หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3347

หลินมั่วไม่ได้ต่อสู้อย่างสะใจเช่นนี้มานานมากแล้ว

จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเขาก็พุ่งทะยานสูงขึ้น

การโจมตีของเขาไล่ต้อนมู่หรงไห่ให้อีกฝ่ายจนมุม

ขณะนี้หลินมั่วใช้พละพลังเพียงเจ็ดส่วนเท่านั้น

เขาต้องการบีบให้มู่หรงไห่บรรลุถึงขั้นปรมาจารย์ด้วยตัวของเขาเอง

การต่อสู้แบบนั้น

มันถึงจะเร้าใจ!

ภายใต้การโจมตีที่กระหน่ำเข้ามาไม่หยุด

ลำตัวของมู่หรงไห่ก็เริ่มเกิดรอยช้ำขึ้นมา

แต่แววตาของเขากลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

รังสีที่แพร่กระจายออกมาจากรอบตัวเขาน่ากลัวมากยิ่งขึ้น

“ กระบวนท่านี้เรียกว่า ป้าเทียน!”

มู่หรงไห่รวบรวมพลังทั้งหมดที่มีเข้าไปในกระบวนท่านี้

มวลลมปราณมหาศาลห่อหุ้มหมัดของมู่หรงไห่ไว้

หลังจากที่ใช้หมัดนี้ เขาจะก้าวข้ามระดับของปรมาจารย์ได้!

“บุญคุณของแก ฉันจะรับไว้เอง!”

หมัดอันทรงพลังของมู่หรงไห่พุ่งทะลุผ่านม่านฝนไปหาหลินมั่ว

ใบหน้าของหลินมั่วปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา เขาเอ่ยขึ้นเสียงดัง

“ต้องหมัดแบบนี้สิ ถึงจะมีพลัง!”

ทั้งคู่ต่างเผยรอยยิ้มออกมา

หลินมั่วได้เผยสุดยอดกระบวนท่าศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋ออกมาได้อย่างเต็มที่

เขาไม่ออมแรงไว้ต่อไปอีก และระเบิดพลังทั้งหมดออกมา

มู่หรงไห่ในตอนนี้มีความแข็งแกร่งพอที่จะให้หลินมั่วผู้เป็นปรมาจารย์ ได้เห็นถึงฝีมือที่แท้จริงของเขา!

หมัดปาเทียนของมู่หรงไห่ปะทะกับกระบวนท่าสุดท้ายของศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋จากหลินมั่ว

พลังมหาศาลทำให้พื้นดินใต้เท้าของทั้งคู่แตกเป็นรอย

ถึงขนาดที่พื้นค่อย ๆ ยุบลงไปเรื่อย ๆ

“ทำลาย!”

พลังทั้งหมดในร่างกายของมู่หรงไห่ไหลมารวมกัน เพื่อทำลายอุปสรรคสุดท้ายที่ขวางทางเขาไว้

เพียงแค่ทำลายอุปสรรคนี้ได้ เขาก็จะสามารถก้าวเข้าสู่ระดับปรมาจารย์ได้

และจะได้สัมผัสความรู้สึกเมื่อได้อยู่ในโลกของปรมาจารย์

แต่ทันใดนั้นเอง มู่หรงไห่ก็อาเจียนออกมาเป็นเลือด

พลังบางส่วนในร่างของเขาไม่สามารถนำมาใช้ได้เนื่องจากพิษที่กระจายอยู่ภายในร่างกาย

มู่หรงไห่รวบรวมพลังทั้งหมดในร่างกาย โดยที่ไม่สนว่าจะมีพิษหรือไม่

เขาหลอมรวมพลังทั้งหมดและฝืนบังคับให้มันไหลเวียนรอบตัว

“แกร๊ก!”

จู่ ๆ เสียงกึกก้องดังขึ้นภายในร่างกายของมู่หรงไห่

โซ่ตรวนที่กักขังเขาไว้หลายสิบปี ขาดลงแล้ว!

พลังอันรุนแรงราวกับพายุฝนฟ้าคะนองแผ่ซ่านออกมาจากตัวมู่หรงไห่

“นี่คือปรมาจารย์…”

มู่หรงไห่กำหมัดเบา ๆ เขารู้สึกถึงพลังในร่างกาย

เขาหันไปมองหลินมั่วด้วยความกระหายอยากจะเอาชนะ ก่อนจะพุ่งเข้าไปโจมตีทันที!

หลินมั่วมองมู่หรงไห่ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหายที่จะสู้ไม่แพ้กัน

พละกำลังของทั้งสองคนทำให้พื้นดินแยกออกเป็นสองส่วน

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

มู่หรงไห่ก็ต้องหยุดการเคลื่อนไหวลง

ร่างกายของเขาไม่สามารถทนพิษได้อีกต่อไป

แม้เขาจะยังมีความกระหายที่จะสู้ แต่ก็ต้องสิ้นชีวิตลงอย่างน่าเสียดาย

“ฉันยังไม่ได้บอกให้แกตายเลย”