หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3640

สรุปบท ตอนที่ 3640 นี่คือชาเขียว: หัตถ์เทวะหมอเทวดา

อ่านสรุป ตอนที่ 3640 นี่คือชาเขียว จาก หัตถ์เทวะหมอเทวดา โดย พลอย

บทที่ ตอนที่ 3640 นี่คือชาเขียว คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายสัจนิยม หัตถ์เทวะหมอเทวดา ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย พลอย อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

“ผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องวิธีชงชานั้นมากนักหรอกนะ เเต่ผมว่าพวกเราไม่จำเป็นต้องยุ่งยากขนาดนั้นก็ได้

นิ้วเรียวของหลินมั่วค่อยๆเลิกจากตัวหม้อชา

เมื่อเปิดฝาหม้อชาออก กลิ่นหอมอ่อนๆก็อบอวลไปทั่วห้องทันที

“หอมชื่นใจจริงๆ”

ดวงตาของฟูจิโกเป็นประกาย เเละพูดชมเชยขึ้นมา

“ถ้าดูจากบันทึกแล้ว ชาเขียวเริ่มได้รับความนิยมในจีนมาตั้งแต่สี่ห้าพันปีก่อนแล้ว”

“ดังนั้นจึงสืบทอดกันมาจนถึงทุกวันนี้ และพัฒนามาอย่างกว้างขวาง

“ลองชิมดูสิ”

หลินมั่วใช้มือขวายกกาน้ำชาหยกขาว ส่วนมือซ้ายก็หยิบถ้วยชาเล็กๆใบหนึ่ง

เขาเทชาลงไปในถ้วยประมาณเเปดส่วน จากนั้นวางไว้ตรงหน้าฟูจิโกะ

“อาจจะร้อนนิดหน่อย คุณเป่าให้เย็นก่อน”

ฟูจิโกะยกริมฝีปากสีแดงขึ้น แล้วเป่าลงไปในแก้วชาตรงหน้า

ใบหน้ากลมๆเวลานี้ดูไปน่ารักขึ้นมาทันที

เเต่ก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกเฉยๆที่หลินมั่วมีต่อฟูจิโกะลดลงเลย

คนที่สามารถเปิดร้านในเขตแสงสีของเกาะนรกได้นั้น ไม่ใช่คนธรรมดาเเน่นอน

และท่าทีไร้เดียงสาและความน่ารักที่พอเหมาะพอดีของฟูจิโกะ ก็ไม่ได้ทำให้หลินมั่วเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับเธอเลย

ถ้าฟูจิโกะเป็นคนแบบนั้นจริงๆ

เธอคงอยู่รอดมาถึงทุกวันนี้ไม่ได้หรอก

อย่างน้อยตอนนี้หลินมั่วก็รู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติที่เหมือนอาวุธบริเวณหน้าอกและต้นขาของฟูจิโกะ

หลังจากเป่าให้ชาเย็นลงเล็กน้อย

ฟูจิโกะก็ยกแก้วขึ้นมาอย่างระมัดระวัง จิบบนริมฝีปาก

เวลาต่อมา ดวงตาของฟูจิโกะก็สว่างวาบขึ้นมาทันที

กลิ่นหอมชื่นใจ รสชาติสดชื่น รู้สึกสดใส เเละยังมีความหวานติดปลายลิ้นเล็กน้อย

มันต่างจากรสชาติของชาที่เธอเคยดื่มมาทั้งหมด

ทั้งที่เห็นๆอยู่ว่าชาที่เธอชงเองมักจะขม แต่ทำไมชาที่หลินมั่วชงเองถึงได้อร่อยขนาดนี้

“คุณมั่วหลิน เพราะอะไรชาที่คุณชงเองกับชาที่ฉันชงไม่เหมือนกันเลย”

ฟูจิโกะมองหลินมั่วด้วยความสงสัยเล็กน้อย

แต่หลินมั่วกลับเข้าใจดีเเจ่มเเจ้ง

ดูท่าที่มอร์ตันไอ้หมอนั่นพูดมานั้นจะถูกต้องในบางเรื่อง

พวกสาวๆในร้านเหล้าบาร์มักจะถามคุณแบบไร้เดียงสาเป็นครั้งคราว

อาจจะเป็นการเก็บข้อมูลของพวกเธอ

หนำซ้ำเรื่องเเบบนี้ก็ยากจะป้องกัน

“ผมไม่ได้เป็นคนจีน แต่เป็นคนจากประเทศว่านเซี่ยง ซึ่งเป็นประเทศเพื่อนบ้านของมณฑลต้าฉวีของประเทศจีน

ขณะพูด บนใบหน้าของหลินมั่วก็เผยให้เห็นสีหน้าเศร้าสร้อยออกมา

ในเมื่อคุณอยากรู้ไม่ใช่เหรอ งั้นผมจะริเริ่มบอกคุณเอง

ถึงเวลาคุณได้ยินข่าวของผมแล้ว ดูว่าคุณจะบอกข่าวของคุณให้ผมฟังบ้างไหม

“ตอนนั้นผมยังเด็ก เเละไม่พอใจกับการปกครองที่โหดร้ายขององค์กรพิราบดำ”

“เลยลงมือฆ่าหัวหน้าหน่วยเล็กๆขององค์กรพิราบดำที่มาก่อกวนเรา”

“ตั้งแต่นั้นมา ผมก็ต้องเร่ร่อนไปทั่ว เเละกลัวที่จะกลับบ้านเกิดตลอดชีวิต”

“น่าสงสารจริงๆ…”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา