หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 346

เฮ่อเชียนเสวี่ยเต็มไปด้วยความรู้สึกคับแค้นใจ และมองหลินมั่วด้วยความโกรธ “คนแซ่หลิน นายเก่งมาก!”

“ที่ทำให้คุณปู่ขึ้นเสียงกับฉันได้!”

“ฉันจะบอกนายไว้นะ ฉันไม่เหมือนคุณปู่”

“นายหลอกเขาได้ แต่หลอกฉันไม่ได้!”

“จากวันนี้ไป อย่าให้ฉันเห็นหน้านายอีก!”

หลินมั่วพูดอย่างใจเย็น "คุณควรดีใจที่มีคุณปู่ที่ดี"

“ถ้าคุณไม่ใช่หลานสาวของผู้อาวุโสเฮ่อ คุณไม่มีสิทธิ์มายืนพูดต่อหน้าผมตรงนี้หรอก!”

หลังจากพูดจบ หลินมั่วก็ดึงเฉินอวี๋หันกลับและเดินจากไป

เฮ่อเชียนเสวี่ยโกรธมาก "นายกล้าพูดนะ ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะยืนพูดต่อหน้านายงั้นหรือ"

“นายคิดว่านายเป็นใคร!”

“ไอ้เขยแต่งเข้า เกาะผู้หญิงกิน พนักงานทำความสะอาดในโรงพยาบาล ยังจะมีผู้หญิงนอกบ้าน ฉันไม่เคยเห็นใครหน้าด้านไร้ยางอายอย่างนายมาก่อนเลย!”

“ถ้านายมีความสามารถจริงๆ ก็เข้ามาด้านในเองสิ ไม่ต้องให้คุณปู่ของฉันช่วย”

“นายมันก็แค่ผู้ชายเน่าๆ เศษสวะชิ้นหนึ่ง”

“ยังกล้ามาอวดดีหลงระเริง คิดว่าฉันไม่มีสิทธิ์พอที่จะคุยกับนายงั้นหรือ แล้วนายคิดว่านายมีสิทธิ์พอที่จะพูดกับฉันหรือไง”

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณปู่ของฉัน แม้แต่หน้าของฉัน นายก็ไม่มีสิทธิ์มองด้วยซ้ำ!”

“ไอ้เศษสวะ ไอ้ขยะ ไปตายซะ!”

หลินมั่วไม่สนใจเฮ่อเชียนเสวี่ย และเขาก็เถียงกับผู้หญิงไม่เป็นด้วย

เขาพาเฉินอวี๋เดินมาอีกที่ แล้วถามด้วยความอยากรู้ “เฉินอวี๋ เธอมาที่นี่ได้ยังไง”

เฉินอวี๋ก้มหน้าตอบเขา “ไม่...ไม่มีอะไรค่ะ”

หลินมั่วพูดเสียงเบา “เธอบอกฉันมา มีเรื่องอะไร ฉันช่วยเธอได้”

“ไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะ” เฉินอวี๋ฝืนยิ้ม “พี่หลิน ฉันแค่อยากจะเข้ามาดูนั่นดูนี่ ไม่มีอะไรจริงๆ”

หลินมั่วขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า “เกี่ยวกับอาการป่วยของแม่เธอหรือเปล่า”

ก่อนหน้านี้ลุงเฉินก็เคยบอกว่าภรรยาของเขากำลังป่วย และหลินมั่วได้ให้เฉินเซิ่งหยวนส่งเงินไปให้เขาแล้ว ทำไมตอนนี้เฉินอวี๋ยังมาที่นี่อีก