หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 352

ที่ห้องส่วนตัวชั้นบน

เมื่อเดินขึ้นมาข้างบนแล้ว เฉินอวี๋ได้โอกาสขอร้องให้หมอเทวดาเซวียรักษาแม่ของเธอ

ในเมื่อเฉินอวี๋มากับหลินมั่ว แน่นอนว่าหมอเทวดาเซวียไม่มีทางปฏิเสธ

เขาให้คนขับรถของเขาไปส่งเฉินอวี๋กลับบ้าน รอให้ธุระที่นี่เสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็จะไปดูอาการของแม่เธอ

ในห้องพักผ่อนส่วนตัวขณะนี้เหลือเพียงหลินมั่วและหมอเทวดาเซวีย เขารีบถามหลินมั่วด้วยความสงสัย “คุณหลิน คุณผู้หญิงท่านนี้เป็นเพื่อนกับคุณ ทำไมคุณไม่รักษาอาการป่วยแม่ของเธอด้วยตัวเองล่ะ”

หลินมั่ว “ผมไม่ค่อยอยากแสดงตัว หากไม่ถึงคราวจำเป็นจริงๆ ผมจะไม่ลงมือ!”

“ที่แท้อย่างนี้นี่เอง!”

หมอเทวดาเซวียเข้าใจได้ทันที ว่าหลินมั่วเป็นคนง่ายๆ ไม่ชอบเป็นจุดสนใจ

“งานประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์ครั้งนี้ มีคุณหลินมาร่วมด้วย มณฑลก่วงของเราก็มั่นคงแล้ว”

หมอเทวดาเซวียพูดด้วยความตื่นเต้น

หลินมั่วไม่ได้พูดเกี่ยวกับการเป็นตัวแทนของเมืองก่วงหยางในการแข่งขัน เพียงถามว่าการแลกเปลี่ยนทางการแพทย์นั้น แข่งขันทักษะทางการแพทย์กันอย่างไร

หมอเทวดาเซวียอธิบายการประชุมแลกเปลี่ยนทักษะทางการแพทย์ให้เขาฟัง

ในการประชุมแลกเปลี่ยนทุกปี แต่ละมณฑลนั้นจะมีกรณีพิเศษเกิดขึ้น และแต่ละมณฑลก็จะส่งคนออกไปตรวจวินิจฉัยพร้อมกับรักษา

จะมีการจัดลำดับฝีมือทางการแพทย์ของแต่ละมณฑล ตามจำนวนผู้เข้ารับการรักษา

จากนั้น จากการจัดอันดับ ก็จะมากำหนดเค้าโครงอุตสาหกรรมการแพทย์ของหกมณฑลทางใต้

รวมถึงตัวยา อุปกรณ์ทางการแพทย์ หน่วยงานแพทย์ และเค้าโครงต่างๆ เป็นต้น

พูดง่ายๆ คือถ้าหากชนะ มณฑลนั้นจะได้รับส่วนแบ่งที่มากที่สุดในอุตสาหกรรมการแพทย์ของหกมณฑลทางใต้

แต่ถ้าหากแพ้ แม้แต่ส่วนแบ่งของมณฑลตัวเอง ก็ยังต้องถูกมณฑลอื่นแบ่งออกไปอีกด้วย

มณฑลก่วงรั้งอันดับสุดท้ายเป็นเวลาเจ็ดปีติดต่อกัน ส่งผลให้การผลิตยา ไม่สามารถทำได้เกินขีดจำกัดของมณฑล

เหตุนี้ทำให้โรงงานผลิตยาในมณฑลก่วงปิดตัวลงเป็นจำนวนมาก

การแลกเปลี่ยนครั้งนี้ มณฑลก่วงได้เชิญหมอเทวดาเซวียมาร่วมงาน ก็เพื่อพยายามไต่ลำดับให้สูงขึ้นและทดลองดูว่าจะสามารถกอบกู้ผลประโยชน์ของมณฑลก่วงกลับมาได้หรือไม่

ทันใดนั้นหลินมั่วก็นึกอะไรขึ้นมาได้ และยิ้มออกมา

ดูแล้ว สถานการณ์ของตระกูลฮั่ว ก็ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่!

ที่ชั้นล่าง หลี่เยวี่ยนเห็นเฮ่อเชียนเสวี่ยเดินกมาตาแดงก่ำ ก็รู้สึกประหลาดใจ “เชียนเสวี่ย เธอเป็นอะไรน่ะ”

“ปู่ของเธอดุเธออีกแล้วหรือ”

ทันใดนั้น เพื่อนผู้หญิงหลายคนที่อยู่ข้างๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วยกับเขา

เฮ่อเชียนเสวี่ยเหลือบมองเขา หลี่เหล่ยคนนี้เป็นสุนัขจอมเลียที่เลื่องชื่อมาก ท่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ

และในขณะนั้น จู่ๆ ชายหนุ่มคนหนึ่งก็พูดขึ้น “การทำร้ายผู้หญิงแน่นอนว่ามันไม่ถูกต้อง แต่ยังไงก็ต้องแยกแยะด้วย”

“เรื่องเมื่อครู่นั้น เห็นอยู่ชัดๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นถอยมาชนผู้หญิงที่ชื่อเฉินอวี๋ แต่กลับย้อนมาว่าร้ายเฉินอวี๋ และจะให้เธอจ่ายชดใช้ค่าชุดให้อีก”

“เฉินอวี๋คุกเข่าก็แล้ว เธอยังจะเอาเรื่องเอาราวให้ได้แถมยังตบหน้าเฉินอวี๋อีก

“ผู้หญิงแบบนี้ดุร้ายและไม่มีเหตุผล”

“ฉันกลับรู้สึกว่า หลินมั่วจัดการเธอก็ถูกแล้ว”

“ถ้าไม่จัดการเธอ เฉินอวี๋ก็คงโดนตบฟรีๆ”

คำพูดประโยคนี้ สร้างความไม่พอใจให้กับกลุ่มหญิงสาวที่อยู่ใกล้เคียงทันที

หลี่เยวี่ยนถลึงตาใส่เขา และพูดว่า “เฮยจือนายสมควรที่จะหาแฟนไม่ได้เลยในชีวิตนี้"

“ไอ้มะเร็งชาย พวกคลั่งลัทธิชายเป็นใหญ่ ทำร้ายผู้หญิงนั้นถูกแล้วหรือ”

“แม่ของนายไม่ใช่ผู้หญิงหรือไง”