หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3408

ริมฝีปากบางของหลินมั่วค่อย ๆ เปิดออก เสียงนุ้มทุ้มของเขาดังขึ้น

ภาพเหตุการณ์นี้ดูแล้วก็น่าขัน

เมื่อกำลังเผชิญหน้ากับฉลาม เจ้าแห่งท้องทะเล หลินมั่วไม่เพียงแต่จะไม่หลบมัน อีกทั้งยังมีสีหน้าเรียบนิ่ง

“ปัง!”

ในวินาทีต่อมา ฉลามที่เคยมีท่าทางดุร้ายก็แตกกระจายทันที

ลำตัวยาวสี่เมตรของมันราวกับถูกคมมีดผ่าออกจากตรงกลาง

ลำตัวที่ถูกแบ่งเป็นสองท่อนร่วงลงไปในทะเลทันที

บางทีก่อนตายมันอาจจะไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมันถึงตาย

เลือดสีสดทะลักออกมาเต็มท้องทะเล

หลินมั่วหันไปบอกทุกคน

“เอาล่ะ รีบขึ้นเรือเถอะ ก่อนที่กลิ่นเลือดจะกระจายไปมากกว่านี้ แล้วจะเดินทางกันลำบาก”

หลินมั่วพูดถูก ในระยะไกลออกไปไม่กี่ร้อยเมตร มีครีบเล็ก ๆ โผล่ขึ้นเหนือผิวน้ำ

กัปตันมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที เขารีบพยักหน้าและนำลูกเรือขึ้นเรือ

ในขณะที่เรือสำรองแล่นออกไป หลินมั่วก็กางนิ้วทั้งห้าออก

พลังภายในของเขาถูกปลดปล่อยออกมาในทันที

พลังภายในที่รุนแรง ทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่บนผิวน้ำในระยะไกลออกไป

จากนั้น เกล็ดหิมะสีแดงก็ตกลงมา

ถึงแม้ไม่มีกัปตันบังคับเรือ แค่เรือสำราญยังคงแล่นต่อไป หลินมั่วยืนอยู่ที่หัวเรือ

หากมีฉลามเข้ามาใกล้ตัวเรือ หลินมั่วก็จะจัดการพวกมันด้วยฝ่ามือหรือชี้นิ้วสั่งการ

หลังจากการต่อสู้ครั้งก่อนกับมู่หรงไห่ เมื่อหลินมั่วได้ใช้พลังถึงเก้าส่วนจากพลังทั้งหมด เขาก็ตื่นรู้อีกครั้งทันที

พลังทั้งหมดในร่างกายของเขาเพิ่มขึ้นเกือบครึ่งหนึ่งเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้

เมื่อหลินมั่วไม่ได้ใช้พลัง รัศมีพลังรอบตัวเขาก็จะถูกเก็บไว้ในร่างกาย ราวกับคนธรรมดา

อาจมีเพียงสิ่งเดียวที่แตกต่าง คือเขาหน้าตาดีกว่าคนทั่วไปเล็กน้อย

เมื่อเรือแล่นไปเรื่อย ๆ หลินมั่วก็เห็นหมอกจาง ๆ อยู่ในระยะไกล

ด้านหลังของหมอกสีขาวเหล่านี้ก็คือหมู่เกาะซีว่านเซี่ยง

เมื่อเรือแล่นเข้าใกล้ หมอกก็หนาขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะมีเรือลำเล็กปรากฏขึ้นอยู่ข้างเรือสำราญ

“แกมาจากไหน รู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน”

สีหน้าของหลินมั่วยังคงนิ่งไม่เปลี่ยน เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“ฉันค้าของเถื่อน”

“โอ้ พี่กล้าพูดว่าตัวเองค้าของเถื่อนออกมาโต้ง ๆ แบบนี้ ไม่กลัวพวกผมจะปลอมตัวมาจับเหรอ”

“พวกนาย ไม่ใช่”

คำพูดสั้น ๆ ของหลินมั่วทำให้ชายบนเรือหุบรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ลงทันที

ในที่แบบนี้ ผู้ที่อำมหิตไม่เคยพูดมาก

เพราะในขณะที่กำลังพูดเพ้อเจ้ออยู่ อีกฝ่ายอาจจะยิงหัวได้ทุกเมื่อ

“พี่ จ่ายค่าขึ้นเกาะห้าหมื่นเฟิงเหยียนสิ”

เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย หลินมั่วก็ยิ้มบาง ๆ

ดูเหมือนว่าโจรพวกนี้จะคิดว่าเขาเป็นเหยื่อที่พร้อมจะถูกรีดไถได้ทุกเมื่อ

“ฉันไม่มีเงินห้าหมื่นเฟิงเหยียนหรอก แต่…”

“บนเรือลำนี้ มีระเบิดหนักหนึ่งพันปอนด์ ทั้งหมดเป็นของกองทัพประเทศเฟื่องฟ้า”

“พวกนาย...อยากลองไหม”