หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3583

เช้าวันต่อมา

เสียงร้องของนกนางนวลดังกระหึ่ม

ไรอันที่กำลังหลับใหลก็ค่อยๆฟื้นคืนสติมา พร้อมกับเอามือไปรองศรีษะ

ตัวเองอยู่ที่ไหน เกิดเรื่องอะไรขึ้น

ไรอันเริ่มนึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

เมื่อคืนเขาเหมือนจะปิ้งย่างกับหลินมั่ว

เเต่หลังจากกินไปเรื่อยๆ ไรอันก็รู้สึกเบื่อ

เลยวิ่งไปที่คลังเก็บดินปืนเเล้วหยิบไวน์ที่องค์กรมนุษย์งูเก็บไว้มาสองขวด

ต่อมาไรอันจำได้ว่าตัวเองได้พูดอย่างหยิ่งผยองกับหลินมั่วว่า

เขาดื่มเหล้ามานานหลายปี จนถึงปัจจุบันนี้ยังไม่เคยเมา

ดังนั้นไรอันจึงดื่มกับหลินมั่วอย่างบ้าคลั่ง

ดื่มไปดื่มมา ไรอันจำได้ว่าตัวเองอาเจียนออกมา แต่หลินมั่วกลับไม่มีอาการอะไรเปลี่ยนแปลงเลยสักนิดเดียว

“เทพสุราแห่งหมู่เกาะซีว่านเซี่ยงของพวกเราตื่นเเล้วเหรอ”

“ผมมีชาแก้เมาค้างอยู่หน่อย คุณจะดื่มสักนิดไหม”

หลินมั่วเดินออกมาจากประตูเรืออย่างช้าๆ

ในมือถือถ้วยชาที่ปราณีตใบหนึ่ง

“ผมไม่ต้องการ”

ไรอันปฏิเสธเจตนาของหลินมั่วอย่างเงียบๆ

เมื่อคืนเขาเพิ่งจะไปอวดดีกับคนอื่นเขาว่าตัวเองคอแข็งขนาดไหน

เเต่สุดท้ายหลินมั่วก็ตบหน้าเขาฉาดใหญ่

ตัวเขาเองอาเจียนจนหมดเเรง แต่หลินมั่วยังไม่เมาสักนิด

“ไม่เอาสักนิดจริงๆเหรอ”

“เมื่อคืนคุณเป็นเเบบนั้น ถ้าไม่ดื่มสักหน่อย วันนี้คงจะทรมานทั้งวัน”

“ให้ผมเดา ตอนนี้คุณคงรู้สึกปวดหัว เวียนหัว และคลื่นไส้ใช่ไหม”

คำพูดของหลินมั่วทำให้ไรอันที่กำลังจะเดินออกไปหยุดชะงัก

“มั่วหลิน คุณพูดถูก”

“ตื่นเช้ามาก็คอแห้งเลยนะ”

ไรอันรับแก้วชาจากมือของหลินมั่วมาดื่มรวดเดียว

รสชาติจืดชืด ไรอันไม่มีท่าทีเปลี่ยนแปลง

นาทีต่อมา…

ทำหน้าไม่ถูก

“ผมบอกแล้วไงว่าอย่าดื่มเหล้า เหล้ามันทำลายคน”

หลินมั่วมองไปรอบๆทะเลที่โล่งเตียนตอนนี้ไม่รู้ว่าหลงทางไปถึงไหนแล้ว

ตอนแรกที่เขาและไรอันเพิ่งออกมาจากอ่าวฉลาม

ยังมองเห็นแผ่นดินต่ำๆของอ่าวฉลามอยู่ แต่ตอนนี้โล่งเตียนไปหมด

ไม่มีอะไรให้บอกทิศทางได้เลยด้วยซ้ำ

ไรอันรีบวิ่งเข้าไปในห้องควบคุม แล้วดูระบบนำทางอัตโนมัติที่หยุดทำงานไปแล้ว

คนทั้งคนมองไปด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

“เราหลงทางออกนอกเส้นทางไปอย่างน้อยหลายชั่วโมงแล้ว…”

หลินมั่วเดินตามมาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดเล็กน้อย “แล้วตอนนี้จะหาทางกลับได้ไหม”

ไรอันด้านหนึ่งควบคุมหน้าจออย่างรวดเร็ว ด้านหนึ่งตอบกลับหลินมั่ว

“น่าจะไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงมากนัก เพราะพวกเรามีการบันทึกเส้นทางไว้ตลอด”

“พวกเราลอยไปทางไหน ระบบก็จะบันทึกไว้หมด ดังนั้นพวกเราแค่ย้อนกลับไปตามเส้นทางเดิมก็ได้”

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุย

“ช่วยด้วย!”