หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3338

สรุปบท ตอนที่ 3338 เรื่องราวของนักเวทย์สิ้นสุดลง: หัตถ์เทวะหมอเทวดา

สรุปตอน ตอนที่ 3338 เรื่องราวของนักเวทย์สิ้นสุดลง – จากเรื่อง หัตถ์เทวะหมอเทวดา โดย พลอย

ตอน ตอนที่ 3338 เรื่องราวของนักเวทย์สิ้นสุดลง ของนิยายสัจนิยมเรื่องดัง หัตถ์เทวะหมอเทวดา โดยนักเขียน พลอย เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

หมอผีวัยกลางคนรู้สึกว่าตัวเองกําลังจะตาย

เสียงเศร้าสลดบางอย่างจากเดิมก็สงบลง

หลินมั่วถือกระบี่ไท่อาและเดินไปหาหมอผีวัยกลางคน

ปลายดาบของกระบี่ไท่อาวางอยู่บนร่างกายของหมอผีวัยกลางคน พร้อมกับหลินมั่วที่เอ่ยอย่างใจเย็น

"ที่นี่ใช่ไหม"

หมอผีวัยกลางคนเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจเล็กน้อย สบสายตาเข้ากับดวงตาของหลินมั่ว

"เอ่อ!"

วินาทีต่อมา ปลายดาบของกระบี่ไท่อาก็แทงร่างของหมอผีวัยกลางคน

ความเจ็บปวดทําให้หมอผีวัยกลางคนคำรามด้วยความเจ็บปวด

พวกนักเวทย์ในซอยหลิวเยี่ยต่างตกตะลึง

มหาปุโรหิตของพวกเขาถูกทรมานด้วยดาบ แต่พวกเขาทำได้แค่มองดูเท่านั้น

"ห้ามเลือดด้วยตัวเองซะ"

หลินมั่วดึงกระบี่ไท่อาที่ไม่มีคราบเลือดออกมา

ดวงตาคมลึกมองไปยังหมอหมอผีวัยกลางคนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น

"คุณโชคดีที่คุณไม่ได้ทําร้ายใครจนถึงตอนนี้"

"วันนี้ผมจะทำลายเส้นลมปราณของคุณ คุณจะได้ไม่สามารถใช้เทคนิคนี้ได้อีก"

"พาพวกนักเวทย์ทั้งหมดออกไปจากเมืองไห่ฟางก่อนวันพรุ่งนี้ซะ"

คําพูดธรรมดาๆ ของหลินมั่วทําให้หมอผีวัยกลางคนสั่นไปทั้งตัว

เขาไม่คิดว่าหลินมั่วจะยอมปล่อยตนเองไป

และยังปล่อยให้ตนพานักเวทย์ทั้งหมดออกไปอย่างปลอดภัย

เขาไม่กลัวหรือว่าตนจะกลับมาแก้แค้นอีกครั้งหลังจากไป

ร่างของหลินมั่วยังคงขยายใหญ่ขึ้นในสายตาของหมอผีวัยกลางคน

เขาโค้งหัวให้หลินมั่วอย่างแรงและพูดเสียงดัง

"ความเมตตาของคุณในวันนี้ ในอนาคตผมจะชดใช้เป็นร้อยเท่า"

เขารู้ว่าตนกับหลินมั่วไม่ได้เป็นคนในลำดับชั้นเดียวกันแต่อย่างใด

วิสัยทัศน์ ความแข็งแกร่ง จิตใจของหลินมั่วนั้นล้วนไม่ใช่สิ่งที่ตนจะเปรียบเทียบได้

ตนหยิ่งผยองมาตลอดโดยไม่เห็นหลินมั่วอยู่ในสายตา

ฉากที่หมอผีวัยกลางคนคำนับต่อหลินมั่วทําให้พวกนักเวทย์ที่อยู่ข้างหลังตกตะลึง

หมอผีวัยกลางคนนั่งอยู่ที่ประตูห้อง เขาค่อยๆ ลูบประตูที่เขากดขึ้นเองเบาๆ

เขาก็ไม่อยากพลัดพรากจากบ้านเกิดเมืองนอนและออกจากเมืองที่อาศัยอยู่มาหลายสิบปี

แต่ตนทำผิดก็ต้องยอมรับโทษ

แม้แต่ตนที่คิดว่าจะไม่รอดในวันนี้

แต่ไม่คิดว่าหลินมั่วจะแค่ทําลายเส้นลมปราณของตนเท่านั้น

เขาไม่สามารถใช้เวทมนตร์นั้นได้อีก

...

ถนนใหญ่อีกด้านหนึ่ง

เสี่ยวเฮยจับมือของหลินมั่วและถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

"อาจารย์ เขาทําผิดพลาดครั้งใหญ่ เราปล่อยเขาไปแบบนี้เลยเหรอ"

ในความคิดของเสี่ยวเฮย ความผิดพลาดครั้งใหญ่เช่นนี้ควรไปห้องมืด

หลินมั่วลูบหัวของเสี่ยวเฮยเบาๆ และพูดอย่างอ่อนโยน

"เสี่ยวเฮย เรื่องทั้งหมดมันไม่ได้มองแค่ผิวเผินเพียงเท่านั้น"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา