หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 32

สวี่ปั้นซย่าชะงักไป ที่แท้คนที่จ้าวจยาฝานพูดถึงคือหลินมั่ว?

ถึงว่าจ้าวจยาฝานถึงบอกว่าไม่ต้องตามหาคนผิด ที่แท้เพื่อไว้หน้าหลินมั่วนี่เอง ผู้คนรอบๆ ต่างพากันซุบซิบนินทา “ที่แท้สาเหตุมาจากเขานี่เอง”

“เจ้าคนไร้ประโยชน์ ไม่มีความสามารถอะไร แต่สร้างปัญหาเก่งไม่น้อยเลยล่ะ”

“นี่เขาทำให้พวกเราทั้งหมดตกงานได้เลยนะ”

“เฮ้อ...ที่จริงความสามารถของสวี่ปั้นซย่านั่นไม่เลวเลย แต่เป็นเพราะคนไร้ประโยชน์อย่างเขาค่อยเป็นตัวถ่วง”

ฟังฮุ่ยตะโกนด่า “หลินมั่ว ฉันไม่ได้ขอให้แกช่วยปั้นซย่า แต่ขอให้แกอย่าทำตัวเป็นตัวถ่วงให้กับปั้นซย่าจะได้ไหม?”

“ปั้นซย่าทั้งเหนื่อยและทั้งกังวลใจเพื่อครอบครัวนี้ แล้วแกล่ะ? ไม่ได้ทำอะไรเพื่อเป็นประโยชน์แก่ครอบครัวแม้แต่น้อย วันๆ สร้างแต่ปัญหามาให้ แก...แกต้องการให้ครอบครัวพวกเราพังพินาศใช่ไหม”

“คุณแม่ครับ เรื่องพวกนี้แม่ไปได้ยินจากที่ไหนมา” หลินมั่วขมวดคิ้ว “ใช่จ้าวจยาฝานหรือเปล่าครับ?”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโกรธ “หึ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาบอกแม่ ป่านนี้พวกเราทั้งบ้านก็ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง!”

หลินมั่ว “คุณแม่ครับ จ้าวจยาฝาน เขาจงใจยุยงให้พวกเราบาดหมางกัน แม่ไปเชื่อเขานะครับ”

“หลินมั่ว!” สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความผิดหวัง “ฉันไม่สนใจว่าคุณจะมีเงินหรือไม่มีเงิน ฉันเพียงแค่หวังว่าสามีของฉัน จะมีความซื่อสัตย์สุจริตเป็นคนจิตใจดีก็เท่านั้น”

“หัวหน้าจ้าวยังย้ำไม่ให้ฉันสืบหาคนทำผิด ทั้งที่เขาพยายามปกป้องคุณ คุณ...ทำไมคุณถึงพูดแบบนี้?”

หลินมั่วถอนหายใจ จ้าวจยาฝานคนนี้ จิตใจต่ำทรามร้ายกาจยิ่งนัก

“ฉันไม่สนว่าแกจะยังไง!” ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโกรธเกรี้ยว “แกรีบไปหาประธานหวงเดี๋ยวนี้ ฉันไม่สนว่าแกจะคุกเข่าโขกหัว หรือว่าจะไปตายที่นั่นเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่ไม่ว่ายังไงเรื่องนี้แกต้องจัดการแก้ไขให้ได้”

หลินมั่วพูด “คุณแม่ครับ เพื่อเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ จำเป็นด้วยเหรอครับ?”

“มันใช่เรื่องเล็กน้อยที่ไหนกัน?” สวี่เจี้ยนกงพูดด้วยความโกรธ“แกรู้ไหมว่าแกทำให้บริษัทเสียยอดสั่งซื้อไปสิบเจ็ดยอด บริษัทได้รับความเสียหายห้าสิบหกสิบล้าน เงินมากมายขนาดนี้ แก...เกิดสักกี่ชาติแกก็ไม่มีวันหามาได้หรอก”