพิ่งได้รับแจ้งจากสถานฑูตหวาซย่าประจำประเทศว่านเซี่ยง ว่าพวกเขา…”

ผู้อาวุโสใหญ่พูดติดขัดเป็นระยะๆ ชายชราท่านนี้ดูจะพูดสั่นเครือ

แม้จะเป็นบุคคลสำคัญที่สุดของหวาซย่าแต่เวลานี้เขากลับสะอื้นไห้ออกมา

“กองทัพส่วนตัวของกษัตริย์ประเทศว่านเซี่ยง จับกุมพลเมืองหวาซย่าหลายหมื่นคน โดยใช้ข้อหาที่ไร้สาระ”

“เจียเต๋อเลี่ย คุณควรรู้ว่าที่ผมโทรหาคุณตอนนี้หมายความว่าอะไรใช่ไหม”

“หวาซย่ารู้ข่าวนี้แล้ว หากฉันยังไม่ให้คำตอบที่ชัดเจนอีก ฝ่ายของหวาซย่าจะเปิดสงครามทันทีใช่ไหม”

“ถูกต้อง หวาซย่าที่ยิ่งใหญ่จะไม่ยอมให้ลูกหลานของตัวเองถูกกลั่นแกล้งโดยไม่ทำอะไรอยู่ข้างนอก”

“ยิ่งไปกว่านั้นการสังหารโหดชาวหวาซย่าครั้งนี้ คุณควรจะรู้ดีถึงผลที่จะตามมานะ”

เจียเต๋อเลี่ยนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง จึงตอบกลับต่อไปว่า

“ฉันรู้”

“แล้วทำไมคุณถึงยังบ้ากล้าทำลงไปอย่างนี้ เจียเต๋อเลี่ยคุณรู้ไหมเรื่องคราวนี้มันใหญ่ขนาดไหน!”

“หรือว่าใครนั่งบัลลังก์ประเทศของพวกคุณคนนั้นก็จะโง่? เอลวิส ตอนนี้ก็ยังมีคุณอีก!”

“ฉันจะให้คำตอบที่น่าพอใจแก่พวกคุณ”

หลังจากวางสายไปเจียเต๋อเลี่ยได้นั่งบนบัลลังก์อย่างเงียบๆ

มองดูพระจันทร์สว่างไสวที่ส่องผ่านหน้าต่าง จู่ๆฝูงนกอีกาสีดำก็บินมาบังแสงจันทร์

“ดูท่าควรต้องลงมือแล้ว”