หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3538

“ตอนนี้ ขอเชิญทุกท่านพบกับคู่ต่อสู้คู่ต่อไปของเวทีประลองความเป็นความตาย”

“ที่กำลังมาถึงเวทีประลองความเป็นความตายนั้นคือหัตถ์โลหิตรอชำแหละ กับ มั่วหลินม้ามืด”

ภายในพื้นที่กว้างใหญ่

พิธีกรหญิงคนใหม่ยืนอยู่บนบนเวทีประลองความเป็นความตาย

พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความทรงพลัง

“หัตถ์โลหิตรอชำแหละ!”

“หัตถ์โลหิตรอชำแหละ ฉีกมั่วหลินไอ้หมอนั้นเป็นชิ้นๆ!”

“มั่วหลิน ฉันเชื่อว่านายต้องชนะเเน่!”

ทั่วทั้งชั้นที่ห้าเวลานี้เต็มไปด้วยเสียงเชียร์

ส่วนใหญ่ต่างก็เชียร์หัตถ์โลหิตรอชำแหละ

แม้ว่าหลินมั่วจะเอาชนะคู่ต่อสู้มาได้อย่างง่ายดายถึงสองรอบ

เเต่พวกเขาก็ยังคิดว่าหลินมั่วจะเเพ้หัตถ์โลหิตรอชำแหละอย่างน่าเวทนาเป็นเเน่

ภายใต้สายตาของทุกคน หลินมั่วค่อยๆเดินขึ้นไปบนเวที

ตรงข้ามหลินมั่ว ก็มีผู้ชายอีกคนหนึ่งเดินขึ้นมา โดยมีหน้าครึ่งหนึ่งถูกปิดบังด้วยหน้ากากเหล็ก

เมื่อเห็นร่างของหลินมั่ว หัตถ์โลหิตรอชำแหละก็ส่งยิ้มเยาะเย้ยไปทางหลินมั่ว

ท่าทางแบบนั้นไม่เหมือนมองคนอยู่

เเต่เหมือนกำลังมองเนื้อปลาที่ไร้ทางสู้ ที่รอให้เขาเชือดชำแหละ

หลินมั่วไม่ได้พูดอะไรก่อน เขาวางเเผนจะจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด

การต่อสู้สองครั้งก่อนหน้านี้ หลินมั่วยังพอจะมีอารมณ์เล่นสักสองกระบวนท่ากับคู่ต่อสู้บ้างก่อนจะจบเกม

เเต่ตอนนี้หลินมั่วไม่ต้องการจะทำแบบนั้นอีกแล้ว

เขาต้องการที่จะเผชิญหน้ากับเนี่ยชิงโดยเร็วที่สุด

เพื่อถามหาข่าวสารเกี่ยวกับเสบียงของหงเหมิน และเพื่อยึดครองแก็งต้าเฉวียนที่อยู่ภายใต้บัญชาของเนี่ยชิง

จึงต้องสร้างความตกตะลึง

สถานการณ์ที่น่าจดจำให้กับทุกคน

หลินมั่วมองไปยังหัตถ์โลหิตรอชำแหละที่ยืนอยู่ตรงข้ามด้วยสายตาที่สงบ

“ลงไปตอนนี้ ยังมีชีวิต”

“มิฉะนั้น ตาย!”

คำพูดของหลินมั่วทำให้ทั้งชั้นห้าเเตกตื่น

“ไอ้หมอนั่นท้าทายหัตถ์โลหิตรอชำแหละ?”

“มันกล้าได้ยังไง เอาความกล้ามาจากไหน”

“พวกนายดูให้ดีเลยนะ ไอ้หมอนี่ต้องโดนหัตถ์โลหิตรอชำแหละสับเป็นชิ้นๆเเน่”

บนที่นั่งสูง

เนี่ยชิงที่นั่งอยู่ด้านบนมองดูหลินมั่ว

ดวงตาของหัตถ์โลหิตรอชำแหละที่จ้องมองหลินมั่วด้วยความโกรธแค้นก็เบิกกว้าง

เปลี่ยนเเล้ว

ทุกอย่างตรงหน้าเขาล้วนเปลี่ยนไปแล้ว!

ภูเขาศพทะเลเลือด…

ภาพที่น่าสยดสยองของภูเขาศพทะเลเลือด ทำให้หัตถ์โลหิตรอชำเเหละที่ชอบการฆ่าคนถึงกับขนลุก

หนำซ้ำบนภูเขาศพทะเลเลือดนั้น

ยังมีเงาของคนอีกคนอยู่

หัตถ์โลหิตรอชำแหละมองไม่เห็นใบหน้าของเขา เห็นเพียงหน้ากากผีที่น่ากลัวบนใบหน้าของเขา

หน้ากากผีอันนั้นดูเหมือนจะจ้องหัตถ์โลหิตรอชำแหละ เเละเดินมาหาเขาไม่หยุดหย่อน

ปากที่น่ากลัวเปิดกว้างออก เหมือนจะกลืนเขาเข้าไปทั้งตัว

“อย่า…:”

“อย่าเข้ามา…”

ผู้ชมที่อยู่ด้านนอกเห็นเพียงหัตถ์โลหิตรอชำแหละที่ดูเหมือนจะปกติดี

เพียงเเค่สบตาไอ้หมอนั่น ก็ทำให้อุจจาระปัสสวะราด

เขาล้มลงกับพื้น ขาทั้งคู่เตะไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว

“ฉันผิดไปแล้ว!”