หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3662

ภายในสำนักแนะนำของฟูจิโกะ

หลินมั่วเดินทางมาถึงที่นี่โดยลากอันย่ามาด้วยอย่างเงียบๆ

เคาะประตูที่หน้าประตูใหญ่

“คุณฟูจิโกะ ผมกลับมาอีกแล้ว”

เสียงของหลินมั่วทำให้เกิดเสียงฝีเท้าดังขึ้นภายในร้านอย่างรวดเร็ว

ฟูจิโกะออกมาจากในห้องโดยสวมชุดนอนสีขาวเพียงตัวเดียว

หน้าอกที่มีรูปทรงโค้งเว้าสั่นไหวไปมาตามจังหวะการเดิน

เมื่อเห็นใบหน้าของหลินมั่ว ฟูจิโกะก็พูดขึ้นมาทันที

“คุณมั่วหลิน ทำไมคุณกลับมาเร็วขนาดนี้คะ”

ตามหลักแล้วมั่วหลินไปจัดการกับฐานที่มั่นองค์กรมนุษย์งู

อย่างเร็วที่สุดก็ต้องใช้เวลาทั้งคืน แต่เพิ่งออกไปไม่กี่ชั่วโมงก็กลับมาแล้ว

สายตาของฟูจิโกะหันไปมองอันย่าที่หลินมั่วจูงมืออยู่

สกปรกไปทั้งตัว หรือว่าคุณมั่วหลินจะไม่ได้ไปที่ฐานขององค์กรมนุษย์งู

หลินมั่วยิ้ม “จัดการเรื่องเสร็จแล้ว ก็เลยกลับมาเร็วหน่อย”

สีหน้าของฟูจิโกะเปลี่ยนไป

จัดการเรื่องเสร็จเเล้ว?

หรือว่า…

ฟูจิโกะถามหลินมั่วอย่างหยั่งเชิง

“คุณมั่วหลิน ที่คุณพูดคือเรื่องนั้นที่ฉันเข้าใจใช่ไหมคะ”

หลินมั่วพยักหน้า

ดวงตาของฟูจิโกะแสดงความตกใจออกมาทันที

เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็สามารถกวาดล้างฐานลับขององค์กรมนุษย์งูได้

ความแข็งแกร่งแบบนี้ ยิ่งทำให้ฟูจิโกะวิเคราะห์หลินมั่วสับสนยิ่งขึ้นไปอีก

หรือจะพูดได้ว่า ตอนนี้เธอไม่สามารถคาดเดาอะไรเกี่ยวกับหลินมั่วได้เลย

“ช่วยอาบน้ำให้เด็กคนนี้หน่อย”

“ไม่รู้โดนคนกลุ่มนั้นขังไว้นานเเค่ไหน พอดีเลยอาบน้ำเเล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ด้วย”

“ค่าใช้จ่ายทั้งหมดใส่บัญชีของมอร์ตันไว้”

หลินมั่วพูดกับฟูจิโกะ

คนหลังยื่นมือไปหาอันย่า บนใบหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน

ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงฝีเท้ากระทบพื้น

มีกลิ่นหอมโชยมาพร้อมกับร่างเล็กๆที่กระโดดขึ้นมาบนหลังของหลินมั่วทันที

ไม่ต้องเดาเลยว่า ด้วยขนาดตัวด้วยความไม่กลัวเเบบนี้

ก็ต้องเป็นอันย่าเด็กน้อยที่ตัวเองเพิ่งพากลับมาบ้าน

หลินมั่วเอื้อมมือไปดึงร่างที่อยู่หลังของเขาออกมาข้างหน้า

แต่พอเห็นรูปลักษณ์ของอันย่า จู่ๆหลินมั่วก็ตะลึงไปเล็กน้อย

ผมสีชมพูสลวยของอันย่าลู่ไปตามไหล่ ดวงตาโตสีเขียวมรกตจ้องมองหลินมั่ว

ใบหน้าขาวเนียนราวไข่ขาวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ชุดสีเขียวและสีขาวทำให้อันย่าดูเหมือนเจ้าหญิงจากอาณาจักรคนแคระ

หลินมั่วมองผมสีชมพูของอันย่าเเล้วหัวเราะเบาๆ

“ตอนสกปรกๆ ฉันยังไม่รู้เลยว่าผมของเธอสีชมพู”

“เป็นยังไง อาบน้ำแล้วสบายไหม”

อันย่าพยักหน้าเเรงๆ “สบายมากๆเลย!”

“ทำไมยังไม่ไปนอน”