หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3217

สมาชิกเฟยเจี่ยทั้งสองคนแบกไหลฝูมา

ฝูงชนด้านล่างเมื่อเห็นว่าองค์กรพิราบดำนำคนออกมาจริงๆ ก็ส่งเสียงโห่ร้องกันอย่างลั้นลา

“พวกหมาดำเจอคู่ปรับแล้วล่ะ!”

“เฟยเจี่ยสุดยอด ลำบากท่านผู้ใหญ่ของเฟยเจี่ยทุกท่านแล้ว”

“ท่านครับ นี่คือไข่ไก่ที่ผมเพิ่งซื้อมา ท่านอย่าได้รังเกียจนะครับ”

สมาชิกเฟยเจี่ยทั้งสองคนเมื่อเห็นประชาชนล้อมรอบพวกเขาด้วยความกระตือรือล้น

และของขวัญที่พวกเขาเพิ่งซื้อมาเช่น ไข่ไก่ ปลา ผัก และอื่นๆ

ชั่วขณะนั้นก็รู้สึกมึนงงไปหมด ไม่รู้จะทำอย่างไร

พวกเขานึกถึงตอนที่ทำงานให้กับองค์กรพิราบดำก่อนหน้านี้

ความเกลียดชังและความโกรธแค้นที่ซ่อนอยู่ในสายตาของประชาชน

ต่างจากความกระตือรือล้นและการให้การต้อนรับในตอนนี้โดยสิ้นเชิง

“ทุกท่าน พวกเราสองคนต้องรีบนำตัวคนผู้นี้กลับไป ขอให้ทุกท่านหลีกทางให้พวกเราหน่อย”

“รีบหลีกทางให้ท่านผู้ใหญ่เฟยเจี่ย”

“ใครเบียดข้าจนข้าหลีกทางไม่ได้วะ”

ทันใดนั้นก็มีทางเดินเปิดขึ้นมาในฝูงชน และทั้งสองเดินออกมาเพื่อไปยังศูนย์บัญชาการเฟยเจี่ย

ขณะที่ประชาชนหลายร้อยคนของประเทศว่านเซี่ยงต่างหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพด้านหลังของทั้งสองคน

แล้วส่งไปยังโซเชี่ยลมีเดีย พร้อมกับตั้งชื่อต่างๆนาๆ

《หน่วยเฟยเจี่ยใหม่ล่าสุดบุกไปขอคนจากองค์กรพิราบดำด้วยความโกรธจัด!》

《องค์กรพิราบดำถูกเฟยเจี่ยขู่จนต้องยอมมอบคนออกมา เรื่องราวเบื้องหลังของผู้บัญชาการเฟยเจี่ย》

แต่ไม่ว่าข่าวไหน ก็มีความหมายเดียวกันหมด

พวกสัตว์นรกองค์กรพิราบดำจะไม่สามารถทำตัวอวดดีได้อีกต่อไปแล้ว

ในกลุ่มประชาชนประเทศว่านเซี่ยงที่กำลังมารวมตัวกันที่ศูนย์บัญชาการเฟยเจี่ยมากขึ้นเรื่อยๆ จู่ๆก็มีเสียงร้องออกมา

“รีบดูในเน็ต สมาชิกเฟยเจี่ยทั้งสองคนไปเอาคนจากองค์กรพิราบดำจริงๆนะ”

“อยู่ไหนอยู่ไหน”

“ฉันเห็นแล้วฉันเห็นแล้ว พวกเขากำลังแบกผู้ชายคนหนึ่งที่ใส่เครื่องแบบขององค์กรพิราบดำอยู่”

“ฮาฮ่าฮ่า แม่คุณเอ้ย ในที่สุดความแค้นของเธอก็จะได้รับการชำระแล้ว”

ดังนั้นอวี้ฮวาทีอันจึงจัดการแสดงใหญ่โตเช่นนี้อย่างไม่รังเกียจ

“รายงานผู้บัญชาการ นำตัวผู้ร้ายไหลฝูมาถึงแล้ว!”

สมาชิกเฟยเจี่ยทั้งสองคนโยนไหลฝูไปบนพื้น แล้วรายงานต่ออวี้ฮวาทีอัน

“อืม กลับไปที่ทีมเถอะ”

อวี้ฮวาทีอันมองไปที่ไหลฝูที่นอนสลบอยู่บนพื้น แล้วใช้ปลายนิ้วแตะเบาๆ

พลังงานไหลไปยังจุดลมปราณบนร่างกายไหลฝู

“พรวด!”

ไหลฝูพ่นเลือดออกมาคำหนึ่ง แล้วฟื้นจากอาการสลบ

เมื่อเขาเห็นชายโสโครกที่เหมือนกับหมาป่า กำลังจะกระโจนเข้ามาหาเขา

และเห็นชาวบ้านที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น กับอวี้ฮวาทีอันที่นั่งอยู่บนบันได

“ขอท่านได้โปรดเมตตา ผู้น้อยขอถวายทรัพย์สินทั้งหมดให้แก่ท่าน”

สิ่งที่ตอบสนองเขามีเพียงแค่ชายโสโครกที่ถือดาบที่อวี้ฮวาทีอันมอบให้เดินเข้ามาอย่างช้าๆ