หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3626

หลินมั่วมองสาวชุดเขียวด้วยสายตาเรียบเฉย

“เลิกล้อเล่นกับผมเธอครับคุณเจ้าของร้าน”

คำพูดเย็นชาของหลินมั่วทำมห้รอยยิ้มยั่วยวนบนใบหน้าของหญิงสาวจางหายไปทันที

“พ่อหนุ่มคนนี้นี่ช่างเย็นชาเสียจริง”

สาวชุดเขียวถอนหายใจอย่างออดอ้อน ก่อนจะยืนขึ้นด้วยขาเรียวยาวขาวนวล

และเดินอย่างเกียจคร้านไปที่ชั้นหนังสือ

หยิบหนังสือจากด้านบนมาสองสามเล่มด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยใส่ใจ และวางมันลงตรงหน้าหลินมั่ว

“อะ นี่คือสิ่งที่นายต้องการ”

สายตาของหลินมั่วมองจ้องไปยังหนังสือที่อยู่ด้านหน้า

“รายละเอียดการแบ่งแยกอำนาจในเกาะนรก”

“ประวัติการไปมาและกฎไม่มีคนรู้ของเขตที่สิบสาม”

“วิธีการที่จะอยู่รอดได้นานขึ้น”

“พัฒนาการของเขตที่สิบสาม”

หลินมั่วมองดูหนังสือสามเล่มที่รวมกันแล้วสูงเกือบเท่าหัวของตน

เผลอขึ้นเครื่องหมายคำถามเล็ก ๆ บนหัวอย่างช้า ๆ

นี่คุณแน่ใจหรือว่านี่คือสิ่งที่ผมอยากรู้

หนังสือสำหรับเด็กว่าด้วยประวัติศาสตร์จีนห้าพันปี ยังไม่หนาเท่านี้สักหนึ่งในสามเลยนะ

เห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยของหลินมั่ว สาวชุดเขียวพูดด้วยเสียงออดอ้อน

“หนังสือสามเล่มนี้มีเนื้อหาแค่ช่วงแรก ๆ ไม่กี่สิบหน้าเท่านั้น ส่วนที่เหลือว่างเปล่าหมด”

“เพราะยังไงทุกอย่างต้องบันทึกไปเรื่อย ๆ อย่างช้า ๆ น่ะ”

ทันใดนั้น เส้นสีดำหลายเส้นก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของหลินมั่ว

พ่อหนุ่มนี่ ไม่คิดจะค่อย ๆ อัปเดตหนังสือใหม่บ้างเลยหรือกัน

หลินมั่วหยิบหนังสือเล่มหนา ‘รายละเอียดการแบ่งแยกอำนาจในเกาะนรก’ ขึ้นมาอย่างอับจนคำพูด

แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะทำให้หลินมั่วรู้สึกพูดไม่ออกก็ตาม

แต่หัวข้อของหนังสือเล่มนี้ก็ยังดูตรงกับสิ่งที่ใจของหลินมั่วต้องการ

ในเมื่อข้อมูลเหล่านี้คือสิ่งที่เขาจำเป็นต้องรู้จริง ๆ

เมื่อถือหนังสือเล่มหนาที่มีหน้ามากกว่าพันหน้าไว้ในมือ

หลินมั่วก็พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมบนชั้นหนังสือถึงมีหนังสือมากมายขนาดนั้น

ผู้ชายคนหนึ่งหยิบเครื่องยิงจรวดขึ้นมายิงใส่ตึกทันที เพียงเพราะของถูกโยนลงมาจากที่สูง

ปลอดภัยจริง ๆ นะ…

“แต่ที่นี่ก็มีอำนาจใหญ่ ๆ อยู่หลายกลุ่มเหมือนกัน”

“เช่น หน่วยรักษาความปลอดภัยที่ดูแลเขตที่สิบสาม และกลุ่มใต้จากฝั่งตะวันออก”

“หรือไม่ก็สมาคมพ่อค้าคุณธรรมทางฝั่งตะวันตก”

“พวกเขาปกติก็เก็บตัวเงียบ ๆ แต่ถ้าหากเผลอไปสร้างปัญหาให้พวกเขาล่ะก็…”

“พวกนั้นที่ปกติทำตัวเหมือนหมา ก็จะโชว์พลังที่แท้จริงของตัวเองออกมา”

“ใช้ความรวดเร็วชนิดที่ไม่ทันตั้งตัวจัดการศัตรูทั้งหมดเลยทันที”

คำพูดของสาวชุดเขียวแฝงความรังเกียจอำนาจใหญ่เหล่านี้อย่างเห็นได้ชัด ถึงขนาดเรียกพวกเขาว่า “หมา” อย่างไม่ลังเล

หลินมั่วยิ้มบาง ๆ ก่อนจะก้มลงมองหนังสือเล่มหนาต่อไป

เนื้อหาหลังจากนี้ก็เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการแนะนำกลุ่มอำนาจใหญ่ต่าง ๆ และประวัติของพวกเขา

ซึ่งก็ไม่เกินความคาดหมายของหลินมั่วสักเท่าไร

ยังไงซะ มันก็เป็นข้อมูลสำหรับมือใหม่

มันก็ต้องเต็มไปด้วยข้อมูลพื้นฐานแบบนี้อยู่แล้ว