หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3202

เช้าวันรุ่งขึ้น อวี้ฮวาทีอันรีบเข้าเฝ้าเจียเต๋อเลี่ยที่ห้องทรงอักษร

“กระหม่อมอวี้ฮวาทีอันผู้บัญชาการกองกำลังเฟยเจี่ยขอเข้าเฝ้าฝ่าบาท ฝ่าบาทจงทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี”

อวี้ฮวาทีอันสวมชุดคลุมยาวสีขาว คุกเข่าอยู่หน้าโต๊ะ ดวงตาทั้งคู่หลุบต่ำ จดจ่ออยู่ที่พื้น

“อวี้ฮวาทีอัน คุณรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงไว้วางใจให้คุณดำรงตำแหน่งสำคัญ เพียงแค่ได้เห็นหน้าคุณครั้งเดียว”

เจียเต๋อเลี่ยนั่งอยู่หลังโต๊ะ หยิบองุ่นลูกหนึ่งจากบนโต๊ะมาเข้าปากตัวเองกินเป็นระยะๆ

สายตาของเขาแสดงถึงความสนใจในตัวอวี้ฮวาทีอันเป็นอย่างมาก

เจียเต๋อเลี่ยอยากรู้ว่าปรมาจารย์ที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหันเป็นคนแบบไหน

เมื่อคืนแม้จะได้พบกันเพียงครั้งเดียว เจียเต๋อเลี่ยคิดว่าคนๆนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ

พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ เจียเต๋อเลี่ยสัมผัสได้ถึงความทะเยอทะยานในตัวของอวี้ฮวาทีอัน

สำหรับดาบสองคมเช่นนี้ หากใช้ให้ดีก็มีประโยชน์ หากใช้ผิดก็อาจทำร้ายตัวเองได้

“กระหม่อมไม่ทราบ ฝ่าบาทโปรดทรงแนะนำ”

เพียงแค่คืนเดียว คำพูดของอวี้ฮวาทีอันก็เต็มไปด้วยสำนวนชาววัง

ไม่เพียงแต่จะไม่ทำให้เจียเต๋อเลี่ยรู้สึกไม่พอใจ แต่ยังช่วยให้เขามีโอกาสอธิบายเพิ่มเติม

เจียเต๋อเลี่ยมองรอยยิ้มในดวงตาของอวี้ฮวาทีอันก็ให้รู้สึกประทับใจ ดูเหมือนว่าเมื่อคืนขุนนางผู้นั้นคงสอนเขาหลายอย่าง