หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3450

เช้าวันรุ่งขึ้น หลินมั่วตื่นแต่เช้ามารับลมที่ท่าเรือ

ลมทะเลที่สดชื่นทำให้สมองที่มึนงงสดชื่นขึ้นมาก

แม้หลินมั่วจะมีพลังงานล้นเหลือ แต่การได้ยืนรับลมทะเลแบบนี้ก็ทำให้เขารู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย

"พี่หลินมั่ว สวัสดีตอนเช้าครับ!"

"ท่านรองหัวหน้าหลิน ทำไมตื่นเช้าจังครับ"

ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างทักทายหลินมั่วด้วยความเคารพ

เมื่อวานนี้การต่อสู้ทำให้ทุกคนยิ่งศรัทธาในตัวเขามากขึ้น

บางคนถึงกับตะโกนว่าตอนนี้ตัวเองเป็นสาวกของพี่หลินมั่วแล้ว

ภายในเวลาไม่กี่วัน ความน่าเชื่อถือของหลินมั่วก็เกือบจะเทียบเท่ากับที่หัวหน้าหวาเฉียงสร้างขึ้นมาอย่างยากลำบากหลายปี

"ดี ทุกคนลำบากกันหน่อยนะ"

"อืม ตั้งใจทำงาน ปีหน้าจะให้พี่เฉียงหาภรรยาให้ทุกคน!"

กลุ่มคนหัวเราะขำและแยกย้ายกันไปดูแลพวกแรงงานที่กำลังทำงานอยู่

ทันใดนั้นก็มีเรือลำหนึ่งเข้ามาเทียบท่า ชายสองคนเดินลงมาจากเรือ

"มีใครช่วยขนของไหม หนึ่งกล่องให้สิบเหรียญเฟิงเหยียน!"

คำพูดของพวกเขาทำให้ทุกคนที่ท่าเรือหันมาสนใจ

โดยปกติค่าแรงขนของแค่ห้าเหรียญเฟิงเหยียนก็ถือว่าหายากแล้ว

แต่นี่กลับมาเสนอถึงสิบเหรียญ

"ของอะไร มีกี่กล่อง"

"ดอกไม้ไฟ ห้าสิบกล่อง พวกคุณจะทำไหม?"

"ตกลง เรารับงาน"

เสียงหยาบๆ ดังมาจากข้างๆ หลินมั่ว หวาเฉียงที่เต็มไปด้วยเหงื่อเดินเข้ามาใกล้ มองดูชายสองคนนั้น

"เปิดห้องเก็บของได้เลย"

ชายทั้งสองรีบไปเปิดประตูห้องเก็บของ

หลินมั่วที่ยืนอยู่บนฝั่งรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

แต่เขาก็ยังคงตัดสินใจที่จะเฝ้าสังเกตการณ์ต่อไป มองดูแรงงานที่ถูกจับตัวมาพร้อมใบหน้าบึ้งตึงเริ่มขนกล่องไม้ที่พวกเขาคิดว่าเป็นงานของชนชั้นล่าง

"ถ้านายบอกว่าไม่ได้เอาเงินของฉันไป นายกล้าถอดเสื้อให้เราค้นดูไหม”

“ถ้าไม่กล้าก็รีบคืนเงิน 3,000 เหรียญเฟิงเหยียนของฉันมาซะ”

“ไม่อย่างนั้นผมจะไปแจ้งที่สำนักตรวจสอบ"

คนรอบๆ ที่เห็นชายร่างผอมมีท่าทีมั่นใจเช่นนั้น

จากที่ตอนแรกโกรธแทนพวกพ้อง เริ่มมีท่าทีสงสัยขึ้นเรื่อยๆ

หรือว่าเขาจะขโมยของจริงๆแต่ก่อนเขาก็ไม่เคยเป็นคนแบบนี้

ชายร่างใหญ่ที่ถูกล้อมรอบด้วยพวกพ้อง เมื่อเห็นสีหน้าที่แสดงความสงสัยของพี่น้อง

เขารู้สึกอึดอัดและทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความทุกข์ใจ

"ฉันบอกแล้วว่าไม่ใช่ฉัน”

“ฉันไม่เคยขโมยของ ของที่เป็นของฉันก็คือของฉัน”

“ ถ้าไม่ใช่ของฉันต่อให้ยากจนแค่ไหนฉันก็จะไม่แตะต้องเลย!”

“ทำไมพวกคุณถึงไม่เชื่อฉันล่ะ!"