หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 38

เมื่อทำอะไรไม่ได้ บริษัทจำหน่ายวัตถุดิบเหล่านั้นทำได้เพียงหันไปขอร้องสวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ย

สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยพ่นลมหายใจด้วยความรังเกียจ เรียกยามมาไล่พวกบริษัทจำหน่ายวัตถุดิบนี้ออกไป

ก่อนหน้านี้ยามพวกนี้ล้วนไม่ฟังคำสั่งสวี่ปั้นซย่า ตอนนี้สวี่ปั้นซย่าเซ็นรับคำสั่งซื้อล็อตใหญ่ขนาดนี้ แถมยังให้เงินรางวัลสิบล้านอีก พวกยามต่างพากันปรนนิบัติทันที

เวลาต่อมา สวี่ปั้นซย่าก็ไม่ได้ทำตัวให้ว่างแต่อย่างใด รีบเรียกพนักงานในบริษัททุกคนรวมตัวกันเพื่อประชุม

ในระหว่างการประชุม สวี่ปั้นซย่าไล่คนของตระกูลสวี่ออกไปทั้งหมด สวี่ฉังหย่วนกับสวี่หลิงหลิงก็รวมอยู่ในลิสต์ด้วย

อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อเป็นสวี่ปั้นซย่าที่เป็นผู้ถือหุ้นหลัก ตอนนี้บารมีของเธอสูงส่ง ลูกน้องทั้งหลายต่างพากันสนับสนุนเธอ ถึงแม้คนตระกูลสวี่ต่อให้ไม่ยินยอม แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ทำได้เพียงเก็บของเดินจากไปอย่างหงอยๆ

ณ ตอนค่ำของวันนั่น สวี่ปั้นซย่าจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ขึ้น สถานที่จัดงานก็คือโรงแรมสือไต้ นี่เป็นคำแนะนำของหลินมั่ว

ที่จริงแล้วในใจของสวี่ปั้นซย่ารู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอรู้ว่าเกณฑ์ของโรงแรมสือไต้สูงมากแค่ไหน

บริษัทเล็กๆ ของเธอแบบนี้ อยากจะไปโรงแรมสือไต้ เกรงว่าแม้แต่ชั้นหนึ่งก็ไม่อาจก้าวเข้าไปได้

ปรากฏว่า พอเธอโทรศัพท์ไป โรงแรมสือไต้รีบจัดการจัดเตรียมงานเลี้ยงให้ที่ชั้น9ทันที เกินความคาดหมายของเธอ จากคำพูดของผู้จัดการโรงแรมสือไต้ อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ ตอนนี้เป็นบริษัทชั้นนำในวงการทางการแพทย์ของเมืองก่วงหยาง มีคุณสมบัติพอที่จะเข้าไปถึงชั้น9ได้

พนักงานบริษัทที่เมื่อได้ยินข่าวนี้ ตื่นเต้นจนกระโดดโลดเต้นกันไปหมด

ที่นั่นคือโรงแรมสือไต้เลยนะ คนภายในบริษัทส่วนมากยังไม่เคยเข้าไปด้วยซ้ำ

ต่อให้มีใครโชคดีเคยเข้าไป แต่ก็ไปได้แค่ชั้น1หรือชั้น2ก็เท่านั้น

แต่นี่ไปถึงชั้น9เลยนะ นั้นคือสถานที่ที่มีแต่ผู้มีอิทธิพลระดับสูงในเมืองก่วงหยางถึงจะสามารถเข้าไปได้

เรื่องนี้ เพียงพอให้พวกเขาได้โอ้อวดไปชั่วชีวิตแล้ว สวี่ปั้นซย่าก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก รีบจัดการพาพนักงานบริษัทไปโรงแรมสือไต้

ช่วงที่ยุ่งวุ่นวายนั้น ฟังฮุ่ยแอบไปหาหลิวมั่วอย่างเงียบๆ “หลินมั่ว แกกลับบ้านไปก่อนเถอะ เสื้อผ้าที่บ้านยังไม่ได้ซักเลย”

หลินมั่วประหลาดใจขึ้นมา “กลับบ้าน?”

