หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3413

หลินมั่วพยักหน้า

ไม่ใช่แค่เห็น แววตาที่เต็มไปด้วยความไม่หวังดีของพวกนั้นแทบจะติดอยู่บนตัวเขาแล้ว

“คนพวกนั้นเป็นกลุ่มอำนาจที่ใหญ่ที่สุดบนเกาะนี้ กลุ่มสหภาพแรงงาน”

“ในแต่ละเกาะ กลุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือสหภาพแรงงาน”

“และที่คุณบอกว่าต้องการลงทุนสร้างโรงงาน มันจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย”

“คนของสหภาพแรงงานจะหารายได้จากไหน คุณทำให้พวกเขาเสียผลประโยชน์ “

จางซานอธิบายเหตุผลว่าทำไมเขาถึงหวาดกลัวกับแนวคิดที่จะลงทุนสร้างโรงงานของหลินมั่ว

หากข่าวนี้รั่วออกไป

คนของสหภาพแรงงานจะทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดหลินมั่วอย่างแน่นอน

“ทนายจาง แล้วนอกจากเรื่องนี้ ที่เกาะนี้ยังมีกฎอื่นอีกไหม?”

จางซานพยักหน้า

เพราะเห็นแก่เงินสดที่หลินมั่วมอบให้เขา เขาจึงต้องบอกทุกอย่างที่รู้ให้หมด

“เกาะอื่น ๆ ส่วนใหญ่จะถูกแบ่งเขตแดนอย่างชัดเจน”

“แต่เกาะที่เราอยู่นี้แตกต่างออกไป”

จางซานพูดด้วยสีหน้าหนักใจ และเงี่ยหูฟังดูว่ามีเสียงอื่นใดอยู่รอบ ๆ หรือไม่

“ทางด้านตะวันออกและตะวันตกของเกาะนี้มีท่าเรืออีกสองแห่ง ซึ่งควบคุมโดยกลุ่มสหภาพอื่น ๆ”

“ทั้งสามสหภาพต่างแย่งชิงอำนาจในการปกครองเกาะนี้กันอยู่”

“แต่พวกเขามีความแข็งแกร่งพอ ๆ กัน อีกทั้งเกาะนี้ไม่ได้มีขนาดใหญ่มาก พวกเขาจึงทำอะไรได้ไม่มาก และค้างคาอยู่แบบนี้”

“อีกทั้งไม่มีคนนอกมาแย่งชิงเกาะนี้”

“ขอบคุณทนายจางมาก”

หลินมั่วยิ้มและพยักหน้า เขาตั้งใจจะลุกออกไป

ทันใดนั้น จางซานที่อยู่ด้านหลังก็พูดขึ้น

“คุณมั่วหลิน ตอนที่ฟ้าใกล้มืด คุณลองหาที่พักในโรงแรมสักคืนสิ ก็พวกบ้านที่ทำจากหินน่ะ”

“ถึงแม้จะแพงไปบ้าง แต่โรงแรมเหล่านั้นมีคนคุ้มครองอยู่ ไม่มีปัญหาแน่นอน”

“ตอนกลางคืนไม่ได้สงบเหมือนกลางวัน”

“บนเกาะนี้ห้ามมีการนองเลือดในตอนกลางวัน แกคิดจะฝ่าฝืนกฎข้อนี้เหรอ?”

เมื่อได้ยินคำถามของหลินมั่ว ชายเสื้อกั๊กก็มีสีหน้าประหลาดใจ

จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ทำไมแกถึงพูดอะไรโง่ ๆ แบบนี้ออกมาล่ะ”

“จริงอยู่ที่เกาะนี้ห้ามมีการนองเลือดในเวลากลางวัน แต่ฉันก็มีเงินเตรียมจ่ายค่าปรับอยู่แล้ว ขอแค่ฉันฆ่าแกได้”

“เรือสำราญของแกก็จะตกเป็นของฉัน ซึ่งน่าจะขายได้อย่างน้อยหลายหมื่น”

หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น ริมฝีปากของหลินมั่วก็แสยะยิ้มขึ้น

“เรือสำราญลำนั้นของฉันซื้อมาตั้งหลายสิบล้าน แต่แกจะขายแค่ไม่กี่หมื่นเท่านั้น”

“แกเพิ่งมาใหม่ก็เป็นแบบนี้แหละ ในเกาะบาปแห่งนี้เรือไม่มีค่ามากนัก”

เมื่อฟังที่เขาพูดจบ หลินมั่วก็พยักหน้าเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“เข้าใจแล้ว”

ทันใดนั้น เข็มเงินก็พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว!