หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3512

“เด็ก ๆ ขยันกันหน่อย งานจะเสร็จแล้ว!”

บนท่าเรือของเกาะหลิน กลุ่มชายฉกรรจ์กำลังขนของขึ้นลงเรืออย่างขะมักเขม้นโดยที่ร่างกายไม่สวมเสื้อ

ชายฉกรรจ์ที่แข็งเเรงตัวใหญ่ล่ำสันที่สุดเดินนำขบวนไปมา พร้อมกับตะโกนสั่งงานลูกน้องเสียงดัง

หลังจากหลินมั่วจากไป หวาเฉียงก็รับหน้าที่ดูแลเเรงงานทั้งหมดที่ท่าเรือ

“ลูกพี่ มีเรือใหญ่มาอีกหลายลำจากที่ไกลๆ!”

ทันใดนั้น ลูกน้องคนหนึ่งชี้ไปที่เรือหลายลำที่แล่นอยู่ในทะเลจากระยะไกล

ทันใดนั้นเขาก็พูดเสียงดังกับชายหัวโล้นที่ยืนอยู่ด้านหน้า

“วันนี้ไม่ใช่มีเรือเเค่นี้เหรอ”

“เสี่ยวซาน นายไปดูหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น!”

จางซานที่สวมชุดสูทวิ่งออกมาจากออฟฟิศอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นเรือหลายสิบลำที่เเล่นมาจากระยะไกล ก็หยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาดู

“พี่เฉียง เป็นเรือของเหมืองเเร่เฉียนซื่อ ที่ขนเเร่เหล็กมา”

เสียงของจางซานทำให้หวาเฉียงพยักหน้า

คาราวานของเหมืองเเร่เฉียนซื่อมักจะขนแร่มาส่งเป็นประจำ

เวลาผ่านไปนาน พวกเขาจึงคุ้นเคยกับเรื่องนี้เป็นอย่างดี

ทันใดนั้น จางซานสีหน้าเปลี่ยนสี แววตาเป็นประกายด้วยความดีใจ

“พี่เฉียง มั่วหลินกลับมาเเล้ว!”

เสียงของจางซานทำให้ทุกคนที่ท่าเรือต่างชะงักราวกับกดปุ่มหยุด

ทันใดนั้น รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของบรรดาชายฉกรรจ์เหล่านั้น

“รองประธานมั่วหลินกลับมาแล้ว!”

“ชีวิตที่ดีของพวกเรากลับมาแล้ว”

“ในที่สุดก็ไม่ต้องตามประธานกินผักกุยช่ายสามวันเก้ามื้ออีกแล้ว”

เสียงโห่ร้องของบรรดาชายฉฉกรรจ์ทำให้หวาเฉียงอับอาย

สองสามวันก่อนเขาใช้เหรียญเฟื่องฟ้าที่จางซานให้ไปซื้อผักที่ตลาด

สุดท้ายก็ไปซื้อผักกุยช่ายมาซะหมด ทำให้พวกเขาเห็นผักกุยช่ายทีไรก็อยากอ้วกไปหมด

หนักกว่านั้น บางคนตอนนี้เห็นอะไรสีเขียวๆก็อยากจะอาเจียน

“พวกแกนี่มันน่ารำคาญจริงๆ วันนี้งานเสร็จหรือยัง”

หวาเฉียงตะโกนใส่เหล่าลูกน้องที่กำลังหัวเราะคิกคักด้วยความโมโห

เมื่อเรือเหมืองเเร่เฉียนซื่อเข้าใกล้ฝั่งมากขึ้น พวกเขาก็ลดความเร็วลงเรื่อยๆ

เหล็กแท่งใหญ่ถูกพวกเขาโยนลงมาทีละท่อน เพื่อยึดเรือกับท่าเรือ

แผ่นเหล็กหนาถูกวางลงบนเรือ

หลินมั่วในชุดขาวเดินลงมาจากเรืออย่างสงบเยือกเย็น

เมื่อเห็นหวาเฉียงเเละจางซานสองคนรออยู่ที่ท่าเรือ

ใบหน้าของหลินมั่วก็ปรากฏรอยยิ้มเล็กน้อย เเล้วพูดเบาๆว่า

“พวกคุณมาทำอะไรที่นี่”

หวาเฉียงเกาหัวของตัวเอง แล้วรีบหาข้ออ้าง

“แน่นอนว่ามาต้อนรับวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่อย่างคุณมั่วหลินกลับมา”

“ใช่ใช่ใช่”

จางซานที่อยู่ข้างๆเห็นด้วยโดยไม่เปิดเผยเรื่องที่หวาเฉียงพยายามปกปิด

เพราะเขาเป็นแฟนตัวยงของผักกุยช่าย โดยเฉพาะพายกุยช่าย

จางซานกินเท่าไรก็ไม่เบื่อเลย

“มีคุณสองคนมาต้อนรับผม ผมก็รู้สึกเป็นเกียรติมากแล้วล่ะ”