หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3203

เมื่อได้ยินคำพูดของสมาชิกองค์กรพิราบดำ ดวงตาสีดำใต้คิ้วเรียวยาวของอวี้ฮวาทีอันเผยให้เห็นถึงเจตนาสังหาร

นิ้วก้อยที่ประสานกันอยู่ด้านหน้าดีดออกอย่างรวดเร็ว พลังมหาศาลถูกปล่อยออกมา

“พรวด!”

สมาชิกองค์กรพิราบดำเมื่อครู่ที่ตะโกนด่าอวี้ฮวาทีอันเมื่อครู่ถูกเหวี่ยงกระเด็นลอยออกไปทันที

เลือดและเศษอวัยวะภายในพุ่งออกมาจากปากของเขา นอนดิ้นไม่หยุดอยู่บนพื้น

“เห็นแก่นี่เป็นครั้งแรกของแก ฉันแค่ให้บทเรียนแก หากยังมีครั้งต่อไป แกไม่ใช่แค่นอนอยู่นั่นละนะ”

ความวุ่นวายเกิดขึ้นกับสมาชิกองค์กรพิราบดำ ต่างยืนรวมกันเป็นกลุ่มหน้าประตูคฤหาสน์

ทว่ากลับไม่มีใครกล้าบุกเข้ามา

อวี้ฮวาทีอันสะบัดเสื้อคลุมกว้างใหญ่ ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว

เหล่าสมาชิกองค์กรพิราบดำถอยหลังไปพร้อมกันหนึ่งก้าว

“ในเมื่อไม่กล้าขวาง ยังจะยืนอยู่ที่นี่อีก อยากให้ฉันส่งแกไปด้วยไหม”

เมื่ออวี้ฮวาทีอันพูดจบ เหล่าสมาชิกองค์กรพิราบดำเก่าที่มารวมตัวกันอยู่ที่หน้าประตูก็แตกกระจายไป

พวกเขาต่างไปแจ้งหัวหน้าของตนเองให้ทราบ

อวี้ฮวาทีอันไม่ได้หันกลับไปมองเหล่าสมาชิกองค์กรพิราบดำเก่าที่อยู่ด้านหลัง

แต่เดินเล่นอย่างสบายๆในลานบ้านเพียงลำพัง

นอกคฤหาสน์ เหล่าสมาชิกองค์กรพิราบดำเก่าเวลานี้ต่างมองหน้ากันและกัน ชั่วขณะหนึ่งก็มีความลังเลเล็กน้อย

แต่ไม่นาน พวกเขาก็กัดฟัน และได้เดินตามอวี้ฮวาทีอันเข้าไป

พวกเขาถูกฝ่าบาทย้ายจากองค์กรพิราบดำ มาอยู่ที่กองกำลังเฟยเจี่ย

ตอนนี้ผู้บัญชาการของพวกเขาเข้าไปแล้ว พวกเขาย่อมไม่สามารถดูอยู่เฉยๆได้

“พวกคุณไม่ได้ไร้ค่าอย่างที่ฉันคิด”

อวี้ฮวาทีอันที่ยืนอยู่หน้าสุดหันไปพูดประโยคหนึ่งกับทุกคนอย่างฉับพลัน

บนใบหน้าขององค์กรพิราบดำเก่าต่างมีสีหน้าที่ดีใจ

ไม่ว่าจะยังไง สามารถได้รับคำชมจากปากของผู้บัญชาการท่านนี้

ทำให้พวกเขามีความสุขมากกว่าคำชมจากใครอื่น

ภายในห้องรับแขกชั้นในสุดของคฤหาสน์ เหล่าหัวหน้าขององค์กรพิราบดำได้มารวมตัวกัน

แม้แต่เหวินเฉียงอดีตที่ปรึกษาของเจ้าชายใหญ่ ผู้ทรยศหันมาสวามิภักดิ์เจ้าชายหกก็ยังนั่งอยู่ที่นั่นด้วย

สองพี่น้องตูเผิงเเละตูข่านั่งอยู่บนเก้าอี้ประธาน สองข้างซ้ายขวาของทั้งสองคนมีเก้าอี้วางเรียงเป็นแถว

ข้างหลังเขา มีกลุ่มสมาชิกที่แต่งกายด้วยชุดพิราบดำ

อวี้ฮวาทีอันมองเห็นว่าเก้าอี้ไม่มีตัวไหนว่าง ก็ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

เขาพลิกชายเสื้อคลุมขึ้นเล็กน้อยสมาชิกเฟยเจี่ยคนหนึ่งที่มีไหวพริบรีบวิ่งไปที่ใต้เท้าของอวี้ฮวาทีอัน ยันพื้นด้วยสี่ขา ทำหน้าที่เป็นเก้าอี้

อวี้ฮวาทีอันนั่งบนร่างของสมาชิกองค์กรพิราบดำอย่างมั่นคง ใบหน้าที่ค่อนข้างนุ่มนวลของเขามองไปที่ตูเผิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวบนสุด

ตูเผิงเห็นสมาชิกในชุดพิราบดำที่ให้บริการอวี้ฮวาทีอันอย่างเคารพนบนอบ

ใบหน้าก็เผยให้เห็นความโกรธเกรี้ยว

“แกมันตัวอะไร กล้าบุกเข้ามาคฤหาสน์พิราบดำของฉัน ทำลายป้ายคฤหาสน์ของฉัน แล้วยังมาทำร้ายลูกน้องของฉัน!”

อวี้ฮวาทีอันเห็นตูเผิงถามตัวเอง ใบหน้าก็เผยให้เห็นท่าทีดูถูกเหยียดหยาม

คิ้วเรียวบางขมวดเล็กน้อย อวี้ฮวาทีอันพูดว่า

“แกถามว่าฉันเป็นตัวอะไร ตอนนี้ฉันก็จะบอกแก ฉันคือผู้บัญชาการกองกำลังเฟยเจี่ยที่ฝ่าบาทแต่งตั้งวันนี้ เทียบเท่าผู้บังคับบัญชาองค์กรพิราบดำ

“พรวด…ฮ่าฮ่าฮ่า มันพูดว่ามันเป็นอะไรนะ”

ตูเผิงคิดว่าอวี้เผิงคงมีภารกิจสำคัญอะไรบางอย่าง คิดไม่ถึงว่าจะเป็นกองกำลังเล็กๆที่เพิ่งก่อตั้งโดยฝ่าบาท

ก็กล้าวิ่งมาท้าทายเขาถึงที่แล้ว