หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 363

เมื่อเห็นว่า สวี่ปั้นซย่านิ่งเงียบไม่พูดอะไรสวี่เจี้ยนกงเริ่มจะกระวนกระวายใจ

“แกยังจะลังเลอะไรอยู่”

“ปั้นซย่า แกกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่”

“นั่นน้องสาวของแกนะ คนที่ใกล้ชิดกับแกที่สุด!”

“ทำไมหรือหรือว่าชีวิตของน้องสาวแก เทียบกับการแพ้ชนะของคนนอกไม่ได้อย่างนั้นหรือ”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโมโห “พ่อก็รู้ด้วยหรือว่าใครเป็นคนนอก”

“ถ้าอย่างนั้นชีวิตของน้องสาว ทำไมต้องให้คนนอกยอมทิ้งเดิมพันหมื่นล้านเพื่อช่วยชีวิตเธอด้วยล่ะ”

"ถ้าเป็นพ่อ พ่อจะยอมสละเงินหมื่นล้านเพื่อช่วยคนที่ด่าและดูถูกพ่ออยู่ตลอดเวลาไหมล่ะ"

สวี่เจี้ยนกงถูกย้อนจนพูดไม่ออก

สีหน้าของฟังฮุ่ยเย็นชา “ปั้นซย่า แกจะต้องแบ่งแยกพวกเราให้ชัดเจนให้ได้เลยใช่ไหม”

“หลินมั่วเป็นเขยของครอบครัวเรา เขาจะช่วยเหลือเรื่องในครอบครัวก็ถูกต้องแล้ว”

“แกอย่ามาพูดว่าเราปฏิบัติต่อมันยังไง ไม่ใช่เพราะต้องการให้มันได้ดี ไม่ใช่เพราะต้องการให้มันมีความทะเยอทะยานขึ้นหรอกหรือ”

“อีกอย่าง มันอยู่ในครอบครัวเรากินเปล่าอยู่เฉยๆ มาสามปี เลี้ยงหมาหมามันยังรู้จักบุญคุณเลย”

“ทำไมมันไม่รู้จักบุญคุณบ้างล่ะ”

ปั้นซย่าร้อนใจ “เขากินอยู่เปล่าๆ งั้นหรือคะ”

“บัตรเงินเดือนจากโรงพยาบาลของเขา พ่อกับแม่ก็เอาไปหมดไม่ใช่หรือ”

“สามปีมานี้ เขาไม่เคยซื้อเสื้อผ้าสักชุด ไม่เคยเปลี่ยนรองเท้าสักคู่ ไม่เคยใช้จ่ายอะไรเพื่อตัวเองเลยนะคะ”

“นอกจากนี้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะป่วยด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะเป็นหวัด เป็นไข้ เขาก็แค่ต้มน้ำขิงถ้วยเดียวให้ตัวเอง แล้วนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่ม รักษาอาการป่วยด้วยตัวเองเงียบๆ”

“เพราอะไร”

“เพราะว่าเขารู้ว่าพ่อกับแม่ไม่มีทางให้เงินเขาไปรักษาไง!”

“แล้วพ่อกับแม่ล่ะ”

“เอาบัตรเงินเดือนของเขาไปใช้ซื้อเสื้อผ้าเครื่องสำอาง แล้วยังซื้อเสื้อผ้ากับเฟอร์นิเจอร์ให้เสวี่ยเอ๋อร์ พ่อกับแม่เคยใช้เงินเพื่อหลินมั่วสักครั้งไหม”

“แล้วมีสิทธิอะไรมาหาว่าเขากินอยู่เปล่าๆ”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยรู้สึกอับอายอย่างมาก