หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3663

สรุปบท ตอนที่ 3663 ฉันนอนพื้น: หัตถ์เทวะหมอเทวดา

อ่านสรุป ตอนที่ 3663 ฉันนอนพื้น จาก หัตถ์เทวะหมอเทวดา โดย พลอย

บทที่ ตอนที่ 3663 ฉันนอนพื้น คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายสัจนิยม หัตถ์เทวะหมอเทวดา ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย พลอย อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

“เด็กผู้หญิงคนนี้น่ารักจริงๆนะ”

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณมั่วหลินคุณไปช่วยมาจากฐานที่มั่นขององค์กรมนุษย์งู”

“ดิฉันก็คงคิดว่าคุณไปลักพาตัวเด็กน้อยมาจากที่ไหนสักแห่งนะคะ”

ฟูจิโกะเดินออกมาจากห้องโดยสวมชุดยูกาตะ

เรียวขาขาวเนียนราวกับหยกโชว์ออกมาอย่างเต็มที่ ยั่วยวนใจ

หลินมั่วอุ้มอันย่าอยู่ มองไปที่ฟูจิโกะที่อยู่ด้านหลัง

สีหน้าสงบนิ่งราวกับน้ำ

“คืนนี้อากาศหนาวมาก คุณฟูจิโกะควรใส่เสื้อผ้าให้หนาหน่อยนะ”

“เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้”

คำพูดที่สงบของหลินมั่วทำให้ร่างกายของฟูจิโกะเเข็งทื่อ

ในดวงตาของเธอแสดงความประหลาดใจต่อหลินมั่ว

ผู้ชายคนนี้ ไม่มีกิเลสตัณหาเลยหรือไง

ฟูจิโกะมั่นใจในรูปร่างของตัวเองมาก

ถึงจะเเต่งตัวแบบนี้ หลินมั่วก็ยังคงสงบนิ่งราวกับน้ำ

ทำให้ฟูจิโกะไม่สามารถคาดเดาความคิดของหลินมั่วได้

หลินมั่วลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ

เเล้ววางอันย่าไว้ข้างๆ พูดเบาๆว่า

“คุณฟูจิโกะ รบกวนคุณช่วยหาที่นอนให้เธอด้วย”

ขณะที่หลินมั่วกำลังพูด อันย่าก็วิ่งมาโอบขาของหลินมั่วอย่างฉับพลัน

“อันย่าอยากนอนกับพี่ชายใหญ่”

สุดท้าย หลังจากที่ฟูจิโกะพยายามเกลี้ยกล่อมแแล้วก็ยังไม่ได้ผล

หลินมั่วก็ต้องพาเด็กน้อยที่เกาะขาของเขามาด้วยกลับไปยังห้องที่ฟูจิโกะเตรียมไว้

เป็นเสื่อทาทามิที่กว้างมาก สามารถนอนได้สามสี่คน

“เธอไปนอนตรงนั้น”

“หลินมั่วหยิบผ้าห่มมาปู แล้วชี้ไปที่เสื่อทาทามิพลางบอกกับอันย่า

อันย่ากระโดดไปที่ข้างๆเสื่อทาทามิ แล้วฟุบนอนลงทันที

หลินมั่วส่ายหัวอย่างจนใจ จากนั้นพูดกับประตูว่า

“คุณฟูจิโกะ ถ้ายังไม่ออกไป ช่วยปิดไฟให้หน่อยนะครับ”

ฟูจิโกะที่ยืนอยู่หน้าประตูกำหมัดของตัวเองแน่นในเวลานั้น

ผู้ชายคนนี้ช่างไม่เข้าใจผู้หญิง

เธอยื่นมือไปผลักประตูแล้วปิดไฟ จากนั้นปิดประตู

ดวงตาของหลินมั่วกระพริบช้าๆ จากนั้นลืมตาขึ้น

เมื่อเห็นอันย่าที่กำลังหลับอยู่บนอก หลินมั่วก็อุ้มเธอขึ้นมา

แล้วลุกขึ้นวางบนเสื่อทาทามิข้างๆ

แต่พอจะลุกขึ้น กลับพบว่ามือของอันย่ายังคงเกาะคอเสื้อเขาอยู่

“พ่อ…”

เสียงกระซิบของอันย่าทำให้หลินมั่วถอนหายใจ

หลินมั่วอุ้มเธอไว้ในอ้อมเเขน แล้วเดินออกไปข้างนอก

ฟูจิโกะยืนอยู่หน้าประตู มองภาพทั้งคู่ด้วยรอยยิ้ม

“คุณมั่วหลิน รู้สึกอย่างไรบ้างที่เลี้ยงเด็ก”

ฟูจิโกะลดเสียงลง พูดกับหลินมั่ว

ดวงตาของหลินมั่วแสดงความอ่อนล้าเล็กน้อย พูดเบาๆว่า

“ฉันหิวเเล้ว ตอนเช้ากินอะไรดี”

“ค่าอาหารเช้าก็ใส่บัญชีของมอร์ตันไว้”

ฟูจิโกะหัวเราะเบาๆ “ได้ค่ะ คุณมั่วหลินเชิญคุณตามฉันมา”

ทั้งสองเดินไปยังอีกด้านหนึ่ง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา