หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 37

ผู้คนเงียบสงบขึ้นมาทันใด จริงด้วย หลินมั่วจะไปมีปัญญาทำอะไรได้

ในขณะนั้นเอง สวี่ปั้นซย่าจึงเอ่ยเสียงดังขึ้นมา “หลินมั่วพูด ก็เหมือนฉันพูด สิบล้านหยวน คืนนี้ตอนเย็นจะทำการจ่ายออกไป”

“อีกอย่าง นับจากตอนนี้เป็นต้นไป เงินเดือนของพนักงานทุกคน เพิ่มขึ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ พนักงานวิจัย เพิ่มเป็นเท่าตัว”

“ปั้นซย่า” ฟังฮุ่ยร้อนใจ ทำเป็นแบบนี้ไม่เท่ากับว่าตบหน้าเธอหรอกเหรอ?

“คุณแม่ค่ะ” สวี่ปั้นซย่าเอ่ยเสียงต่ำ “คนที่อยู่ต่อได้ ถือว่าเป็นแรงสนับสนุนอันยิ่งใหญ่กับเรา”

“บริษัทเซ็นคำสั่งซื้อล็อตใหญ่ขนาดนี้ ไม่ให้รางวัลแก่พวกเขา ไม่ใช่ว่าเป็นการแล้งน้ำใจไปหน่อยเหรอ?”

“อีกอย่าง พวกเราต้องทำให้คนที่เลือกที่ลาออกจากบริษัทพวกนั้นได้เห็นว่า การที่พวกเขาเลือกไปจากบริษัท เป็นความผิดพลาดครั้งร้ายแรงแค่ไหน”

ฟังฮุ่ยนึกถึงเรื่องคนที่ลาออกเพื่อบีบบังคับสวี่ปั้นซย่า ในใจก็เกิดความโกรธขึ้นมา

“ใช่ ต้องทำให้พวกเขาเสียใจ”

ฟังฮุ่ยพูด

“แต่ว่า ก็ไม่ต้องไปฟังหลินมั่วแบบนี้ เขาเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้ามา เขามีสิทธิ์อะไรมาพูดในที่แห่งนี้?”

สวี่เจี้ยนกงพูดด้วยความขุ่นเคืองใจ “ถ้าเรื่องนี้แพ่งพายออกไป คนอื่นเขาจะคิดว่ากฎระเบียบของพวกเราตระกูลสวี่ไม่เคร่งครัด”

ฟังฮุ่ยพยักหน้าตามเห็นด้วย “นั้นสิ เขามีสิทธิ์อะไรมาพูด? ฉันจะไล่เขาออกไป!”

สวี่เจี้ยนกงโบกมือปัดไปมา “ช่างเถอะ ตอนนี้คนเยอะแยะขนาดนี้ อย่าให้คนอื่นคิดว่าพวกเราเป็นคนขี้งกเลย ให้เขากระโดดโลดเต้นไปอีกสักพัก ตอนเย็นพวกเราค่อยจัดการกับเขา”

เหล่าบริษัทจำหน่ายวัตถุดิบมองด้วยสายตาลุกวาวจากที่ไกลๆ คำสั่งซื้อยอดเงินตั้งสามพันล้าน ต้องซื้อวัตถุดิบมากมายสักเท่าไร?

ถ้าหากสามารถได้ออเดอร์นี้ พวกเราก็รวยเละแล้ว!

บริษัทจำหน่ายวัตถุดิบค่อยๆ เข้าไปแสดงความยินดีกับสวี่ปั้นซย่า

“ประธานสวี่ ยินดีกับท่านด้วยที่ได้ยอดสั่งซื้อล็อตใหญ่ขนาดนี้ ท่านวางใจได้ ด้านวัตถุดิบ พวกเราต้องจัดหาให้ครบถ้วน ไม่ส่งผลกระทบต่อการผลิตของท่านอย่างแน่นอน” บริษัทจำหน่ายวัตถุดิบคนหนึ่งใช้มือตบอกพูดขึ้นมา

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว เมื่อสักครู่บริษัทจำหน่ายวัตถุดิบเหล่านี้ยังบีบบังคับเธออยู่เลย โวยวายที่จะส่งเธอเข้าคุกให้ได้

“ขอบคุณทุกท่าน แต่ว่าด้านวัตถุดิบ คงไม่ต้องลำบากพวกคุณแล้ว” หลินมั่วพูด

“เพราะอะไรละ?” สีหน้าของบริษัทจำหน่ายวัตถุดิบเหล่านั้นเปลี่ยนไปทันที พูดขึ้นมาอย่างร้อนรน “ประธานสวี่ พวกเราร่วมมือกับบริษัทของท่านมานานแล้ว ทุกคนล้วนเป็นเพื่อนเก่าแก่กัน อยู่ๆ มาเปลี่ยนบริษัทจำหน่ายวัตถุดิบ มันไม่เหมาะสมไปหน่อยหรือเปล่า?”

หลินมั่ว “พวกคุณร่วมมือกันกับสวี่หย่งฉิ้ง ไม่ใช่ปั้นซย่า”

“สวี่หย่งฉิ้งสามารถครึ่งปีค่อยชำระเงินค่าวัตถุดิบหนึ่งครั้ง แต่สวี่ปั้นซย่าล่าช้าสักวันหนึ่งก็ไม่ได้”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องร่วมมือกัน”

สีหน้าของบริษัทจำหน่ายวัสดุย่ำแย่ขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อกี้ที่บีบบังคับสวี่ปั้นซย่า พวกเขานึกๆแล้วก็อยากตบหน้าตัวเองหลายๆ ครั้ง

ใครจะไปนึกว่าสวี่ปั้นซย่าจะเซ็นรับคำสั่งซื้อได้มากมายขนาดนี้

ถ้ารู้ก่อนว่าจะเป็นเช่นนี้ พวกเขาย่อมที่จะบูชาสวี่ปั้นซย่าเป็นเทพเทวดา ใครจะไปกล้าบีบบังคับสวี่ปั้นซย่าล่ะ?

“ประธานสวี่ พวกเรา...พวกเราสำนึกผิดแล้ว เห็นแก่ที่พวกเราร่วมมือกันมานานหลายปี ให้โอกาสพวกเราสักครั้งเถอะ”

บริษัทจำหน่ายวัตถุดิบคนหนึ่งพูดอย่างร้อนรน

“ขอโทษครับ คงเป็นไปไม่ได้!”

หลินมั่วเอ่ยตอบแทนสวี่ปั้นซย่า “พวกเราจะหาบริษัทจำหน่ายวัตถุดิบที่สามารถร่วมมือกันได้ สำหรับพวกคุณ พวกเราเกรงว่าจะสูงส่งเกินที่จะอาจเอื้อมได้”

“ประธานสวี่ ให้โอกาสพวกเราสักครั้งเถอะ”

“ประธานสวี่ ด้านราคาของวัตถุดิบ สามารถพูดคุยกันได้”

“ประธานสวี่ ทั้งหมดนี้เป็นความคิดของสวี่หย่งฉิ้งผู้เฒ่าคนนั้น พวกเราก็ไม่อยากทำ...”

“เหล่าบริษัทจำหน่ายวัตถุดิบต่างพากันขอร้อง แต่ว่าสวี่ปั้นซย่ากลับไม่สนใจพวกเขา”

เมื่อกี้ท่าทีของพวกคุณที่ทวงหนี้อย่างเหิมเกริมตอนนั้น ไม่ใช่ท่าทีแบบนี้เลยนะ