หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3300

“คุณเป็นกังวลเรื่องนี้เหรอ”

หลินมั่วมองดูท่าทางของหญิงร่างผอมบาง แอบด่าว่าการดื่มเหล้าเป็นการทำลายคน

ปกติเเล้วเขาจะสามารถสังเกตุเห็นความลำบากของหญิงร่างผอมบางได้ทันที

แต่ด้วยที่วันนี้ดื่มเหล้าไปบ้าง ทว่าคิดไม่ถึงว่าจะทำให้การสังเกตุของเขามีช่องโหว่

หลินมั่วกระตุ้นพลังปราณทั่วร่างกาย หยดเหลวที่มีกลิ่นเหล้าหอมคละคลุ้งถูกบีบออกมาทีละหยด

“แม่เสี่ยวเฮย คุณอย่าได้กังวล เเค่เสี่ยวเฮยตามผมไป อย่างน้อยผมจะดูแลเรื่องอาหารสามมื้อ”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินมั่ว หญิงร่างผอมบางก็ตกใจ เงยหน้าขึ้นด้วยความไม่เชื่อ

น้ำตาของเธอคลอเบ้า มองดูร่างของหลินมั่วแล้วคุกเข่าทั้งสองลงทันที

“พี่สาว ไม่ต้องทำอย่างนี้!”

หลินมั่วรีบประคองร่างของหญิงร่างผอมบางไว้

“บุญคุณของคุณพวกเราไม่มีวันตอบแทนได้หมด เสี่ยวเฮย โขกศรีษะให้ผู้มีบุญคุณ”

เสี่ยวเฮยที่ยืนอยู่ข้างๆก็คุกเข่าลงทันที

หลังจากโขกไปสามครั้ง หน้าผากของเขาก็มีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย

แต่สายตาของเสี่ยวเฮยยังคงแน่วแน่

เขาต้องการพาแม่ออกไปจากที่นี่

เขาไม่อยากเห็นมือของแม่มีแผลใหม่ๆทุกครั้งที่เห็น

“พี่สาว ถ้าคุณยังไม่ลุกขึ้นผมจะไปละนะ”

เมื่อเห็นหญิงร่างผอมบางยังคงคุกเข่า หลินมั่วก็ต้องพูดอย่างอดไม่ได้

“หนูก็ลุกขึ้นมาเถอะ ให้โขกหนูก็โขก ไม่รู้จักเจ็บหรือไง”

หลินมั่วมองไปที่เสี่ยวเฮยและพูดอย่างไม่พอใจ เจ้าเด็กนี่หน้าผากมีเลือดซึมออกมาแล้วยังไม่รู้จักเช็ดอีก

“ค่ะค่ะค่ะ ฉันไม่คุกเข่าแล้ว คุณอย่าไปนะคะ”

หญิงร่างผอมบางรีบยืนขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของหลินมั่ว

เธออยากจะนำอะไรออกมาต้อนรับหลินมั่ว ทว่าในบ้านก็ไม่มีอะไรที่พอจะใช้มาต้อนรับแขกได้

จึงรีบหยิบธนบัตรยับๆที่อยู่ในกระเป๋าสองสามใบยื่นให้เสี่ยวเฮย

“เสี่ยวเฮย รีบไปซื้อหมูแดดเดียวกลับมา อย่าให้อาจารย์ต้องรอนาน”

เสี่ยวเฮยรับเงินเก็บทั้งหมดของบ้านจากแม่มา แล้วพยักหน้าวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าแล้วรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย เขาถอนหายใจออกมาเบาๆไม่ได้ขัดขวางอะไร

เขารู้ว่าคนหลังต้องการทำอะไร

หลินมั่วไม่ได้ปฏิเสธที่จะรับเสี่ยวเฮยเป็นศิษย์

เขาเป็นคนใจกว้างและเมตตา พิธีการแบบนี้ถึงแม้จะดูเป็นทางการ แต่เด็กจะทรมานนะ

“คำนับอาจารย์”

ภายใต้เสียงของแม่เสี่ยวเฮย เสี่ยวเฮยโขกลงไปทันที

“เปรี๊ยะ”

เสียงดังทึบดังขึ้น หน้าผากของเสี่ยวเฮยที่เลือดซึมอยู่แล้วก็แตกออก

เลือดไหลอาบแก้ม

“อาจารย์ รับไว้ด้วยครับ”

เสี่ยวเฮยชูหมูแดดเดี่ยวชิ้นเล็กๆนั้น แล้วก้มศรีษะยื่นให้หลินมั่ว

หลินมั่วรับหมูแดดเดี่ยวชิ้นนั้นมาถือไว้ในมือแล้วมองดูเสี่ยวเฮย พูดว่า

“เสี่ยวเฮย นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปหนูก็คือศิษย์ของฉันหลินมั่วแล้ว”

“ลูกศิษย์ขอคารวะอาจารย์ครับ!”