หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3817

ภายในคฤหาสน์ตระกูลถัง

พ่อบ้านถังนอนอยู่บนเตียง สีหน้าของเขาดูอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด

“ไอ้เด็กแซ่มั่วออกไปหรือยัง”

เมื่อพูดถึงหลินมั่ว แววตาของพ่อบ้านถังก็เต็มไปด้วยความอาฆาต

สารเลว!

นอกจากจะทำลายแผนของฉัน ยังบังคับให้ฉันต้องเสียเลือดไปถึงสามชามใหญ่!

“พ่อบ้านครับ มั่วหลินเพิ่งออกไปได้ไม่นาน!”

“ให้ผมส่งคนไปจัดการเขาเลยดีไหมครับ!”

ลูกน้องที่อยู่ข้างๆ เสนอความคิดพลางทำท่าปาดคอ

พ่อบ้านถังมีท่าทีลังเลเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงฝีมือของหลินมั่ว เขาก็ส่ายหน้า

“เรื่องจัดการมันเอาไว้ก่อน”

“ช่วยพยุงฉันขึ้นก่อน!”

อีกด้านหนึ่ง ในขณะที่ถังเฉิงอวิ่นและถังหยวนเจิ้งเพิ่งจะพูดคุยกันเสร็จ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังเร่งรีบอยู่หน้าประตู

“ท่านผู้นำ ท่านผู้นำ อย่าขวางทางฉัน”

เสียงตวาดของพ่อบ้านถังดังลั่น ก่อนที่เขาจะก้าวเข้ามาในห้องอย่างเร่งรีบ

“ท่านผู้นำ ท่านปลอดภัยก็ดีแล้ว

เลือดสามชามที่ผมให้ไป ไม่เสียเปล่าเลย!”

พ่อบ้านถังพูดด้วยสีหน้าอ่อนล้า เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผาก ใบหน้าซีดเซียวราวกับคนป่วยหนัก

ภาพลักษณ์ของพ่อบ้านผู้ภักดีถูกแสดงออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

“หึ!”

ถังเฉิงอวิ่นต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถังหยวนเจิ้งยกมือห้ามเอาไว้ก่อน

“พ่อบ้านถัง เรื่องที่นายสละเลือด ฉันได้ยินจากเฉิงอวิ่นแล้ว”

“บุญคุณครั้งนี้ ฉันจะจำไว้ในใจไม่ลืม!”

พ่อบ้านถังแววตาเป็นประกาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความปลื้มปิติ

“ท่านผู้นำกล่าวเกินไปแล้ว ขอแค่คุณปลอดภัยก็พอ

อย่าว่าแต่เลือดสามชามเลย ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต ผมก็ยินดี”

พูดจบ เขาก็แกล้งกระแอมไอหนักๆ ราวกับกำลังฝืนทนความเจ็บปวด

ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าพ่อบ้านถังมีเจตนาอื่น ทั้งถังเฉิงอวิ่นและถังหยวนเจิ้งอาจจะเชื่อสนิทใจ

สองพ่อลูกมองหน้ากัน

“พ่อบ้านถัง ไปพักผ่อนเถอะ”

ตระกูลถังของพวกเราจะไม่มีวันลืมบุญคุณของนายแน่นอน!”

พ่อบ้านถังยิ้มกว้างอย่างปลื้มใจ โดยไม่ทันสังเกตว่าถังหยวนเจิ้งเน้นคำว่าบุญคุณหนักเป็นพิเศษ

หลังจากกล่าวลาและแสดงละครอีกชุดใหญ่ พ่อบ้านถังก็เดินออกจากห้องไปด้วยความภาคภูมิใจ

“พ่อ....”

”คนของฉันเห็นว่าเถ้าแก่ของพวกแกกลับมาแล้ว นี่พวกแกกล้าหลอกฉันเหรอ!”

เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้น

ไม่กี่อึดใจต่อมา เหล่าบอดี้การ์ดของโรงแรมก็ถูกโยนเข้ามาที่ล็อบบี้ ด้วยสภาพเลือดไหลท่วมใบหน้า!

จากนั้นกลุ่มชายฉกรรจ์รอยสักลายมังกรเขียว พยัคฆ์ขาวทั่วร่างก็เดินกรูเข้ามาในโรงแรม

“พวกแก๊งแมงป่องแดงมาแล้ว!”

“แย่แล้ว ต้องรีบหนี!”

เมื่อแก๊งแมงป่องแดงปรากฏตัวขึ้น บรรยากาศในโรงแรมก็เต็มไปด้วยความโกลาหล

แขกบางคนตื่นตกใจ และวิ่งหนีออกไปทางประตูด้านข้าง

แก๊งแมงป่องแดงมีชื่อเสียงเรื่องความโหดเหี้ยม ไม่เพียงแต่รีดไถเงิน แต่ยังทำลายล้างทรัพย์สินและฆ่าคนอย่างไร้ความปรานี

ธุรกิจอะไรถูกพวกเขาหมายตา ก็มักไม่มีจุดจบที่ดีเลย

บางครั้ง แม้แต่หมาจรจัดที่เดินผ่านก็ยังถูกพวกเขาจับมาเตะเล่น

เมื่อผู้จัดการเห็นพวกเขาก็แทบทรุด สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ประธานมั่ว คนพวกนั้นแหละครับ”

สิ้นเสียงของเขา หัวหน้าของพวกแมงป่องแดงก็เดินเข้ามา ใบหน้ากร้านเกรียมเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น

“แกคือเจ้าของโรงแรมที่ชื่อมั่วหลินใช่ไหม”

“ฉันชื่อเซียวเท่อ เป็นคนของแก๊งแมงป่องแดง ได้ยินมาว่าโรงแรมของแกทำกำไรดีมากนี่”

“พอดีช่วงนี้พี่น้องของฉันขัดสนอยู่ เลยคิดจะหาเงินสักหน่อย”