หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3262

ผู้อาวุโสใหญ่ที่อยู่ปลายสายวีดีโอคอลหรี่ตามองเจียเต๋อเลี่ย แล้วเริ่มคิดในใจ

เจียเต๋อเลี่ยกษัตริย์ที่เพิ่งขึ้นครองราชย์ใหม่ เห็นได้ชัดว่ามีเล่ห์เหลี่ยมมาก

คนที่ฉลาดเเละโหดร้ายเช่นนี้จะยอมให้คนอื่นมาแย่งที่นอนของตัวเองได้ยังไง

ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสใหญ่จะไม่ค่อยเข้าใจสถานะ และอำนาจของขุนนางเสาหลักของประเทศว่านเซี่ยงมากนัก

แต่ความตกใจและความไม่เชื่อบนใบหน้าของคนเหล่านั้นที่อยู่ข้างหลังเจียเต๋อเลี่ยนั้นเด่นชัดมาก

“กษัตริย์เจียเต๋อเลี่ย กระหม่อมขอทราบรายละเอียดเกี่ยวกับขุนนางเสาหลักของประเทศได้หรือไม่”

เซวียนเหยียนหมิงไม่ได้ปฏิเสธหรือตกลงในทันที แต่หันไปทางเจียเต๋อเลี่ย

“แน่นอน นี่เป็นการตัดสินใจร่วมกัน”

เจียเต๋อเลี่ยพยักหน้า หากอีกฝ่ายไม่เห็นด้วย งั้นเขาก็ไม่สามารถบังคับได้

“ตำแหน่งผู้นำขุนนางเสาหลักของประเทศเป็นตำแหน่งเก่าแก่ที่สุดของประเทศว่านเซี่ยง มีหน้าที่ช่วยเหลือกษัตริย์ในการบริหารบ้านเมือง”

“ขณะเดียวกัน ก็เป็นบุคคลที่สูงศักดิ์ที่สุดในประเทศว่านเซี่ยงรองจากกษัตริย์”

เซวียนหยียนหมิงขมวดคิ้ว ตำแหน่งขุนนางเสาหลักของประเทศมีอำนาจมากกว่าขุนนางผู้ใหญ่ในสมัยศักดินาเสียอีก

อำนาจอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ เจียเต๋อเลี่ยจะนอนหลับสบายได้อย่างไร

“ถ้างั้น พวกเรา หรือหลินมั่วต้องแลกกับอะไร”

เมื่อเผชิญกับคำถามของผู้อาวุโสใหญ่ บนหน้าของเจียเต๋อเลี่ยก็เผยให้เห็นรอยยิ้ม”

“บัลลังก์ของฉันได้มาจากความช่วยเหลือของหลินมั่ว สำหรับฉันแล้วหลินมั่วคือเพื่อนของฉัน”

“ดังนั้น หลินมั่วเพียงแค่ช่วยเหลือว่านเซี่ยงเมื่อยามยากก็พอแล้ว ส่วนหวาซย่า…”

“ฉันเจียเต๋อเลี่ยยังไม่ถึงกับต้องขอความช่วยเหลือจากประเทศอื่น”

“แน่นอน ประเทศว่านเซี่ยงยินดีที่จะสร้างมิตรภาพกับหวาซย่า”

ในที่สุด คำพูดของเจียเต๋อเลี่ยก็ทำให้ผู้อาวุโสใหญ่พยักหน้าอย่างช้าๆ

เขาพยักหน้าอย่างช้าๆ จากนั้นพูดว่า

“เรื่องนี้พวกเราชาวหวาซย่าอนุญาตให้ดำเนินต่อได้ กระหม่อมจะโทรหาหลินมั่วเพื่อสอบถามความสมัครใจของเขา”

น้ำเสียงที่อ่อนโยนและท่าทางที่ยิ้มจนตาหยีทำให้ขุนนางทั้งหลายสั่นสะท้าน

ก่อนที่จะทำอะไร เจียเต๋อเลี่ยมักจะมีรอยยิ้มที่ดูอ่อนโยนเช่นนี้เสมอ

“กระหม่อมคิดว่าพระราชดำริและพระราชกรณียกิจของพระองค์เป็นไปอย่างถูกต้องสมบูรณ์”

“หลินมั่วเป็นผู้ที่มีพระคุณต่อประเทศว่านเซี่ยง หากปราศจากหลินมั่วตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าประเทศว่านเซี่ยงจะเป็นอย่างไร”

“นอกจากหลินมั่ว ไม่มีใครเหมาะสมกับตำแหน่งขุนนางเสาหลักของประเทศอีกแล้ว”

ทุกท่านอย่าได้ฝืนใจตัวเองเด็ดขาด อยากจะพูดอะไรก็พูดออกมาเลย

ขุนนางทั้งหลายแอบมองเหล่าทหารองครักษ์ที่ค่อยๆวางมือลงบนด้ามดาบ เเล้วสบถในใจ

‘ไอ้เวรเอ้ยถามความคิดเห็นแล้วอย่างวางมือบนดาบซิ!”

“ไม่ไม่ไม่ กระหม่อมพูดจริงจากใจ นอกจากคุณหลินมั่วแล้ว พวกเราไม่สยบให้ใครอื่น!”

“ถูกต้อง นองจากคุณหลินมั่ว คนอื่นไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้!”