หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3786

แต่เพื่อรักษาสมดุลทางเศรษฐกิจของเขตอื่นๆ นอกจากเขตสี่เเล้ว เขตอื่นๆจะต้องมีการควบคุมดูแลผู้ค้าจากเขตของตนเอง ก่อนที่จะมาทำการค้าที่นี่

โดยปกติเเล้ว สินค้าที่เสิ่นเฟิงประมูลได้จะต้องผ่านการตรวจสอบจากกองกำลังรักษาความปลอดภัย และต้องเสียภาษีขาออกยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของมูลค่าสินค้าทั้งหมด เพื่อนำไปขายที่เขตสี่

เเต่เสิ่นเฟิงใช้ประโยชน์จากตำแหน่งในสมาคมของตัวเอง ลักลอบขนสินค้าออกไปโดยไม่ผ่านขั้นตอนการตรวจสอบ

ถ้าต้องเสียภาษีจริงๆสำหรับสินค้ามูลค่าหนึ่งร้อยห้าสิบล้านเหรียญ ก็จะต้องเสียเงินไปจำนวนมาก

ด้วยการวางแผนอย่างรอบคอบของเสิ่นเฟิง จึงสามารถขนส่งสินค้าล็อตนี้ไปยังเขตสี่ได้ อย่างนี้พวกเขาก็ทำเงินได้มากมาย

เมื่อมาถึงที่ท่าเรือ เหลือเพียงหลินมั่วกับเสิ่นเฟิงสองคน

“บอกมาสิ ใครให้คุณไปประมูลสินค้าล็อตนั้น”

เสิ่นเฟิงแกล้งทำเป็นงง “คุณมั่วหลินครับ การประมูลนี้เปิดให้ทุกคนเข้าร่วม ไม่จำเป็นต้องมีใครมาบอกกล่าวผมหรอกครับ”

“คุณมีเงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ผม…ผมก็หาเงินมาจากสมาคมของพวกเรานี่เเหล่ะ พอได้กำไรแล้วก็จะแบ่งปันให้ทุกคน”

“ช่างเป็นคนดีจริงๆ ที่คิดจะเเบ่งปันให้คนอื่น”

“แน่นอนอยู่เเล้ว ชื่อเสียงของสมาคมพวกเราไม่ได้มาเพราะโชคช่วย เเต่เราซื่อสัตย์มากกว่าพวกแก็งใต้ดินอย่างแก็งใต้เยอะ”

เสิ่นเฟิงพูดด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ

“ก็เพราะคุณเป็นคนดี ผมจึงได้ช่วยกำจัดแก็งใต้ดินอย่างแก็งใต้ไป”

เสิ่นเฟิงตกใจและโล่งใจในเวลาเดียวกัน “ที่แท้คุณคือคนที่กำจัดแก็งใต้คนนั้นนั่นเอง”

ก่อนหน้านี้ตนเองยังแย่งชิงพื้นที่กับแก็งใต้ดินอยู่ โชคดีที่ตนเองยอมแพ้ไป ไม่งั้นคงถูกคนที่อยู่ตรงหน้าเล่นงานไปนานแล้ว

“ขอบคุณมากครับคุณมั่วหลิน พวกคนชั่วแบบนั้นสมควรได้รับแบบนั้น”

เสิ่นเฟิงมองหลินมั่วด้วยความหวาดกลัว

“งั้นคุณให้ค่าตอบแทนองค์กรมนุษย์งูไปเท่าไร”

เมื่อไปถึงประตูทางเข้าของเขตสี่ ทหารยามให้หลินมั่วกับเสิ่นเฟิงจ่ายเงินคนละหนึ่งเเสนเหรียญเฟื่องฟ้าเพื่อทำบัตรประจำตัว ซึ่งก็เหมือนกับใบอนุญาตเข้าออกของเขตสิบสาม

ใบอนุญาตใบเดียวราคาถึงหนึ่งแสน เงินหาได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ

เสิ่นเฟิงเอาเงินสองเเสนเหรียญออกมาน้ำตาคลอเบ้า เพื่อยื่นขอทำใบอนุญาตชั่วคราวสำหรับตัวเองและหลินมั่ว

ทว่าได้ยินทหารที่จัดการเรื่องนี้บ่นว่าให้เงินเขาน้อย!

“วันนี้ได้มาหนึ่งแสน บนเท้ากระทั่งถุงเท้าคู่หนึ่งยังซื้อไม่ได้เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าฉันจะซื้อผ้าพันคอผืนนั้นให้เมีย”

“ช่วงนี้คนที่มาใหม่น้อยมาก ต้องลดค่าใช้จ่ายกันหน่อยแล้ว มื้อเย็นไปกินร้านอาหารข้างทางก็พอมื้อหนึ่งก็ประมาณหมื่นห้า”

เสิ่นเฟิงตกใจมาก ตัวเองกินข้าวที่ร้านอาหารหรูที่สุดยังใช้เงินแค่ห้าหมื่นเหรียญ แต่ที่นี่ร้านข้างทางยังคิดราคาสูงถึงหนึ่งหมื่นห้าพันเหรียญ

ตอนนี้ทหารยามได้ส่งบัตรประจำตัวชั่วคราวให้พวกเขา

บนบัตรสี่เหลี่ยมเคลือบสีทอง พิมพ์ด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่แปดตัว “ผู้เยือนเขตอื่น ดูแลพิเศษ”