หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3511

สรุปบท ตอนที่ 3511 ผมขอปฏิเสธ: หัตถ์เทวะหมอเทวดา

ตอนที่ 3511 ผมขอปฏิเสธ – ตอนที่ต้องอ่านของ หัตถ์เทวะหมอเทวดา

ตอนนี้ของ หัตถ์เทวะหมอเทวดา โดย พลอย ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายสัจนิยมทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 3511 ผมขอปฏิเสธ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

หลิงจื่อเหยายังคิดว่าหลินมั่วจะลังเล เเล้วตอบตกลง

เเต่คิดไม่ถึงว่า…

“ขออภัยเจ้าเกาะหลิง ผมขอปฏิเสธ”

หลินมั่วส่ายหน้าทันที ปฏิเสธคำขอของหลิงจื่อเหยา

คนที่เเต่งงานเเล้วอย่างเขา จะไปแต่งงานปลอมๆกับหลิงจื่อเหยาได้อย่างไร

บนหน้าของหลิงจื่อเหยาได้เผยให้เห็นสีหน้าที่ประหลาดใจออกมาทันที

“เพราะอะไรถึงปฏิเสธฉัน”

หลิงจื่อเหยาแอบลอบสังเกตุรูปร่างของตัวเอง ก็ไม่ได้เปลี่ยนไปนี่

“ผมมีภรรยาเเล้ว”

คำพูดของหลินมั่วทำให้สีหน้าของหลิงจื่อเหยาเปลี่ยนไป

สายตาสำรวจไปที่ตัวของหลินมั่วอย่างละเอียดรอบหนึ่ง แล้วหลิงจื่อเหยาพูดว่า

“ฉันรู้สึกว่าบนตัวของคุณไม่มีร่องรอยของคนที่เเต่งงานเเล้วนะ”

หลินมั่วเเค่ส่ายหน้าเบาๆ เเสดงให้เห็นว่าตัวเองไม่อยากพูด

“งั้นอย่างนี้ไหม”

บนใบหน้าของหลิงจื่อเหยามีสีหน้าลังเลเล็กน้อย

“ฉันสามารถตอบแทนคุณได้หนึ่งข้อ หนำซ้ำไม่ต้องจัดงานเเต่งงานอะไรทั้งนั้น”

“ถึงเวลาคุณเเค่ยืนข้างๆฉันก็พอ จากนั้นไม่ต้องพูดอะไรสักคำ”

สายตาของหลิงจื่อเหยามองไปที่หลินมั่วอย่างแน่วแน่

ไม่ว่ายังไง เธอต้องพยายามได้หลินมั่วให้ได้

ไม่มีเหตุผลอื่นใด เพียงเเต่บนเกาะหลิงไม่มีใครเก่งกาจกว่าหลินมั่วอีกแล้ว

ทั้งความสามารถ รูปลักษณ์ และอายุของหลินมั่วก็อยู่ในระดับสูงสุด

ถ้าจะต้องแกล้งเเต่งงานกันจริงๆก็มีเพียงหลินมั่วที่หลิงจื่อเหยาพอจะรับได้

หลินมั่วเงียบลง

ถ้าหลิงจื่อเหยาสามารถใช้กำลังเพื่อค้นหาเเละสืบข่าวเกี่ยวกับสินค้าของหงเหมิน

มันต้องเร็วกว่าที่เขาจะไปหาเองคนเดียวเเน่

สายตาที่สงบนิ่งจ้องมองไปที่ตัวของหลิงจื่อเหยา

หลินมั่วครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นมา

“แกล้งแต่งงานก็ได้ แต่ผมจะไม่ยอมรับ อีกอย่างพวกเราจะไม่มีการสัมผัสร่างกายใดๆทั้งสิ้น”

“นี่ก็เเน่นอน”

หลิงจื่อเหยาเมื่อเห็นหลินมั่วตกลง จึงรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นหลิงจง หลิงจื่อเหยาก็ใช้นิ้วชี้ตัวเอง “ฉันน่ากลัวมากใช่ไหม”

หลิงจงซึ่งเเต่เดิมมีสีหน้าจริงจัง จู่ๆก็ตกตะลึง ไม่เเน่ใจเล็กน้อยว่าตัวเองหูฝาดหรือเปล่า

“ฉันพูดว่า ฉันน่ากลัวมากใช่ไหม!”

คำพูดของหลิงจื่อเหยาทำให้หลิงจงส่ายหน้ารัวๆ

“ไม่ไม่ไม่ เจ้าเกาะงามสง่าเหมือนน้ำค้างยามเช้า งามล่มเมือง จะน่ากลัวได้อย่างไร”

“งั้นเพราะอะไรเขาถึงหนีไปเร็วขนาดนี้…”

ความอยากรู้อยากเห็นภายในใจของหลิงจื่อเหยาเกี่ยวกับหลินมั่วเริ่มรุนแรงมากขึ้น

เมื่อเห็นหลิงจื่อเหยาเดินจากไป เวลานี้หลิงจงก็เหมือนจูถ่งอีกคนในขณะนี้

งงงันไปเลย

หลังจากหลินมั่วลาเฉียนเต๋อกุยกับเซียงเอ๋อร์

ก็วางเเผนกลับเกาะหลินทันที

ขณะที่นั่งอยู่บนเรือของเฉียนซื่อ หลินมั่วก็จ้องมองไปที่แผนที่หมู่เกาะซีว่านเซียงที่ติดอยู่บนผนัง

ที่แห่งใหญ่ขนาดนี้ ใครกันเเน่ที่ปล้นเสบียงชุดนั้นไป

แล้วใครกันที่เป็นคนเเจ้งข่าวไป

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา