หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3412

หลังจากที่ทั้งสองทำการแนะนำตัวแล้ว ทนายความวัยกลางคนก็ถามขึ้น

“ไม่ทราบว่าคุณต้องการปรึกษาเรื่องอะไร”

หลินมั่วมองทนายความวัยกลางคน โดยไม่ตอบคำถามอีกฝ่ายตรง ๆ แต่ถามกลับแทน

“ทนายจาง คุณทำผิดอะไรจนต้องหลบหนีมาที่นี่”

หลินมั่วเหลือบมองไปที่มุมหนึ่งภายในบ้าน ซึ่งมีอาหารตุนเอาไว้อยู่

ดูเหมือนว่าชีวิตของเขาที่นี่จะไม่สบายเอาซะเลย

เมื่อได้ยินคำถามของหลินมั่ว จางซานก็ยิ้มเจื่อน ๆ ออกมา

“ในเมื่อคุณถาม ผมก็จะเล่าให้ฟัง”

“เมื่อก่อนตอนผมเรียนอยู่ที่ประเทศเฟื่องฟ้า ผมมีผลการเรียนที่ยอดเยี่ยม และจัดอยู่ในระดับต้น ๆ ของชั้นเรียนมาโดยตลอด”

“และต่อมา ถึงแม้ผมจะได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยกฎหมายชั้นนำของประเทศ แต่ผมก็ยังคงเป็นนักเรียนหัวกระทิที่สุดของที่นั่น”

“มีคืนหนึ่ง ผมออกไปทานบาร์บีคิวกับเพื่อนร่วมห้อง”

“คืนนั้นทุกคนดื่มกันเล็กน้อย จากนั้นก็มีกลุ่มนักเลงเข้ามาก่อกวน ทำให้เพื่อน ๆ ของผมชกต่อยกับคนพวกนั้น”

“แต่ผมไม่ได้เข้าไปมีเรื่องด้วย ผมแค่ยืนดูพวกเขาที่ตีกันหนักขึ้นเรื่อย ๆ ผมกลัวมากและวิ่งหนีไป”

“ทีแรกผมก็คิดว่า หลังจากเรื่องจบลง ทุกคนคงจะปลอดภัยดี แต่ไม่คิดเลยว่าตำรวจจะมาหาผมถึงที่บ้านในเช้าวันรุ่งขึ้น”

“พวกเขายัดข้อหาฆ่าคนโดยประมาทกับผมทันที ตอนนั้นผมรู้ในทันทีว่าถูกใส่ร้าย”

“ดังนั้นผมจึงหนีออกนอกประเทศ และมาถึงที่นี่ในที่สุด”

เมื่อจางซานพูดจบ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความขมขื่น

ในตอนนั้นเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาที่นี่ ที่ที่เหมือนกับนรกแห่งนี้

ทุกวันมีคนตายและสถานการณ์อันตรายเกิดขึ้นไม่หยุด

จางซานเคยเห็นกับตาว่ามีคนถูกลักพาตัวไป และถูกควักหัวใจกับปอดออกมา

อีกทั้งยังเห็นผู้หญิงหน้าตาดีโดนข่มขืนกลางวันแสก ๆ จากนั้นก็นำตัวไปขายยังซ่อง

หลินมั่วรู้ว่า เขากับจางซานไม่ใช่ศัตรูและไม่ใช่มิตร

หากต้องการให้จางซานบอกกฎทั้งหมด ทั้งที่เปิดเผยและที่เป็นความลับของหมู่เกาะซีว่านเซี่ยงแล้วล่ะก็

เงินย่อมเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

จางซานมองเงินที่วางอยู่ตรงหน้า แล้วกลืนน้ำลาย

เงินจำนวนนี้ มากพอที่จะทำให้เขาไม่ต้องอาศัยอยู่ในบ้านไม้เล็ก ๆ ที่ทั้งเก่าและไม่ปลอดภัยอีกต่อไป

จากการดูคร่าว ๆ อย่างต่ำก็คงจะสองถึงสามหมื่นเฟิงเหยียน นี่มันเพียงพอที่จะทำให้เขานำไปเช่าโรงแรมดี ๆ อยู่ได้หนึ่งถึงสองเดือน

“ในเมื่อคุณมั่วหลินมีความจริงใจเช่นนี้ ผมย่อมจะบอกทุกอย่างที่รู้”

“ก่อนอื่นเลย คุณมั่วหลิน ถึงแม้เกาะซีว่านเซี่ยงจะไม่ใหญ่มาก แต่ก็มีเกาะเล็ก ๆ อยู่ไม่น้อย”

“ตอนนี้เรากำลังอยู่บนเกาะหนึ่งในหมู่เกาะซีว่านเซี่ยง ซึ่งเป็นเกาะขนาดเล็ก”

“ตอนที่คุณมาถึงที่นี่ คุณเห็นคนกลุ่มนั้นที่ท่าเรือใช่ไหม”