หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3731

“อะไรที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม เดี๋ยวฉันให้นายจัดการเอาซะเลย”

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าไป๋อิงนี่ปากดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

“ก็ได้ๆๆ แม่หนู เอางี้ละกัน เลือดนี้ค่อนข้างสด รสชาติไม่ดี อีกเดี๋ยวฉันจะฆ่าสัตว์อีกสองสามตัวให้ได้เลือดสดและส่งไปที่คลินิกให้ เธอกลับไปก่อนได้”

ไป๋อิงคนล่าสัตว์ถึงได้จากไป

ตอนพลบค่ำ คนล่าสัตว์เข็นรถขนาดเล็กไปที่คลินิกด้านในเต็มไปด้วยเลือดสัตว์

หลินมั่วขอให้ไป๋อิงต้มเลือดแล้ะทำให้แห้ง เหลือเพียงตะกอนบางส่วนแล้วรวบรวมเข้าด้วยกัน

ในช่วงที่ด้านนอกไม่มีคน หลินมั่วใช้พลังปรับแต่งเกล็ดเลือดเหล่านี้ให้ก่อตัวเป็นผลึกใสอย่างช้าๆ

เขาหยิบยาที่เขาเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ออกมา เติมผลึกเกร็ดเลือดกับน้ำชะเอมเทศลงไปเล็กน้อย คนให้เข้ากัน และจิบเล็กน้อยด้วยปลายลิ้นของเขา

อืม สี กลิ่นและรู้สึกสัมผัสที่ลิ้นใกล้เคียงมาก !

แม้ว่าดอกนกขมิ้นกับหญ้าไส้ขาดที่เป็นส่วนผสมหลักจะเป็นสมุนไพรพิษ แต่ความเป็นพิษของพวกมันก็ลดลงเนื่องจากการกลั่นของหลินมั่ว ส่วนประกอบที่กระตุ้นประสาทของหญ้าพิษก็ได้รับการทำให้บริสุทธิ์แล้ว

ดังนั้น เมื่อดื่มเข้าไปจะทำให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่า มีฤทธิ์ทำให้เกิดภาพหลอน ซึ่งมีฤทธิ์คล้ายกับยาขององค์กรมนุษย์งูเป็นอย่างมาก !

ประเด็นสำคัญก็คือยาโหลนี้เป็นสารเสพติดที่เลิกได้ยาก

หลังจากที่ฤทธิ์กระตุ้นของยาหมดลง สิ่งต่อไปนี้คือความรู้สึกไร้พลังอย่างถึงที่สุด จากนั้นก็อยากจะดื่มอีกครั้ง !

เมื่อคุณดื่มมากขึ้นเรื่อยๆ สารพิษจะสะสมในร่างกายมากขึ้นตามไปด้วย ในที่สุดคุณก็จะกลายเป็นคนเกียจคร้านที่ใช้ชีวิตอยู่ในภาพลวงตาไปจนตาย…

นี่คือความตั้งใจสูงสุดของหลินมั่วที่จะเอาชนะศัตรูจากภายใน

“เพียงพอให้พวกเขาดื่มสักสองสามเดือนแล้ว”

ยาทดแทนเหล่านี้ถูกหลอนมั่วบรรจุใส่ขวดแก้วเปล่าวรดำและซ่อนไว้ในห้องลับชั้นใต้ดิน

ไม่กี่วันต่อมา ก็มีคนมาเคาะประตูคลินิกอีกครั้งกลางดึก

หลินมั่วเดาว่าหัวหน้าสั่วกังกลับมาอีก จึงแสดงรอยสักมนุษย์งูของตนให้ได้เห็นทันที

ทั้งสองมาถึงห้องลับชั้นใต้ดิน สั่วกังมองดูกล่องขวดแก้วสีดำพร้อมดวงนาที่เบิกกว้าง !

“ไม่เลวเลย ! ความสามารถระดับคุณจะต้องทำให้ยาถูกย้ายไปสำนักงานใหญ่เพื่อผลิตจำนวนมากได้แน่ !”

มีห้องทดลองมนุษย์ที่ใหญ่กว่านี้จริงด้วย หลินมั่วสาปแช่งอย่างโกรธเคืองในใจ !

“งั้นก็รบกวนหัวหน้าสั่วกังช่วยแนะนำผมให้ทูตพิเศษด้วยนะครับ!” หลินมั่วยิ้มด้วยใบหน้าไร้ซึ่งตำกนิ

แค่ได้ยินว่าทูตพิเศษ คิ้วของสั่วกังก็ขมวดติดกันแน่น

หลินมั่วถามเสียงเรียบ “หัวหน้ามีเรื่องไม่พอใจอะไรเหรอคะรับ ?”

สั่วกังเหลือบมองหลินมั่ว รู้สึกว่าบอกเขาไปก็ไม่ได้ไม่มีอะไรให้ไม่พอใจ ไม่แน่ว่าอาจได้คำแนะนำที่ดี ยังไงก็ดีกว่าการโมโหอยู่คนเดียว

“ไม่ใช่สิ่งที่ท่านทูตพิเศษสั่งการไว้ เมื่อเร็วๆ นี้ วัตถุดิบสำหรับยาที่กำลังพัฒนาจากสำนักงานใหญ่ต้องใช้เลือดของทารกในครรภ์…”

ได้ยินคำว่าทารก หลินมั่วก็เกือบอดใจไม่ไหวที่จะเชือดคอเขา !

“แต่ช่วงนี้แค่ไม่กี่วันก็ใช้คนท้องหมดแล้ว ลูกน้องของฉันถูกส่งไปตามหาในที่ห่างไกลกว่านี้ แต่กลับไม่มีมาให้เลยสักคน”