หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3486

เช้าวันต่อมา เกาะหลิง

จูถ่งเพิ่งตื่นนอนก็เห็นที่นอกประตูมีคนวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

“ผู้ตรวจการ …หลิง…”

“ทำอะไรอย่ากระทำอย่างขาดสติ ปกติฉันสั่งสอนพวกแกแบบนี้เหรอ”

จูถ่งดุลูกน้องไปชุดใหญ่ ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงเเผ่วลง

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“มีคนจากเกาะหลิงมาครับ บอกว่าเป็นคนของเหมืองเเร่เฉียนซื่อ หนำซ้ำยังนำสินค้ามาด้วยเป็นจำนวนมาก”

“แกว่าอะไรนะ!”

“เหมืองเเร่เฉียนซื่อของเกาะหลิง”

“คุณมั่วหลินล่ะ กลับมาแล้วเหรอ”

จูถ่งที่นั่งจิบชาอยู่อย่างสงบนิ่งเมื่อครู่ลุกขึ้นยืนอย่างพรวดพราด เเล้วถามเสียงดัง

โอ้โห นี่เพิ่งผ่านไปแค่สองสามวันเองนะ

คุณมั่วหลิน คุณอย่าทำงานเร็วเกินไปสิ ฉันยังอยากพักอีกสองสามวัน”

“ไม่มีครับ คนที่มาพูดว่าเป็นทีมขนส่งของเหมืองเเร่เฉียนซื่อ เเละนำสินค้ามาด้วยเป็นจำนวนมาก”

“คนอยู่ที่ไหน”

“ท่าเรือสหภาพเเรงงานลี่กง ตอนนี้พวกเขากำลังขนของลง”

ร่างท้วมของจูถ่งรีบเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว หน้ำซ้ำยังทิ้งคำพูดไว้ประโยคหนึ่งว่า

“เรื่องสำคัญขนาดนี้ ไม่รีบบอกแต่เเรกเล่า!”

ลูกน้องยืนอยู่ตรงนั้นหน้าตาเศร้าสร้อย

เห็นๆอยู่ว่าเป็นคุณเองที่บอกว่าเจอเรื่องอะไรให้ใจเย็น อย่ากระทำอย่างขาดสติ

คนที่ด่าว่าผมใจไม่ใจเย็นพอก็คือคุณ ด่าผมว่ารายงานช้าก็คือคุณ

ลูกน้องคนนี้อาจจะงงไปทั้งชีวิตว่าจูถ่งต้องการอะไรกันเเน่

ที่ท่าเรือของสหภาพเเรงงานลี่กง

ชายหนุ่มร่างกำยำกำลังช่วยกันขนของจากเรือใหญ่ที่จอดเทียบท่า

เเต่ละคนยกหีบไม้หนักๆที่บรรจุแร่เหล็กขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย

แม้เเต่หัวหน้าคนงานอย่างหวาเฉียงเองก็ยกหีบไม้ทีละสามหีบได้อย่างสบายๆ

“ก็ต้องเป็นคุณมั่วหลินนี่เเหล่ะ บอกว่าไม่มีเเร่เหล็กแล้ว เเต่ไม่กี่วันก็หามาได้เยอะขนาดนี้”

หวาเฉียงถอนหายใจด้วยความรู้สึกที่มีอารมณ์เล็กน้อย เพราะอะไรตัวเองถึงไม่มีความสามารถอย่างนี้แบบนี้บ้าง

เขาอยากรู้ว่าระหว่างที่หลินมั่วอยู่ที่เกาะหลิงนั้นเขาได้ทำอะไรไปบ้าง

ถึงทำให้เฉียนเต๋อกุยไอ้หมอนั่นเกณฑ์คนส่งของมาให้มากขนาดนี้

เดิมทีจูถ่งคิดว่าแค่หลินมั่วสามารถตกลงธุรกิจได้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว

จูถ่งไม่ได้คิดถึงเรื่องที่เฉียนเต๋อกุยเกณฑ์คนมาส่งของเลยแม้เเต่น้อย

เมื่อเดินเข้าไปหากลุ่มคนที่กำลังสูบบุหรี่อยู่ริมทะเล จูถ่งก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า

“สวัสดีทุกท่าน ฉันจูถ่ง เป็นผู้ตรวจการของสำนักงานสอบสวนแห่งเกาะหลิน”

“ทุกท่านไม่ต้องตกใจ ฉันต้องการจะถามสักหน่อยว่า คุณมั่วหลินจากเกาะหลินของพวกเราเป็นอย่างไรบ้างเมื่อไปอยู่ที่นั่นของพวกคุณ”

เมื่อได้ยินว่าจูถ่งแค่มาถามข่าวธรรมดาๆ กลุ่มคนนั้นก็โล่งอกเป็นอย่างมาก

“ฮ่าฮ่า ที่เเท้ก็ท่านจู ท่านต้องการถามอะไรก็ถามมาตรงๆเลยเถอะ”

ชายร่างท้วมที่มีหนวดเคราเข้มเป็นผู้นำกลุ่มหัวเราะขึ้นอย่างหยาบๆ และพูดกับจูถ่งพร้อมรอยยิ้ม

“ฉันต้องการถามว่าคุณมั่วหลินอยู่ที่นั่นเป็นอย่างไรบ้าง”

“ท่านจูวางใจได้ คุณมั่วหลินอยู่ที่นั่นได้รับการปฏิบัติอย่างดีที่สุดจากพวกเรา”

“หนำซ้ำเจ้าเกาะของพวกเรายังปฏิบัติต่อคุณมั่วหลินเหมือนเเขกคนสำคัญเลยทีเดียว!”