หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3273

“ฝ่าบาท เป็นคนของพิราบดครับำ และพวกเขายังบอกอีกว่าจับกบฏขององค์ชายสามได้”

สายตาของเจียเต๋อเลี่ยแปรเปลี่ยนเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

เมื่อเห็นว่าเจียเต๋อเลี่ยไม่ได้พูดอะไรต่อ หัวหน้าทหารองครักษ์จึงไม่กล่าวอะไรอีก ยืนเงียบๆ อยู่ข้างๆ

ไม่นานนัก รอยแผลเป็นและพวกก็มาถึงต่อหน้าเจียเต๋อเลี่ย พวกเขาทรุดตัวลงคุกเข่าทันที

“ผมคือรอยแผลเป็นแห่งพิราบดำ ขอคำนับฝ่าบาท”

“กบฏขององค์ชายสามที่นายว่าล่ะ”

เมื่อได้ยินคำถามของเจียเต๋อเลี่ย รอยแผลเป็นก็ยกมือดึงเชือกที่มัดคนกลุ่มหนึ่งที่อยู่ด้านหลัง

“ฝ่าบาท ยังไม่ได้รับคำสั่งจากหัวหน้ากองบัญชาการของพิราบดำ เหวินเฉียง ผู้นี้กลับกระทำการอุกอาจ คิดที่จะบุกเข้าพระราชวังเพื่อสังหารฝ่าบาท”

“และเขายังสัญญาว่าจะให้ผมและพวกได้รับความมั่งคั่งพร้อมเกียรติยศ หากยอมร่วมมือกับเขาในการลอบสังหารฝ่าบาท”

เจียเต๋อเลี่ยถามด้วยความสนใจว่า “แล้วทำไมพวกนายไม่ตอบตกลงล่ะ”

“เพราะฝ่าบาทคือโอกาสที่สวรรค์ประทานให้แก่ประเทศว่านเซี่ยง เพื่อก้าวขึ้นเป็นมหาอำนาจระดับโลก!”

น้ำเสียงของรอยแผลเป็นเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้ ฟังดูราวกับว่าเขาเป็นผู้ศรัทธาในตัวเจียเต๋อเลี่ยอย่างหมดใจ

เจียเต๋อเลี่ยมองตามมือของรอยแผลเป็น แล้วก็เผยรอยยิ้มออกมา

เหวินเฉียงและพวกลูกน้องหน้าตาเจ้าเล่ห์ของเขาถูกมัดแน่นด้วยเชือกในท่ามัดเต่า นอนกองอยู่บนพื้น ทั้งร่างเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นและสิ่งสกปรกต่างๆ

สายตาของหลินมั่วถูกดึงดูดไปที่เหวินเฉียงอย่างฉับพลัน ทำให้เขารู้สึกสนใจเล็กน้อย

เมื่อครั้งแรกที่เขาได้พบกับเขาก็เป็นในประเทศว่านเซี่ยงก็เช่นกัน

ตอนนี้แม้ว่าเวลาจะต่างกัน แต่สถานที่ยังคงเดิม หากแต่ผู้คนกลับเปลี่ยนไปแล้ว

“ฝ่าบาท เหวินเฉียง หัวหน้ากองบัญชาการของพิราบดำ สมคบกับกบฏขององค์ชายสาม วางแผนหมายจะปลงพระชนม์ฝ่าบาท พวกผมเห็นว่า...”

“ควรประหารสถานเดียว!”

เหล่าขุนนางที่ได้ยินเสียงดังของรอยแผลเป็นก็รีบวิ่งเข้ามา แล้วคุกเข่าลงข้างๆ รอยแผลเป็นและพวกของเขา

เจียเต๋อเลี่ยและหลินมั่วมองไปที่พวกเขาอยู่นาน ก่อนที่เจียเต๋อเลี่ยจะกล่าวขึ้น

“พวกนายไม่คิดจะปฏิเสธหรือแก้ตัวบ้างเลยหรือ”

เหวินเฉียงมองเจียเต๋อเลี่ย พลางยิ้มอย่างขมขื่นแล้วเอ่ยขึ้น

“ก็แค่ผู้ชนะคือราชา ผู้แพ้ก็คือกบฏ เจียเต๋อเลี่ย สักวันแกก็จะมีวันที่ต้องเจอแบบนี้เช่นกัน”

อำนาจอาจทำให้ใจของคนเน่าเสียได้จริง

แต่คนอย่างหลินมั่วไม่เคยโหยหาความเป็นใหญ่

พูดอีกแบบหนึ่งก็คือแค่อำนาจของท่านทูตเจิ้นเยว่แห่งพันธมิตรต้าฉวีเองก็ไม่ใช่สิ่งเล็กน้อย

“ทหาร เอาพวกมันไปคุมขังในคุกน้ำ รอฉันพิจารณาเรื่องนี้อีกครั้งในภายหลัง”

เจียเต๋อเลี่ยออกคำสั่ง ทหารองครักษ์กลุ่มหนึ่งจึงรีบเข้ามาจับกุมผู้ต้องหาและพาพวกเขาไปยังคุกน้ำในพระราชวัง

“ไปเถอะ วันนี้ขออภัยที่ทำให้นายต้องรู้สึกไม่ดี”

เจียเต๋อเลี่ยยิ้มออกมา ดึงแขนหลินมั่วนั่งลงในรถม้า

รถม้าค่อยๆ เคลื่อนตัวไปบนพรมแดงยาว มีทหารหลายสิบคนยืนถือปืนอย่างเคร่งขรึม

เมื่อรถม้าค่อยๆ เคลื่อนที่ไป ทหารเหล่านั้นก็หันปืนไปยิงที่ลูกโป่งในอากาศ

“ปัง!”

เมื่อเสียงปืนดังขึ้น ลูกโป่งก็แตกและปล่อยดอกไม้ไฟตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างสวยงาม