หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3240

ที่ทะเลบาหลี เรือรบของประเทศว่านเซี่ยงหลายลำกำลังมุ่งหน้าไปยังประเทศเฟื่องฟ้า

เจียไป๋เลี่ยยืนอยู่บนดาดฟ้า ในมือถือกล้องส่องทางไกล

สายตาของเขามองไปรอบๆทะเลราวกับกำลังมองหาอะไรบางอย่าง

“เจ้าชาย ท่านจะทำอะไร”

ชายร่างสูงใบหน้ามีรอยแผลเป็นสวมเครื่องแบบทหารเดินเข้ามาหา เขาเป็นหนึ่งในอดีตขุนนางเก่าของเจียไป๋เลี่ย

ตำแหน่งที่เปิดเผยต่อสาธารณะคือนาวาเอกของกองทัพเรือประเทศว่านเซี่ยง แต่ในอดีตนานมาแล้ว

เจียไป๋เลี่ยต้องการทราบความเคลื่อนไหวของกองทัพเรือของเจ้าชายใหญ่ให้ชัดเจน

เขากำจัดชายร่างมีแผลเป็นออกไป ต่อมาเขาก็ยอมรับในความฉลาดและความสามารถของเจียไป๋เลี่ย จึงกลายเป็นคนสนิทคนหนึ่ง

“ไม่ใช่ซิ ไม่ควรเป็นเช่นนี้ หรือว่าฉันคิดมากเกินไปเอง”

เจียไป๋เลี่ยมองไปรอบๆทะเลกว้างหลายสิบกิโลเมตร ไม่เห็นเรือรบสักลำไล่ตามเลย

เขาพึมพำกับตัวเองด้วยความไม่เชื่อ

หรือว่าจุดประสงค์ที่เจียเต๋อเลี่ยก่อตั้งองค์กรพิราบดำขึ้นมา จะไม่ใช่เพื่อสร้างความวุ่นวายภายในประเทศ

จากนั้นทำให้ตนเองรู้สึกว่ามีโอกาสจึงล่อให้ตัวเองเข้าไป

วันนั้นในห้องโถงใหญ่อาจจะเป็นเพียงความเมตตาต่อนักลงทุนคนหนึ่งจริงๆ?

แต่เครื่องดักฟังบนเสื้อผ้า และการที่ธนาคารต่างๆของประเทศว่านเซี่ยงปฏิเสธการให้กู้ยืม

ทั่วประเทศว่านเซี่ยง แม้กระทั่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังก็ไม่มีอำนาจมากเช่นนี้

“เจ้าชาย เจ้าชาย?”

ชายร่างสูงใบหน้ามีรอยแผลเป็นตะโกนเบาๆที่ข้างหูของเจียไป๋เลี่ย

เจียไป๋เลี่ยก็กลับมาจากความคิดที่ยุ่งเหยิงของตัวเอง

เมื่อมองไปที่ชายร่างสูงใบหน้ามีแผลเป็น เจียไป๋เลี่ยก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เรดาร์มีความเคลื่อนไหวผิดปกติอะไรบ้างไหม นักสังเกตุการณ์มีข่าวอะไรมาบ้างหรือยัง”

เรดาร์อยู่ในห้องควบคุม สามารถตรวจจับสัญญาณอีเล็กทรอนิกส์ได้ในรัศมียี่สิบกิโลเมตร

ส่วนนักสังเกตุการณ์อยู่บนเสากระโดงเรือ สามารถสังเกตุเห็นทะเลรอบข้างได้ตลอดเวลา

หากเจียไป๋เลี่ยไม่อยากจะบอก เขาก็จะสะกดความอยากรู้อยากเห็น ไม่พูดอะไรสักคำ

ขณะที่นักสังเกตุการณ์บนเสากระโดงกำลังกินขนมปังอย่างเอร็ดอร่อย

เช่นพวกเขาเหล่านี้การลงไปลำบากมาก ดังนั้นจึงมักจะรับประทานอยู่บนนี้

เมื่อเขากินขนมปังเสร็จแล้ว ก็ดื่มนมตาม แล้วหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาดู

จู่ๆก็พบว่า บนทะเลด้านหลังก็ปรากฏเรือรบขนาดใหญ่สีขาวบริสุทธิ์ขึ้นมา

หนำซ้ำยังมีเรือรบขนาดเล็กอีกอย่างน้อยยี่สิบถึงสามสิบลำตามมาติดๆ

นักสังเกตุการณ์คิดว่าตาฝาด รีบขยี้ตาอย่างไม่กล้าเชื่อ

แค่กินขนมปังไม่กี่นาที ทำไมถึงมีเรือเยอะขนาดนี้

เมื่อเขาเช็ดตาแล้วหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาดูอีกครั้ง รูม่านตาก็หดลงทันที

เขาหันไปหาเจียไป๋เลี่ยและเจาไฉที่อยู่ด้านล่างเสียงดัง

“ศัตรูโจมตี!”