หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3698

เมื่อเผชิญกับหมัดหนักของขี้เมาที่พุ่งเข้ามา หลินมั่วอุ้มอันย่าหลบได้อย่างง่ายดาย

ขี้เมาเห็นว่าต่อยไม่โดน ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น!

เขาใช้มือทั้งสองพลิกโต๊ะอาหารที่หลินมั่วเพิ่งนั่งกินไปก่อนหน้านี้ แล้วก็ยกโต๊ะขนาดใหญ่ขึ้นเพื่อทุ่มใส่หลินมั่ว!

แต่หลินมั่วเพียงใช้กำลังภายในเล็กน้อย ก็สามารถทำให้โต๊ะหินอ่อนแตกละเอียดกลายเป็นผงในพริบตา!

อำนาจของสุราทำให้ขี้เมายิ่งบ้าคลั่งมากขึ้น

ท่าทีในการโจมตีหลินมั่วก็ยิ่งบ้าคลั่งขึ้นเรื่อยๆ!

แต่หลินมั่วกลับเหมือนเรือที่นิ่งสงบท่ามกลางคลื่นใหญ่ ไม่ว่าขี้เมาจะพยายามโจมตีมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำอันตรายหลินมั่วได้แม้แต่น้อย!

ภายในห้องทั้งห้องถูกขี้เมาทำลายจนเละเทะ เสียงเฟอร์นิเจอร์แตกหักดังลั่น

ด้านนอกมีผู้คุ้มกันยืนมุงอยู่เป็นกลุ่ม แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาขวาง

ใครกันจะกล้าเสี่ยงตายเข้าไปตอนนี้กันล่ะ!

ใครๆ ก็รู้ว่าขี้เมาคนนี้เป็นผู้ช่วยคนสำคัญของไรอัน

ปกติเขาชอบดื่มเหล้า และเมื่อดื่มเข้าไปแล้วก็มักอาละวาดจนคนในกองทัพต่างหลีกเลี่ยงไม่อยากเข้าใกล้

เรื่องที่เขาเมาแล้วอาละวาดนั้น แม้แต่ไรอันยังทำเป็นมองข้าม

ว่ากันว่าเคยมีครั้งหนึ่งที่ขี้เมารู้สึกว่าเหล้าที่ดื่มยังไม่จุใจพอ

เขาจึงเรียกทหารหลายสิบคนมาดื่มสุราแข่งกับเขา แต่ทหารจะมีใครสู้เขาได้กันล่ะ

ขี้เมาให้คนยกเหล้าบ่มเก่าเข้มข้นมาให้ถึงร้อยไห!

เหล้าพวกนี้มีปริมาณแอลกอฮอล์ราว 50 ดีกรี และแต่ละไหมีน้ำหนักประมาณสิบกิโล

ขี้เมายกไหขึ้นดื่มรวดเดียวหมดโดยไม่หยุด!

ทหารที่อยู่รอบๆ ถึงกับช็อก เพราะปริมาณเหล้าที่พวกเขาดื่มได้มากที่สุดเพียงสามถึงสี่กิโล หากดื่มสิบกิโลเข้าไปก็คงสลบไสลไปแล้ว!

เมื่อเห็นว่าไม่มีทหารคนใดกล้ามาดื่มแข่งกับเขา ขี้เมาก็คว้าตัวคนหนึ่งมากรอกเหล้าใส่ปาก

ทหารที่ถูกบังคับดื่มนั้นกลืนไม่ทัน ทั้งร้อนทั้งแสบลำคอ ร้องขัดขืนอย่างสุดชีวิต

แต่พละกำลังของขี้เมานั้นไม่มีใครเทียบได้ เขาก็ยังคงกรอกเหล้าใส่ปากของทหารคนนั้นไม่หยุด

ทหารคนนั้นถูกกรอกเหล้าใส่จนถึงสามสิบกิโล ใบหน้าซีดขาว ริมฝีปากเขียวคล้ำ

“ถ้าแน่จริง มาดื่มเหล้ากับฉันสิ!” ขี้เมาเห็นว่าต่อยไม่ไหว จึงคิดใช้แผนอื่นแทน

เรื่องการดื่มเหล้านั้น ยังไม่มีใครสู้เขาได้!

“ฉันไม่ชอบดื่มเหล้า”

คำตอบของหลินมั่วยิ่งทำให้ขี้เมาโกรธจัด

“ฉันว่าแกคงกลัวสินะ ฮ่าๆๆ ไอขยะดื่มเหล้าไม่เป็น!”

ขี้เมาพยายามใช้คำพูดยั่วยุ แต่หลินมั่วกลับไม่สนใจ

ขี้เมาถึงกับคุมสติไม่อยู่ เขากระโจนเข้าใส่หลินมั่วด้วยแรงทั้งหมดที่มี!

หลินมั่วอุ้มอันย่าไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง อีกมือดึงผ้าม่านลงมา แล้วพลิกตัวอย่างเบาสบาย ใช้ผ้าม่านพันตัวขี้เมาไว้ราวกับห่อบ๊ะจ่าง

จากนั้นเขาก็เตะขี้เมาออกไปนอกประตู ทำเอาผู้คุ้มกันที่อยู่ด้านนอกถึงกับแตกเสียงหนี

ขี้เมารู้สึกเวียนหัวอย่างหนักหน่วง ใช้พลังทั้งหมดกระชากผ้าออกจนหลุด

ในขณะที่เขากำลังจะโจมตีหลินมั่วกลับอีกครั้ง ชายคนหนึ่งได้เคลื่อนที่มาอย่างรวดเร็วห้ามขี้เมาไม่ให้อาละวาดต่อไปได้