หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3370

เมื่อเข้าไปในห้อง ปั้นฉางกลับพบว่าน้องสาวนอนอยู่บนเตียง ร่างกายเต็มไปด้วยรอยช้ำ

เมื่อน้องสาวเห็นปั้นฉาง ดวงตาที่ไร้ชีวิตคู่นั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง

ในขณะนั้น ปั้นฉางรู้สึกเหมือนหัวใจถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ

เขาเข้าใจ น้องสาวคงเห็นเขายืนที่หน้าห้องแล้ว

ภายใต้สายตาของน้องสาวที่จ้องมอง ปั้นฉางรู้สึกละอายแก่ใจและออกจากห้องของน้องสาวไป

รอจนถึงเวลาเที่ยงตอนที่ปั้นฉางถือชามข้าวที่ทำอย่างพิถีพิถันไปให้น้องสาว

“เพล้ง!”

ชามเซรามิกในมือหล่นไปที่พื้น เเตกออกเป็นชิ้นๆ

ข้าวที่เตรียมไว้อย่างดีก็กระจัดกระจายลงพื้น แต่ปั้นฉางกลับไม่สนใจเลยสักนิด

สายตาของเขาจับจ้องไปที่รอยแดงบนข้อมือของน้องสาว

ผ้าปูที่ขาวสะอาดเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดง

ปั้นฉางถลันไปกอดน้องสาว

ขอโทษอย่างไม่หยุด ทว่าไม่มีการตอบกลับเลยสักนิด

ปั้นฉางในเวลานั้น ดวงตาทั้งคู่ราวกับสีแดงสดบนเลือดที่ข้อมือของน้องสาว

เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำขึ้นมา

เขาดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เดินไปหยิบมีดสั้นจากในห้องครัวมาเล่มหนึ่ง ยืนอยู่ที่หน้าประตูเงียบๆ