หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3371

ในห้องขังที่เงียบสงัดมีเพียงเสียงกุญแจหมุน

บรรยากาศก็เริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อประตูเหล็กถูกสวี่เหวินเฉียงเปิดออกอย่างแรง เสียงดังแสบแก้วหู

ดวงตาสีแดงเลือดภายในห้องขังก็ยิ่งดูโหดเหี้ยมมากขึ้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า ศิษย์ที่ดี รีบมาปลดพันธการบนตัวของอาจารย์ออกไป!”

ปั้นฉางพูดด้วยเสียงเเหบพร่าที่เต็มไปด้วยความดีใจ

สวี่เหวินเฉียงเดินเข้าไปในห้องขังทันที สวี่อีพ่อบ้นก็ถือตะเกียงส่องให้

แสงสว่างวาบวับในห้องขังที่มืดมิด ส่องไปที่ใบหน้าของปั้นฉาง

สีหน้าของเขาแม้จะซีดเซียว ทว่าก็ดูใจดี

แต่ทว่าดวงตาสีแดงเลือดที่อยู่บนใบหน้าที่ดูใจดีนั้นกลับดูโหดเหี้ยมอย่างน่ากลัว

สวี่เหวินเฉียงใช้กุญแจในมือไขโซ่ที่ตรวนแขนขาทั้งสี่ของปั้นฉางออก

“คลิ๊ก”

เกิดเสียงดังที่คมชัดขึ้น โซ่เหล็กที่ตรวนแขนทั้งคู่ของปั้นฉางมาหลายสิบปีก็หลุดออก

ยังไม่ทันที่สวี่เหวินเฉียงจะไขโซ่ที่ล่ามขาของเขา

มือที่เหี่ยวแห้งของปั้นฉางก็คว้าโซ่ที่ล่ามบนข้อเท้าไว้ทันที แล้วใช้เเรงบิด

โซ่เหล็กที่แข็งแรงก็ขาดออกเป็นชิ้นๆภายใต้เเรงบีบของปั้นฉาง

เขาค่อยๆลุกขึ้นจากบนพื้น แล้วเหยียดกายของตัวเอง

บรรยากาศรอบตัวดูตึงเครียดขึ้นเมื่อปั้นฉางลุกขึ้นยืน

เสียงดังปังๆเหมือนเมล็ดถั่วที่แตกออกดังมาจากร่างกายของปั้นฉาง

สวี่้หวินเฉียงคุกเข่าลงให้กับปั้นฉางด้วยความเคารพ หลังจากคำนับสามครั้งแล้วจึงพูดว่า

“ศิษย์สวี่เหวินเฉียงคารวะอาจารย์!”

ปั้นฉางที่ใบหน้าซีดเซียวเผยให้เห็นรอยยิ้มที่เหี้ยมโหด เขาเดินมาตบบ่าของเหวินเฉียงที่อยู่ข้างกาย

“ฉันปั้นฉางพูดคำไหนคำนั้น ตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไปเจ้าก็คือผู้สืบทอดของฉัน”

“ขอบคุณอาจารย์มากครับที่เมตตา”

ปั้นฉางเดินออกจากประตูไปข้างนอก ดวงตาสีเเดงเลือดทั้งคู่ของเขากระพริบวาวด้วยความโกรธเเค้น แล้วพูดเบาๆว่า

“ไปกันเถอะ ให้ไอ้พวกโง่ข้างนอกนั่นรู้ว่า ข้ายังไม่ตาย”

“นั่นมันปีศาจปั้นฉาง!”

“รีบไปแจ้งทหารองครักษ์ ปั้นฉางหนีออกมาแล้ว!”

เหล่าผู้คุมต่างมีสีหน้าตกใจกลัว และรีบหนีไปทุกทิศทุกทาง

ถ้าพวกเขาวิ่งหนีไปพร้อมกัน ปั้นฉางอาจจะตามมาทันและฆ่าพวกเขาได้ทั้งหมด

เมื่อเห็นเหล่าผู้คุมวิ่งหนีไป ดวงตาสีแดงเลือดของปั้นฉางก็เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

“ฉันไม่ได้ออกมาหลายสิบปีแล้ว รู้สึกว่าฉันสามารถวิ่งได้สบายๆ”

ปั้นฉางหักกิ่งไม้จากต้นไม้ข้างทาง แล้วดวงตาของเขาก็กระหายเลือด

“พระพุทธเจ้าตรัสว่า สรรพสิ่งไม่มีรูปไม่มีสี”

พลังสีแดงเลือดห่อหุ้มกิ่งไม้ที่อยู่ในมือของปั้นฉาง แล้วพุ่งออกไป

ผู้คุมคนหนึ่งที่วิ่งหนีไปเร็วที่สุดเบิ่งตากว้าง กิ่งไม้สีแดงเลือดปักอยู่ที่อกของเขา

กิ่งไม้ระเบิดออกภายในร่างกายของผู้คุม เศษไม้เเหลมคมทำลายร่างกายของเขาจนแหลกละเอียด

เศษไม้เเหลมทะลุร่างของเขาออกมาทิ้งร่องรอยเป็นรูพรุนมากมายนับไม่ถ้วน!