หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3579

ความหมายของไรอันชัดเจนมาก เหมือนกับจะพูดว่า

ผมไม่ใช่เด็กสามขวบแล้ว!

หลินมั่วยิ้มบางๆ ไม่ได้พูดอะไร

เพียงเเค่ชี้ไปที่ดาดฟ้าเรือที่เต็มไปด้วยเลือดของฉลาม

“ถ้าคุณอยากจะให้เรือลำนี้เเล่นผ่านทะเลลึกได้ล่ะก็ ดีที่สุดคือเริ่มทำความสะอาด”

“มิฉะนั้นผมว่าถ้าพวกเราเข้าไปในทะเลลึก โดยอาศัยกลิ่นเลือดบนเรือ”

“อยู่ไม่รอดแน่”

ไรอันฟังคำพูดของหลินมั่ว บนใบหน้าเผยให้เห็นสีหน้าที่เห็นด้วย

หลินมั่วตบบ่าเขาด้วยสีหน้าที่ชื่นชม

“สู้ๆ”

จากนั้นเดินเข้าไปในห้องโดยสาร ทิ้งให้ไรอันยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือเพียงลำพัง

ไรอันมองไปยังดาดฟ้าเรือที่ว่างเปล่า และพื้นที่เต็มไปด้วยเลือด

ทันใดนั้นก็เริ่มสงสัยในตัวเอง

ที่เเท้การพูดถึงการทำความสะอาด…

ให้เขาทำความสะอาดคนเดียวหรอ!

งั้นก็ ไรอันถือไม้ถูพื้นในมือและเริ่มทำความสะอาดพร้อมกับตั้งคำถาม

ส่วนเรื่องที่จะไปรบกวนหลินมั่วเรื่องพวกนี้

ไรอันกลับอ้าปากพูดไม่ออก

คนเขาเพิ่งแก้ไขวิกฤตชีวิตและความตาย

แต่ตัวเองจะไปรบกวนเขาด้วยเรื่องเล็กน้อยด้วยเรื่องความสะอาด มันดูจริงจังเกินไป

ดังนั้นไรอันจึงเหมือนผึ้งงานตัวหนึ่ง

ทำในสิ่งที่ไม่ได้ทำมานานหลายปี นั่นคือขัดเรือ

ตอนที่ไรอันยังไม่ได้เป็นผู้ดูแลคนสำคัญของคุณโรนัลด์

เขาก็เป็นเพียงทาสตัวเล็กๆ

หนำซ้ำเพราะร่างกายของไรอันผอมมาก จึงขายไม่ออก

จึงถูกทิ้งไว้บนเรือเพื่อทำความสะอาดเรือ

และเป็นเหมือนสุนัขที่ถูกตีและสั่งได้ทุกอย่าง

ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อไรอันได้พบกับจุดเปลี่ยนของชีวิต

คุณโรนัลด์ผู้ซึ่งถูกผู้คนบนเกาะนรกเรียกว่าสุภาพบุรุษผู้สง่างาม

ในมือของเขาถือไม้เท้าที่สง่างามไม่เคยเปลี่ยนแปลง

เมื่อเห็นดาดฟ้าเรือที่สะอาดจนสามารถสะท้อนแสงได้ หลินมั่วก็รู้สึกประทับอยู่บ้าง

“ไรอัน ผมไม่คิดว่าคุณจะมีความสามารถอย่างนี้จริงๆ”

“ด้วยพรสวรรค์แบบนี้ ทำไมคุณไม่มาทำงานกับผมล่ะ”

“ผมให้เงินเดือนคุณสามพัน ทำงานระบบเก้าโมงเช้าถึงสามทุ่ม หกวันต่อสัปดาห์”

“เป็นยังไง สนใจไหม”

ไรอันที่นั่งทรุดลงกับพื้นเมื่อได้ยินคำพูดของหลินมั่วก็ยิ้มเยาะ

“เเค่สามพันเหรียญเฟื่องฟ้าคุณก็ซื้อตัวผมได้เหรอ”

บนใบหน้าของหลินมั่วเผยให้เห็นสีหน้าสงสัย เเล้วพูดกับไรอัน

“คุณพูดถึงสามพันเหรียญเฟื่องฟ้าทำไม”

“ผมพูดถึงสามพันเยน”

เมื่อไรอันได้ยินคำพูดของหลินมั่ว สีหน้าก็แข็งทื่อทันที

เหลือบมองหลินมั่วด้วยความไม่พอใจ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า

“ไปเล่นข้าง ๆ เลย สามพันเยนเนี่ยนะ”

“คุณไปหาเด็กประถมในโรงเรียนมาทำงาน เขายังไม่ทำให้คุณเลย!”