หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3409

จู่ ๆ ในมือขาวเนียนของหลินมั่วก็ปรากฏรีโมตควบคุมขึ้นมา

ด้านบนของรีโมตมีไฟสีแดงกะพริบอยู่

สีหน้าของคนบนเรือฝั่งตรงข้ามเปลี่ยนไปทันที

สายตาทุกคู่จ้องไปที่รีโมตในมือของหลินมั่วอย่างไม่ละสายตา

ในตอนนี้ ระยะห่างระหว่างเรือทั้งสองเพียงร้อยเมตรเท่านั้น หากสิ่งที่หลินมั่วพูดเป็นความจริง

หากระเบิดหนึ่งพันปอนด์ระเบิดขึ้น และเป็นชนวนจุดไฟให้ถังน้ำมันบนเรือของหลินมั่ว

ถึงตอนนั้นทุกคนต้องตายอยู่ที่นี่อย่างไม่มีทางรอด

ชายหนุ่มที่เป็นผู้นำบนเรือเหงื่อแตกพลั่กที่หน้าผาก

เขาไม่คิดว่าการหยั่งเชิงหลินมั่วเล่น ๆ จะทำให้สถานการณ์เลวร้ายได้ขนาดนี้

ไม่คิดเลยว่าหลินมั่วจะโหดเหี้ยมได้ขนาดนี้

“พี่ พวกเราก็แค่ล้อเล่นเท่านั้น ยินดีต้อนรับสู่สวรรค์ของนักโทษ!”

เรือของพวกเขาถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเบี่ยงหลบไปทางอื่น

พวกเขาไม่มีอารมณ์จะหยั่งเชิงหลินมั่วอีกแล้ว ว่าเขายังมีไพ่ใบอื่นอีกหรือไม่

หากหลินมั่วลงมือฆ่าพวกเขาจริง ๆ

ก็คงไม่มีใครช่วยเหลือพวกเขาได้

พวกเขาคงต้องตายแล้วกลายเป็นอาหารของฉลามในทะเล

หลินมั่วกดปุ่มสีแดงบนรีโมตอีกครั้ง จากนั้นเรือก็เริ่มเคลื่อนที่

หมู่เกาะที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกหนาค่อย ๆ ปรากฏชัดขึ้น

เมื่อเข้าใกล้ท่าเรือ หลินมั่วก็กดปุ่มสีแดง จากนั้นเขาก็ทำการควบคุมเรือด้วยตนเองและนำเรือเข้าเทียบท่า

เขามีความรู้พอสมควรเกี่ยวกับการขับเรือ อย่างน้อยก็สามารถนำเรือเข้าเทียบท่าได้

หลินมั่วก้าวลงจากเรือมายืนอยู่บนท่า

ผู้คนที่นี่สวมเสื้อแขนสั้นทำจากผ้าหยาบ และสวมกางเกงขาสั้น ร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ

พวกเขามีหน้าตาโหดเหี้ยม ดูแล้วไม่ใช่คนดีแน่นอน

คนพวกนี้คืออาชญากรที่หลบหนีมาหรือไม่ก็คนที่ทำผิดร้ายแรง

พวกเขาไม่มีความสามารถอะไร จึงต้องมาทำงานใช้แรงงานที่นี่

ทันทีที่หลินมั่วลงจากเรือสำราญ

หลังจากที่คนพวกนี้เห็นว่าเขามาคนเดียว

ใบหน้าของพวกเขาก็แสดงถึงความโลภอย่างโจ่งแจ้ง

หลินมั่วไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ทั้งสองเดินผ่านกันไปราวกับไม่มีการสนทนาเกิดขึ้น

แต่ในขณะที่หลินมั่วกำลังจะเดินขึ้นบันได เขาก็หันหลังมา

เพื่อเหลือบมองชายคนนั้นอีกครั้งเพื่อจดจำหน้าตา

หลังจากเดินออกจากท่าเรือ หลินมั่วก็เดินมาตามทางหิน

จนในที่สุดก็มาถึงเมืองเล็ก ๆ ที่ถูกสร้างเอาไว้ได้ดีพอสมควร

ถึงแม้จะมีเพียงอาคารไม่กี่หลังที่สร้างจากหิน

ส่วนที่เหลือทำจากไม้ ซึ่งดูไม่ค่อยแข็งแรงมากนัก

แต่การที่สามารถรักษาให้คงอยู่ได้ขนาดนี้ ในสถานที่ที่ถูกกวาดล้างบ่อย ๆ

ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย

ในระยะไกล ชายร่างกำยำสองคนก็เหลือบมาเห็นหลินมั่วที่กำลังมองไปรอบ ๆ

พวกเขารู้ได้ทันทีว่าหลินมั่วเป็นคนที่เพิ่งมาถึงเกาะ

สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความโลภ

เด็กคนนี้คงจำทำเงินได้ไม่น้อย