“ใช่สิ มีปัญหาอะไรเหรอ?” ฟังฮุ่ยจ้องเขม็ง “นี้คืองานเลี้ยงสังสรรค์ของบริษัทปั้นซย่า เกี่ยวอะไรกับแกด้วย?”

“ปั้นซย่าตอนนี้คือCEOของบริษัท เพิ่งเซ็นคำสั่งซื้อสามพันล้าน เป็นนักธุรกิจหญิงแกร่งในเมืองก่วงหยาง สามารถใช้บารมีของตัวเองไปจัดงานเลี้ยงที่ชั้นเก้าของโรงแรมสือไต้”

“แล้วแกล่ะ? แค่ลูกเขยคนหนึ่งที่แต่งเข้ามาทำอะไรไม่สำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง เป็นพนักงานทำความสะอาดของโรงพยาบาล ทำได้เพียงแต่เกาะผู้หญิงกิน ไปวันๆ จะอยู่ที่นี่เพื่อทำให้เธอขายหน้าหรือ?”

หลินมั่วรู้สึกรำคาญใจเล็กน้อย อยากที่จะบอกความจริงกับเธอให้รู้แล้วรู้รอด แต่ว่าเมื่อนึกถึงเรื่องที่ตระกูลโดนทำลายจนสิ้นซาก สุดท้ายหลินมั่วเลือกจะที่เงียบ

เขายังมีบัญชีแค้นฝั่งหุ่นที่ยังต้องแก้แค้น ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะเผยตัวตนของตัวเอง มิเช่นนั้น ตอนนี้ความสามารถของเขายังไม่เพียงพอ ถ้าหากโดนศัตรูตามตัวจนเจอ งั้นก็เท่ากับจบเห่เลยไม่ใช่หรือ?

สุดท้าย หลินมั่วเดินออกจากบริษัทไปคนเดียว เขาไม่อยากทำให้สวี่ปั้นซย่าลำบากใจ แต่ทว่า เขาไม่ได้กลับบ้าน แต่กลับไปวิลล่าวั่งเจียง

น้องสาวหลินซียังนอนสลบอยู่

ผู้อาวุโสเฮ่อได้รวบรวมวัตถุดิบยาทั้งหมดไว้ครบแล้ว ขาดแต่ดอกบัวหิมะพันปีเพียงอย่างเดียว ซึ่งหายากเป็นอย่างยิ่ง

เฉินเซิ่งหยวนบอกให้คนที่รู้จักทั้งหมดพากันตามหาดอกบัวหิมะพันปี ขอเพียงแค่หาเจอ ก็สามารถช่วยให้หลินซีฟื้นคืนสติกลับมาได้

หลิวมั่วป้อนยาเสี่ยวกุยหยวนให้หลินซีอีกหนึ่งเม็ด เพื่อทำให้หลินซียังคงรักษาความมีชีวิตชีวาต่อไปได้

นั่งพักอยู่ศาลาในสวนของวิลล่าเพียงครู่หนึ่ง อยู่ๆ หลินมั่วก็มีสายโทรเข้าจากแม่ยายฟังฮุ่ย

“หลินมั่ว แก...แกอยู่ไหน?” ฟังฮุ่ยพูดด้วยเสียงสะอื้น

“เกิดอะไรขึ้นครับ?” หลินมั่วถามด้วยความสงสัย

ฟังฮุ่ย “ปั้นซย่า...ปั้นซย่าหายตัวไปแล้ว...”

“อะไรนะครับ?” หลินมั่วถึงกลับลุกขึ้นยืนขึ้นทันที “นี่มันเกิดอะไรขึ้น เรื่องเกิดขึ้นที่ไหน?”

“ก็ที่โรงแรมสือไต้ เพิ่งเกิดเรื่องเมื่อกี้”

“รอก่อน ผมจะรีบไปทันที”