หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3287

จ้าวหนานเยว่ยิ้มออกมาจากนั้นก็พูดว่า

“ช่วงนี้กำลังจัดการเคลียพวกหมู่บ้านที่ก่อนหน้านี้ปลูกต้นเยี่ยม่านนี่น่ะ”

“ฉันก็เลยไม่ได้เอาออก”

หลินมั่วเผยสีหน้าที่เข้าอกเข้าใจออกมา

ก่อนหน้านี้ตนถูกองค์กรพิราบดำห้ามไม่ให้เข้าประเทศว่านเซี่ยง

ได้ปรึกษาหารือกับเขาก่อนที่จ้าวหนานเยว่และทางสมาคมจะออกเดินทาง

อาศัยอาการบาดเจ็บของจ้าวหนานเยว่ล่อให้พวกที่แอบซุ่มออกมา

“หลินมั่ว การที่นายตามหาฉันที่พระราชวังคงจะเป็นเพราะประเทศว่านเซี่ยงสินะ”

เช้าวันนี้ ข่าวนี้ก็แพร่หลายไปทั่วประเทศว่านเซี่ยงอย่างรวดเร็ว

อวี้ฮวาทีอันผู้เป็นหัวหน้าของกองกำลังเฟยเจี่ยนำพาสมาชิกก่อกบฏ

บุกเข้าพระราชวังในยามค่ำคืนและถูกควบคุมตัวไว้ได้ แต่ฝ่าบาทเจียเต๋อเลี่ยหายตัวไป

ตอนนี้ประเทศว่านเซี่ยงต่างตกอยู่ในความตื่นตระหนก

หากไม่ใช่หลินมั่วมาทันเวลา ป่านนี้ฮั่วอัยนาคงจะถูกบีบบังคับให้สละราชสมบัติเรียบร้อยแล้ว

“ใช่แล้วผู้อาวุโสจ้าว ท่านคงจะเห็นสถานการณ์ของประเทศว่านเซี่ยงในตอนนี้”

สายตาของหลินมั่วเข้มงวด เขามองไปที่จ้าวหนานเยว่และพูดว่า

“และก่อนที่เจียเต๋อเลี่ยจะกลับมา พวกเราจะต้องควบคุมสถานการณ์ของประเทศว่านเซี่ยงให้มั่นคงไว้ก่อน”

หากสถานการณ์ของประเทศว่านเซี่ยงยังคงสั่นคลอนแบบนี้ต่อไป

ประเทศอื่นๆ คงจะไม่มองดูเฉยๆ โดยไม่ทำอะไร

คงจะมาจัดการประเทศว่านเซี่ยงที่ไม่สามารถรับมือได้อย่างรุนแรงแน่นอน

จ้าวหนานเยว่พยักหน้าอย่างเข้าใจทันที เขามองดูหลินมั่ว

“ฉันจะให้ความร่วมมือกับแผนการของนายให้ดี”

หลินมั่วพยักหน้า สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณที่มีต่อจ้าวหนานเยว่

ผู้อาวุโสจ้าวถูกตอนเรียกมาที่ประเทศว่านเซี่ยงที่แสนไกล แถมตอนนี้ยังให้เขาทำงานอีก

แม้จะเป็นหลินมั่วก็รู้สึกเกรงอกเกรงใจขึ้นมาแล้ว

ณ ตำหนักใน ฮั่วอัยนากำลังอุ้มลูกนั่งอยู่ในศาลา สายตาของเธอนั้นว่างเปล่า

หลินมั่วแอบถอนหายใจเบาๆ ดูเหมือนการหายตัวไปของเจียเต๋อเลี่ยทำให้จิตใจเธอเศร้าซึมอย่างมาก

“ท่านพระชายา ตอนนี้เจียเต๋อเลี่ยหายตัวไป ประชาชนทุกคนของประเทศว่านเซี่ยงต่างอยู่ในสภาวะที่หวาดหวั่น”

“เรื่องที่สำคัญในตอนนี้คือพวกเราจะต้องลงความหวาดหวั่น”

ฮั่วอัยนาพยายามตั้งสติ จากนั้นมองไปที่หลินมั่วแล้วถามว่า

“เสนาบดีหลักเมืองพอจะมีวิธีดีๆ ไหม”

“พรุ่งนี้ฉันจะเปิดแถลงข่าวก่อน แจ้งว่าฉันกับท่านจะร่วมกับดูแลจัดการประเทศว่านเซี่ยง จนกว่าเจียเต๋อเลี่ยจะกลับมาอย่างปลอดภัย”

“แต่เพียงแค่ท่านพระชายากับฉันสองคนยังไม่พอ ฉันได้เชิญท่านผู้อาวุโสจ้าวหนานเยว่จากเมืองหนานเยว่มาด้วย”

“แต่งตั้งผู้อาวุโสจ้าวหนานเยว่เป็นปรมาจารย์ของประเทศว่านเซี่ยง เพื่อนปลอบประโลมความหวาดหวั่นของประชาชน”

“จากนั้นท่านพระชายาเป็นผู้ดูแลภาพรวม ส่วนฉันเป็นคนควบคุม และผู้อาวุโสจ้าวเป็นคนบริหาร”

หลินมั่วพูดแผนการในใจของตนกับฮั่วอัยนาทั้งหมด

“จริงสิ หากพระชายาอยากจะจัดให้คนมารับมือดูแลก็ได้นะ พวกเรามีชื่อแต่ผิวเผินก็พอแล้ว”

หลินมั่วนั้นได้คิดเผื่อทุกสถานการณ์ไว้แล้ว