หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3487

ไม่ไกลจากตลาดแร่ก็คือตลาดวัสดุก่อสร้างของเกาะหลิง

ภายในมีเครื่องมือและวัสดุสำหรับก่อสร้างทุกชนิด

หลินมั่วตัดสินใจไปดูตลาดวัสดุก่อสร้างว่ามีอะไรที่ต้องการบ้าง

“น้องมั่วหลิน ตลาดวัสดุก่อสร้างนี่น้ำไม่ใสเท่าตลาดแร่นะ ถ้าน้องต้องการอะไรจริงๆไปหาเถ้าแก่ตลาดวัสดุก่อสร้างตรงๆเลยก็ได้”

“ของที่นั่นเปรียบเทียบเเล้วราคาจะถูกกว่าที่อื่นหน่อย”

หลินมั่วพยักหน้า จากนั้นหันหลังเดินไปยังตลาดวัสดุก่อสร้าง

ตลอดทางสงบมาก ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เเค่ไม่กี่นาทีก็จะมีคนมาปล้น

ตอนนี้ชื่อของหลินมั่วก็เริ่มเป็นที่รู้จักในเเถบนี้ไปแล้ว

พวกเขาว่าคุณมั่วหลินเป็นศิษย์ของยอดฝีมือที่เฉียนเต๋อกุยเชิญมา

มีสายตาทะลุปรุโปร่ง มองเห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ได้ทั้งที่อยู่บนดินและใต้ดิน

ช่วยให้เฉียนเต๋อกุยได้มาซึ่งแร่เหล็กที่มีปริมาณมากถึงร้อยตัน

ดังนั้นคนเหล่านี้ถ้าต้องการจะทำอะไรหลินมั่วต้องคิดถึงเฉียนเต๋อกุยก่อน

นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ตลอดทางจึงสงบสุข

สภาพเเวดล้อมของตลาดวัสดุก่อสร้างดีกว่าตลาดแร่เยอะ

เพราะเจ้าของก็ขายวัสดุก่อสร้างด้วย ถ้าตกแต่งร้านไม่สวยลูกค้าก็คงไม่มาซื้อ

เมื่อหลินมั่วเดินเข้าไปในตลาดวัสดุก่อสร้าง ก็ดึงดูดสายตาของทุกคนทันที

มีทั้งความโลภ ความต้องการฆ่า และความเฉยเมย

หลินมั่วไม่ได้สนใจพวกเขา แต่เดินเล่นไปเรื่อยๆ

เกาะเเห่งนี้มีคนชั่วช้ามากมาย ถ้าจะฆ่าพวกมันทีละคนไม่รู้ต้องฆ่าถึงเมื่อไรถึงจะหมด

ดังนั้นถ้าพวกมันไม่มาหาเรื่องเขาก่อน เขาก็จะไม่ฆ่า

“คุณคนนี้ เข้ามาดูของหน่อยไหมคะ ที่นี่ของดิฉันมีของดีๆมากมายเลยนะคะ”

เมื่อเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่หน้าร้านกำลังยั่วยวน หลินมั่วจึงเดินเลี่ยงไป

เรื่องเเบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมากบนเกาะเเห่งนี้

หนำซ้ำก็ไม่ได้ปิดบังเลยว่า คุณเข้ามาซื้อของเสร็จแล้ว คืนนี้เธอก็เป็นของคุณ

ร้านวัสดุก่อสร้างที่นี่ไม่มีร้านไหนถูกใจหลินมั่วเลย

“เถ้าแก่ ที่นี่ชื้นขนาดนี้ คุณไม่กลัวของขึ้นราหรือ”

ตามปกติแล้วสถานที่ๆชื้นมากไม่เหมาะที่จะเก็บวัสดุก่อสร้าง

“ไม่มีทางเลือกครับ ธุรกิจเล็กๆอย่างพวกเราสามารถเช่าได้เเค่สถานที่แบบนี้”

เถ้าเเก่พาหลินมั่วมาหยุดอยู่หน้าประตูเหล็กขนาดใหญ่ แล้วหยิบกุญเเจในกระเป๋าเสื้อไขออก

“ท่านผู้นี้ ท่านดูเองเลยครับ ของเป็นของดีเเน่นอนครับ”

“ของทั้งหมดถูกคลุมด้วยผ้ากันน้ำหมดเเล้ว รับประกันว่าความชื้นเข้าไปไม่ได้”

“ผมขอเข้าไปในบ้านเอาของสักครู่”

หลินมั่วพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเดินไปดูวัสดุก่อสร้างในลานบ้านที่ถูกคลุมไว้

เดินมาถึงเบื้องหน้าวัสดุก่อสร้าง หลินมั่วใช้เท้าดันขึ้นเล็กน้อย ทว่าด้านในกลับแห้งสนิท

ขณะที่หลินมั่วกำลังสำรวจอยู่นั้น สายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับสิ่งหนึ่ง

หลินมั่วเห็นใต้ผ้าคลุมนั้น

เป็นสัญลักษณ์ของหงเหมิน!